Je hebt van die artiesten die bij het grote publiek onbekend zijn, maar vooral door andere artiesten worden bewonderd. Zo iemand is de Nederlandse zanger, pianist, tekstschrijver en componist Theo Nijland. Ik ontdekte hem via een goede vriend van me, die hem al een aantal keren in het theater had gezien en alle cd’s in zijn platenkast had staan. Vooral zijn album Jij (2001) met liederen als Wassenaar, De pijn is weg en Laat maar maakten een verpletterende indruk op me. Het ontroerende en tegelijkertijd ook heftige Wassenaar, over de relatie tussen een moeder en een zoon, werd zelfs mijn lied van het jaar in 2001.
Nu is er dan eindelijk een live optreden beschikbaar, onlangs gemaakt voor het tv-programma Vrije Geluiden van de VPRO. Het prachtige lied Loop de regen in is van Nijland’s laatste album ’t Begin van het einde (2012).
Loop de regen in
Loop de regen in.
Kom nu eindelijk eens
onder mijn jas vandaan.
Laat me los.
Begraaf je niet steeds
in mijn trui.
Loop de regen in.
Durf es één keer alleen
tot die boom daar te gaan.
En dan door.
Het is maar een bui.
En kom bij me terug.
Als je ook zonder mij kunt.
Op een dag kom jij
zomaar opeens
uit de regen vandaan.
En dan zullen we zien.
Als jij dan nog van me houdt.
Of we dan toch nog misschien,
want ik hou van je.
Of we dan toch weer misschien,
van voren af aan.
Loop de regen in.
Klamp je niet vast aan mij.
Stamp es lekker alleen
door die plassen daar,
in zo’n buitje verdrink je niet.
’t Is de regen maar.
Ga die bomen voorbij
en dan zover dat jij,
als je omkijkt,
je mij niet meer ziet.
En kom bij me terug.
Als je ook zonder mij kunt.
Op een dag kom jij
zomaar opeens
uit de regen vandaan.
En dan zullen we zien.
Als jij dan nog van me houdt.
Of we dan toch weer misschien,
want ik hou van je,
of we dan toch weer misschien,
van voren af aan.
’t Is de regen maar.
Durf es één keer,
eens één keer alleen.
Bij me vandaan.
Loop de regen in.
Kom nu eindelijk eens
onder mijn jas vandaan.
Laat me los.
Begraaf je niet steeds
in mijn trui.
