The Songcatcher op Facebook
18.06.2017

Richard Page – Even The Pain

Ik ben een groot fan van de Amerikaanse Westcoast muzikant & singer/songwriter Richard Page. Je kent hem waarschijnlijk wel van de groep Mr. Mister, die in de jaren 80 hits hadden met Broken Wings en Kyrie. Daarvoor speelde hij vanaf eind jaren 70 in zijn eigen band Pages, die hij vormde samen met toetsenist Steve George, met wie hij ook Mr Mister vormde. Page heeft met veel bekende zangers & muzikanten samengespeeld, zoals met Al Jarreau, Chaka Khan, Hall & Oates, Kenny Loggins, Madonna en The Pointer Sisters. Op dit moment speelt hij af en toe nog mee met Ringo’s AllStarr Band.

Hier speelt Richard Page in zijn eentje, achter de piano, tijdens een concert in 2011, zijn prachtige lied Even The Pain, dat komt van zijn album Shelter Me uit 1996. En ik zit weer te genieten, want hij heeft zo’n soepele en lekkere stem, alsof het allemaal vanzelf gaat. Maar ook een stem die me raakt.

Van het concert in 2011 is een cd & dvd gemaakt met als titel Solo Acoustic. Andere mooie nummers uit het concert zijn I’ll Remember, Kiss On The Wind, Kyrie, No Tomorrow, Peculiar Life en You Are Mine.

Even The Pain
Three long years now,
since I’ve seen her face.
Three long years now,
when she left this angry place.
Destiny called her,
but too soon for her age.
If I’d only listened,
she might be here today.

And we’re all gonna ride this river.
And we all gonna feel the rain.
And we all take what we’re given,
even the pain.

Cold, tired, hungry,
now she’s movin’ with the wind.
And all I do is worry,
‘bout the pain she must be in.
If only I could see you,
tell me why you didn’t write.
Now there’s no one there to defend you,
and I can’t sleep at night.

And we’re all gonna ride this river.
And we all gonna feel the rain.
And we all take what we’re given,
even the pain.

And we see that light before us.
Through the darkness and the shame.
But it all breaks down,
all breaks down,
even the pain.

So roll on mighty river,
take us down to the sea.
Wash away the muddy water,
and set us free.

And we’re all gonna ride this river.
And we all gonna feel the rain.
And we all take what we’re given,
even the pain.

And we see that light before us.
Through the darkness and the shame.
But it all breaks down,
all breaks down,
even the pain.

And we’re all gonna ride this river.
And we all gonna feel the rain.
And we all take what we’re given,
even the pain.
Even the pain.

Tags:
04.06.2017

Theo Nijland – Laat maar

Eén van de allermooiste Nederlandstalige liederen die ik ken is Laat maar van Theo Nijland, met een prachtige tekst, melodie en sfeer die perfect bij elkaar passen. Het lied komt van zijn album Jij uit 2001, waar nog meer schitterende nummers op staan, zoals De pijn is weg en Wassenaar. Als je van Nederlandstalig houdt, dan zou ik daar zeker een keer naar gaan luisteren.

Deze uitvoering komt uit een optreden van de Bende van Vier, een groep die bestond uit Jeroen van Merwijk, Theo Nijland, Maarten van Roozendaal (1962-2013) en Kees Torn. Alle vier winnaars van de Annie MG Schmidt-prijs voor het beste theaterlied. Het doel van het gezamenlijke optreden was het promoten van het betere Nederlandstalige lied, dat niet of nauwelijks op tv wordt uitgezonden in tegenstelling tot voorstellingen van cabaretiers waarbij de tekst en de grappen centraal staan. Het bleef bij een eenmalig optreden in de Kleine Komedie in 2008, die uitgezonden werd door de VARA en nog steeds te koop is op dvd.

Laat maar
Ik ging naar je toe met lood in mijn schoenen,
ging ik naar je toe en ik keek je aan.
Ik wilde het zeggen, ik moest ‘t je zeggen,
maar toen ben ik opeens weer naar huis teruggegaan.
Omdat ik had nagedacht, en mijn verstand zei, dat ik
wie weet misschien wel voor schut zou hebben gestaan.
Want stel dat ik wel van jou hou, maar jij niet van mij.
Laat maar, laat maar, laat maar.

Ik ging naar je terug met knikkende knieën,
ging ik naar je terug, ik heb ’t gedaan.
Maar wat ik je moest zeggen, zei ik maar zo’n beetje,
het was eigenlijk amper te verstaan.
Omdat ik had nagedacht, en mijn verstand zei,
dat ik de tijd er eerst maar es overheen moest laten gaan.
Zoals golven over het zand, zoals een nachtvorst over het land.
Laat maar, laat maar, laat maar.

Maar toen opeens waren de rapen gaar.
Ik moest naar je terug en toen stond ik daar,
met chardonnay en zalmtartaar, want ja ik dacht
dan maak ik het eerst een beetje gezellig!
En je keek me aan en je gaf me je hand,
en die hand die zette m’n hele lichaam in brand.
“Weet je, ik moet je wat zeggen”, zei ik maar zo’n beetje.
Wat jij toen al niet meer verstond, want jij riep,
dat jij meer van me hield dan de vrouw
van de sultan van Bagdad van de sultan van Bagdad.
En je kuste me vol op mijn mond en de wereld werd plat.

Ik ga naar je toe met lood in mijn schoenen,
ga ik naar je toe, dan is ‘t maar gedaan.
Ik ga het je zeggen, ik ga het je zeggen,
of zal ik maar weer naar huis …
Want stel dat ik wel van jou hou, maar jij niet van mij.
Laat maar, laat maar, laat maar.

Tags:
21.05.2017

John Paul White & The Secret Sisters – In My Room

In My Room van The Beach Boys uit 1963 is een heel eenvoudig driestemmig nummer, dat je zo kan nazingen na één keer luisteren. Toch is het complexer dan je denkt om het echt goed te laten klinken. Het lied werd in 1963 geschreven door Brian Wilson en Gary Usher (1938-1990), een songwriter die meewerkte aan meer liederen van The Beach Boys in de beginperiode. Volgens Usher zei Brian Wilson vaak tegen hem dat zijn kamer zijn koninkrijk was, een plek waar je niet bang hoeft te zijn en je veilig bent. Wilson vertelde dat het lied hem deed denken aan het meerstemmig zingen samen met zijn broers Dennis (1944-1983) & Carl (1946-1998), toen ze nog samen in één kamer sliepen. Het gaf hen een vredig gevoel. Hier hoor je de versie van het lied door The Beach Boys zelf uit 1964.

De cover van In My Room die ik heb uitgekozen is van John Paul White en The Secret Sisters. John Paul White ken je misschien van het duo The Civil Wars. The Secret Sisters bestaan uit de zusters Laura & Lydia Rogers en worden wel vergeleken met The Everly Brothers. Ze komen uit een muzikaal gezin, met een opa die samen met zijn broers de groep The Happy Valley Boys vormde.

Er bestaat trouwens ook een Nederlandse versie van het lied, in een vertaling van Liselore Gerritsen, met als titel Nooit gedacht. Het werd in 1996 gezongen door Corry Brokken, op het gelijknamige album.

In My Room
There’s a world where I can go,
and tell my secrets to.
In my room.
In my room.

In this world I lock out
all my worries and my fears.
In my room.
In my room.

Do my dreaming and my scheming,
lie awake and pray.
Do my crying and my sighing,
laugh at yesterday.

Now it’s dark and I’m alone,
but I won’t be afraid.
In my room.
In my room.

Tags:   -    -  
07.05.2017

Muddy Magnolias – Devil’s Teeth

Devil’s Teeth is een heerlijk uptempo nummer van de Amerikaanse groep Muddy Magnolias, die ik per toeval op YouTube ontdekte. Het tijdschrift Rolling Stone beschreef een optreden van hen als “as if Mick Jagger and Keith Richard inhabited The Indigo Girls”.

De groep wordt gevormd door twee singer/songwriters, Jessie Wilson & Kallie North. Wilson komt uit Brooklyn en zong in haar jeugd bij Alicia Keys en daarna o.a. vier jaar in de band van John Legend. Kallie North komt uit Beaumont (Texas) en was eerst fotografe. Het was een foto van North van een oude piano die hen samenbracht en al snel klikte het tussen de twee. Devil’s Teeth komt van hun eerste album Broken People (2016).

Devil’s Teeth
There’s something about you baby.
You’re setting me loose.
You’re waking my spirit baby.
Good lord have mercy,
my heart’s in a hurry.
I’ve got to get my hands on you.
And love you till my ….. (?)

Come leave me down where the sun goes,
Out where the roots run deep.
Come lay me down like an angel,
caught in the devil’s teeth.

Come leave me into the shadows,
until the sparrow sings.
Come lay me down like an angel,
caught in the devil’s teeth.

I have never been afraid of the fire.
No, no, I get fire,
and take it up a little higher.

Good lord have mercy,
my heart’s in a hurry
I’ve got to get my hands on you.
So pride (?) that I will be tonight.

Come leave me down where the sun goes,
out where the roots run deep.
Come lay me down like an angel,
caught in the devil’s teeth.

Come leave me into the shadows,
until the sparrow sings.
Come lay me down like an angel,
caught in the devil’s teeth.

Lay me down. Down.
Why don’t you come along.
Come on and lay me down.
Down. Come on.

Where the sun goes.
Where the roots run deep,
come lay me down.
In the shadows,
till the sparrow sings.

Come leave me down where the sun goes,
out where the roots run deep.
Come and lay me down like an angel,
caught in the devil’s teeth.

Come and leave me into the shadows,
until the sparrow sings.
Come and lay me down like an angel,
caught in the devil’s teeth.

Tags:
23.04.2017

Leslie Odom Jr – Seriously

Het Amerikaanse radioprogramma This American Life vroeg singer/songwriter Sara Bareilles een nummer te schrijven over de reactie van Obama op de verkiezing van de nieuwe Amerikaanse president, wiens naam wij niet meer noemen. Hoe zou Obama binnenskamers gereageerd hebben? Het indrukwekkende resultaat was het lied Seriously, dat hier gezongen wordt door musicalster Leslie Odom Jr. Hij wordt begeleid door Lee Nadel op bas, Jonathan Dinklage & Antoine Silverman op viool, Adele Stein op cello en Todd Low op altviool.

Seriously
Let’s start with hope.
I threw it in the middle like a skipping stone.
The ripples won, son of a gun.
Some would not have thought so.
But I stand here Commander in Chief.
And I take that seriously.

But along the way.
A rogue ripple turned tidal wave.
In reaction to what I tried to do.
A rebirth of a nation’s hatred.
Red, white, and blue.
Is black in there too?
Seriously?

One man,
rewriting the book on bad behavior.
Maybe cheats the neighbors.
Feels he gets what they pay for.
We can’t, pat him on the back,
and send him on through.
No man’s ignorance
will ever be his virtue.
Is this the best we can be?
Seriously?

Let’s talk of fear.
And why I don’t bring it in here.
It’s a dangerous word,
it spooks the herd.
And we all bleed in the stampede.
Fear makes a false friend indeed.
And I take it seriously.

Oh hear me now,
before the truth gets drowned out,
by a demagogue flexing.
A demagogue flexing.
He’s history repeating.

Angry? Am I angry?
You ask am I angry?
And I’m at a loss for words.
After all we’ve done,
every battle hard won.
Every hair gone gray,
in the name of this place.
In a history plagued
with incredible mistakes.
Still I pledge my allegiance to these
United divided States.
Seriously.

Let’s end with “why”?
It’s a question I
want to ask of us as a populace.
Why not take our time
or the weight of this story.
Seriously.

Tags:   -  
Older Entries →

  • Zoeken

© The Songcatcher 2009 | Created by: Get a Custom Design.
Powered by: Wordpress