Een buitengewoon indrukwekkend nummer dat hier niet mag ontbreken is het ontroerende liefdeslied Ne Me Quitte Pas (Laat me niet alleen) uit 1959 van de Belgische singer/songwriter Jacques Brel (1929-1978). Hij zingt het hier tijdens een geweldig optreden in het muzikale tv-programma Club Domino van de AVRO in 1962.
Een jaar eerder zong Brel ook een Nederlandstalige versie, met een vertaalde tekst van dichter & schrijver Ernst van Altena (1933-1999). Die kun je hier beluisteren.
Ne me quitte pas Ne me quitte pas, il faut oublier Tout peut s’oublier, qui s’enfuit déjà. Oublier le temps des malentendus et le temps perdu A savoir comment oublier ces heures Qui tuaient parfois A coups de pourquoi, le coeur du bonheur Ne me quitte pas
Moi je t’offrirai des perles de pluie Venues de pays où il ne pleut pas Je creuserai la terre jusqu’après ma mort Pour couvrir ton corps d’or et de lumière Je ferai un domaine où l’amour sera roi Où l’amour sera loi Où tu seras reine Ne me quitte pas
Ne me quitte pas Je t’inventerai des mots insensés que tu comprendras Je te parlerai de ces amants-là qui ont vu deux fois leurs coeurs s’embraser Je te raconterai l’histoire de ce roi mort De n’avoir pas pu te rencontrer Ne me quitte pas
On a vu souvent rejaillir le feu de l’ancien volcan Qu’on croyait trop vieux Il est paraît-il des terres brûlées Donnant plus de blé qu’un meilleur avril Et quand vient le soir pour qu’un ciel flamboie Le rouge et le noir ne s’épousent-ils pas Ne me quitte pas
Je ne vais plus pleurer Je ne vais plus parler Je me cacherai là à te regarder Danser et sourire Et à t’écouter Chanter et puis rire Laisse-moi devenir l’ombre de ton ombre L’ombre de ta main L’ombre de ton chien Ne me quitte pas
Laat me niet alleen Laat me niet alleen. Toe vergeet de strijd. Toe vergeet de nijd. Laat me niet alleen, in die domme tijd. Vol van misverstand. Ach vergeet het want, ’t is verspilde strijd. Hoe vaak hebben wij met een snijdend woord ons geluk vermoord. Kom dat is voorbij. Laat me niet alleen.
Lief ik zoek voor jou, in het stof van de wegen, de paarlen van regen, de paarlen van dauw. Ik zal heel mijn leven werken zonder rust, om jou licht en lust, goud en goed te geven. Ik sticht een gebied waar de liefde troont, waar de liefde loont, waar jouw wil geschied. Laat me niet alleen.
Laat me niet alleen. Ik bedenk voor jou woorden rood en blauw. Taal voor jou alleen. En met warme mond zeggen wij elkaar, eens was er een paar, dat zichzelf weer vond. Ook vertel ik jou van de koning die stierf van nostalgie, hunkerend naar jou. Laat me niet alleen.
Want uit een vulkaan die is uitgeblust, breekt zich na wat rust toch het vuur weer baan. En op oude grond ziet men vaak het graan, heel wat hoger staan dan op verse grond. Het wit mint het zwart. Zwakheid mint de kracht. Daglicht mint de nacht. Mijn hart mint jouw hart. Laat me niet alleen.
Laat me niet alleen. Nee ik huil niet meer. Nee ik spreek niet meer, want ik wil alleen horen hoe je praat. Kijken hoe je lacht. Weten hoe je zacht door de kamer gaat. Nee ik vraag niet meer. Ik wil je schaduw zijn. Ik wil je voetstap zijn. Ik wil je adem zijn. Laat me niet alleen.
In 2004 was ik blij verrast toen ik op de radio een nieuw nummer hoorde van David Crosby & Graham Nash. In de jaren 70 was ik groot fan van de muziek van Crosby, Stills & Nash en luisterde ik ook graag naar de drie albums die het duo samen maakte in 1972, 1975 (Wind On The Water) & 1976 (Whistling Down The Wire).
Het lied Lay Me Down kwam van hun 4e album Crosby & Nash dat in 2004 uitkwam. Hun laatste album was dus van 28 jaar daarvoor, dus het was heel bijzonder dat ze weer hadden besloten om samen te werken. Helaas was het hun zwanenzang als duo, omdat ze daarna vooral weer ruzie met elkaar hadden. Hier zingen ze het nummer tijdens een optreden in 2011 in Stanford.
Lay Me Down is een schitterend lied dat geschreven werd door de Amerikaanse singer/songwriter & toetsenist James Raymond. Hij is de zoon van David Crosby (1941-2023), werd geboren in 1962 en vervolgens door zijn moeder Celia Crawford Ferguson afgestaan voor adoptie. Zo groeide hij op bij de familie Raymond in California. Crosby was bij zijn geboorte 21 jaar oud & wist daar toen weinig van. Hij had, zoals hij zelf zei, in die jaren nog geen “Kleenex-doos” kunnen opvoeden, vanwege zijn alcohol & drugsverslavingen.
Raymond ging pas op latere leeftijd op zoek naar zijn biologische vader. Het klikte tussen hen bij hun eerste ontmoeting in 1995 vooral toen ze over muziek begonnen te praten, en dat leidde uiteindelijk tot hun samenwerking in de groep CPR (Crosby, Pevar & Raymond). Ook produceerde hij de laatste 5 albums van Crosby.
Die laatste albums van David Crosby waren allemaal uitstekend wat ik eigenlijk niet had verwacht van een singer/songwriter die zo’n heftig leven achter de rug had. Hij bleef samenwerken met jonge artiesten en zijn stem bleef verrassend genoeg ook op niveau. Dat kan helaas niet gezegd worden van het latere werk van Graham Nash, want hij heeft de laatste jaren niet veel bijzonders meer gemaakt en ook zijn stem is behoorlijk achteruit gegaan.
Lay Me Down Driving out through the windmills, and some of them were still. Sometimes it’s hard to catch the wind, and bend it to your will.
Even though it’s hard to know, just how the story ends. The road is long and it takes its time, on that you can depend.
Lay me down in the river, and wash this place away.
Break me down like sand from a stone, maybe I’ll be whole again one day
Lay me down. Lay me down, maybe I’ll be whole again. Lay me down. Lay me down maybe I’ll be whole again.
Somewhere between heaven and hell, a soul knows where it’s been. I want to feel my spirit lifted up, and catch my breath again.
Lay me down in the river, and wash this place away. Break me down like sand from a stone, maybe I’ll be whole again one day.
Lay me down. Lay me down, maybe I’ll be whole again. Lay me down. Lay me down maybe I’ll be whole again. Lay me down. Lay me down maybe I’ll be whole again.
Ik ben een groot fan van de muziek van de Braziliaanse componist Antonio Carlos Jobim (1927-1994) Niet alleen door zijn bekende bossa nova nummers, maar vooral ook door zijn negende album Urubu uit 1976, waar de meest schitterende composities op staan.
Ik herinner me nog goed dat ik dat voor het eerst hoorde. Dat was in de tijd dat ik in een jazz-combo speelde van de Muziekschool in Utrecht en het was onze fluitist Robert die het aan me liet horen.
Daarom was ik blij verrast een versie te vinden door de geweldige Braziliaanse zangeres Monica Salmaso samen met singer/songwriter & gitarist Dori Caymmi en op fluit Teco Cardoso. Ze spelen het lied in de corona-periode in 2020, vandaar dat ze niet bij elkaar in de kamer zitten. Jobim schreef dit nummer samen met componist & gitarist Luiz Bonfa (1922-2001).
Correnteza A correnteza do rio vai levando aquela flor O meu bem já está dormindo Zombando do meu amor Zombando do meu amor
Na barranceira do rio o ingá se debruçou E a fruta que era madura A correnteza levou A correnteza levou A correnteza levou, ah
E a choveu uma semana e eu não vi o meu amor O barro ficou marcado aonde a boiada passou Depois da chuva passada, céu azul se apresentou Lá na beira da estrada vem vindo o meu amor Vem vindo o meu amor Vem vindo o meu amor Ou danda, ou danda, ou danda, ou danda
E choveu uma semana e eu não vi o meu amor O barro ficou marcado aonde a boiada passou A correnteza do rio vai levando aquela flor E eu adormeci sorrindo Sonhando com nosso amor Sonhando com nosso amor Sonhando Ou danda
Ik dacht dat ik dit jaar niet zoveel naar muziek had geluisterd, maar tot mijn verrassing heb ik voor het eerst meer dan 60 nummers uitgekozen voor deze lijst van Beste Songs van afgelopen jaar. Dus blijkbaar was het toch een vruchtbaar muzikaal jaar voor me.
Hieronder vind je de mooiste nummers die ik in 2024 voor het eerst hoorde. Zoals gewoonlijk heb ik veel nummers ontdekt via recensies in de muziektijdschriften Platomania en Heaven, door mijn favoriete artiesten te volgen via YouTube en door tips van vrienden. Het allerbeste heb ik hier voor je geselecteerd. Veel ervan is al voorbij gekomen op mijn Facebookpagina en op deze blog. Ik heb ze weer ingedeeld naar land. Klik met je muis op de liederen die in het oranje te zien zijn, dan kun je ze bekijken & beluisteren. Ik heb geprobeerd zoveel mogelijk live-versies te vinden, maar dat is niet altijd gelukt en dan hoor je de plaat-versie.
Australië The Meltdown – Hard Time Letting Go (2022): Lekkere vintage soul van een band uit Melbourne die soul, country, blues, gospel, jazz, rock en rhythm & blues combineert.
Brazilië Thamires Thannous – Catimbo (2019) Thamires Thannous – Canto-Correnteza (2019) Thamires Thannous – Gramatica do Mar (2014): De verrassing van het jaar is voor mij deze singer/songwriter uit Sao Paulo. Haar lied Catimbo is zwaar favoriet bij me en ik vermoed dat de produktie door de Oostenrijkse en in Brazilië woonachtige gitarist Michi Ruzitschka de heerlijke muzikale achtergrond met blazers heeft ingevuld.
Canada Catherine MacLellan – I Wake To Dark Morning(2022): Prachtig & troostrijk. Rose Cousins – The Agreement (2020): Mooi lied over liefde & bindingsangst. Rufus Wainwright & Pink Martini – Blue Moon (2016) Rufus Wainwright – Natascha (2023): Niet weg te slaan uit mijn Beste Songs lijsten. Het lijkt wel of hij steeds beter wordt. Bij dit lied wordt hij begeleid door het Amerikaanse kamerensemble yMusic en de Amerikaanse gitarist Ryan Lerman van het collectief Stories.
Chili Magdalena Matthey – Todo es tan lindo contigo (2017): Veelzijdige singer/songwriter met sfeervol lied.
Colombia Marta Gomez & Cavito Mendoza – Paz(2024) Marta Gomez & Alex Alvaer – Sonando con quito (2006): Singer/songwriter die ik al jaren volg nadat ik een optreden van haar zag in Utrecht. Dit zijn mooie samenwerkingen met landgenote Mendoza & de Ecudoriaanse singer/songwriter Alvaer.
Engeland Hugh Coltman – Red T-Shirt(2024): Coltman is woonachtig in Parijs en combineert folk, jazz, blues & pop op eigen wijze. Jacob Collier & Becca Stevens –I Heard You Singing(2019) Jacob Collier & Brandi Carlile – Little Blue(2024) Jacob Collier & Madison Cunningham – Summer Rain (2024): Virtuose singer/songwriter die daarin soms wat doorschiet, maar mij overtuigd in deze samenwerkingen. Jon Allen – (Looking For) The Heart Of Saturday Night(2024): Mooie cover van het lied van Tom Waits uit 1974 van een artiest die ik graag hoor. Olivia Chaney – I Wish(2024): Singer/songwriter met een prachtige hoge stem die tot haar recht komt in dit ontroerende folklied. Seal – Steppin’ Out (2023): Lekkere cover van het lied van Joe Jackson uit 1982, dat komt van het coveralbum Echoes: Ancient & Modern van de Engelse producer & songwriter Trevor Horn. The Staves – She’s Leaving Home (2024): Mooie meerstemmige versie van het prachtige lied van The Beatles uit 1967 door de zussen Jessica & Camilla Staveley-Taylor.
Frankrijk Gabi Hartmann –Coracao Transparante(2022): Schitterend lied dat komt van haar debuutalbum, dat in Rio de Janeiro werd opgenomen met Braziliaanse muzikanten & geproduceerd werd door de Amerikaanse singer/songwriter Jesse Harris, die bekend is van zijn werk met Norah Jones, Melody Gardot & Madeleine Peyroux.
Ierland Fionn Regan – Dogwood Blossom (2011): Zeer ontroerend lied dat ik voor het eerst hoorde in de geweldige tv-serie Normal People (naar het boek van Sally Rooney) die ik twee keer heb gezien. Jessie Buckley – Alright To Be All Wrong (The Dreamer’s Song) (2019) Jessie Buckley – Peace In This House (2019): Twee mooie nummers uit de muzikale film Wild Rose waarin Buckley de hoofdrol speelt en waarin ze ervan droomt om door te breken in Nashvile. En dat terwijl ze net uit de gevangenis ontslagen is en bovendien een alleenstaande moeder is die het zelf moet rooien. John Blek & The Broken Strings – The City Sleeps (2023): Singer/songwriter die ik graag hoor en zeker als hij begeleid wordt door strijkers zoals hier.
Nederland Cantorias – Roda Viva(2021) Cantorias – Berimbau (2023): Nederlandse vocale groep die zich richt op de Braziliaanse sound uit de jaren 70 & 80 en overtuigt met schitterende samenzang in deze Braziliaanse klassiekers.
Ernst & Luna Jansz – Als de avond (2023): Prachtig lied van deze singer/songwriter & schrijver dat hij hier zingt met zijn dochter. Het refereert aan de liefdesgeschiedenis & het oorlogsverleden van zijn Indische vader & communistische moeder. Gerard van Maasakkers – Ik neem je mee (2012): Mooie cover van de Italiaanse cantatore Gian Maria Testa (1958-2016) naar het Nederlands vertaalt. Henny Vrienten – Alles is anders(2015) Henny Vrienten – Even niet bewegen (2015) Henny Vrienten – Hoe lang(1991): Het gekke is dat ik Vrienten (1948-2022) na zijn dood nog steeds beter ga vinden. Vooral zijn lied Alles is anders, dat gaat over ouder worden, herken ik & raakt me. “Alles verandert sneller dan jij. Alles is anders, het spijt me, je tijd is voorbij.” Rogier Pelgrim – Water aan je lippen (2024): Singer/songwriter uit Wageningen die voor het eerst in het Nederlands zingt. Hij zegt zelf dat “zijn liedjes gaan over doorlopen terwijl je moe bent, springen terwijl je bang bent en zingen terwijl je schor bent.”
Noorwegen/Italië Erland Oye & La Comitiva – Abril’s Theme (2024) Erland Oye & La Comitiva – Paradiso (2024): Singer/songwriter Oye is bekend van het duo The Kings Of Convenience en woont sinds 2012 in Italië, waar hij samenwerkt met het kwartet La Comitiva. Ze brengen samen een ode aan de Italiaanse muziek uit de jaren 60 & 70.
Portugal Ana Moura – Coridinha(2022): Lekker uptempo nummer van deze fado-zangeres. Haar muziek viel in de smaak bij Prince & Mick Jagger. Lina – Se de Saudade (2024): Bijzondere fado-muziek op teksten van dichter Luiz Vaz Camoes (1525-1580) geproduceerd door de Engelse gitarist Justin Adams en met subtiel pianospel van de Engelse toetsenist John Bagott.
Marco Rodrigues – Estrela da tarde(2024) Marco Rodrigues – Namorados da cidade (2024) Marco Rodrigues – O Cacilheiro (2024) Marco Rodrigues – Olhos garotos(2024) Marco Rodrigues – Um homem na cidade (2024): Zomaar vijf nummers van het prachtige album Canto Carlos de Carmo van deze geweldige fado-zanger. Carlos de Carmo (1939-2021) was een vernieuwer van de fado, door verbindingen te maken met jazz, bossanova & chansons, met moderne arrangementen en met literaire poëzie.
USA Amy Speace – Father’s Day(2021) Amy Speace – Grief Is A Lonely Land (2021) Amy Speace – Mother Is A Country (2021): Drie ontroerende nummers van deze singer/songwriter van het album There Used To Be Horses Here, met als thema jeugdherinneringen, rouw over de dood van haar vader en de geboorte van haar zoon op haar 50ste. Buckingham & Nicks – Without A Leg To Stand On(1973): Andrew Bird & Madison Cunningham – Without A Leg To Stand On(2024): Het origineel & de cover, beide met een totaal andere sfeer. Het origineel van singer/songwriters Lindsey Buckingham & Stevie Nicks, die je kent van Fleetwood Mac, klinkt voor mij als Cat Stevens. Vergelijk dat maar eens met de cover van singer/songwriters Bird & Cunningham, die samen het hele album Buckingham/Nicks uit 1973 coverden. Chicago –Born For This Moment (2022) Chicago – Watching All The Colors (2014): Naar de groep Chicago luisterde ik vooral in de jaren 70, maar ze maken dus nog steeds muziek onder leiding van singer/songwriter & toetsenist Robert Lamm. Lekker hoor. Impromp2 –It Is What It Is (2007): In de jaren 90 ontdekte ik de bijzondere soul/rap/jazz muziek van het duo Impromp2 door hun album You’re Gonna Love It uit 1995. In dit nummer proberen ze op humoristische wijze de misverstanden over wat voor muziek ze nou eigenlijk maken weg te nemen. Het is geen hip-hop, jazz, R&B, pop, neo-soul of funk. Het is wat het is. India Carney – Her Song (2021): Mooi cover van het lied van Colin Blunstone uit 1971 door zangeres die hier begeleid wordt door het strijkkwartet Orchid Quartet. Jaimee Harris – Sam’s (2023): Prachtig liefdeslied van de partner van Mary Gauthier. Lady Blackbird – Slave To The Rhythm(2023): Heerlijke cover van het lied van Grace Jones uit 1985 dat komt van het coveralbum Echoes: Ancient & Modern van de Engelse producer & songwriter Trevor Horn. Leon Bridges – Peaceful Place (2024): Fijn uptempo nummer over je veilig voelen. Lizz Wright – Circling (2024): Jazz singer/songwriter met prachtige stem in liefdevol lied. Mary Travers – Children One And All (1971): Travers was de zangeres (1936-2009) van het folktrio Peter, Paul & Mary. Dit is een prachtige cover van het maatschappelijk kritische lied van de Amerikaanse singer/songwriter Rod McKuen (1933-2015), dat nog steeds actueel is. Michael Johnson – The Old Folks(1973): Schitterende Engelstalige versie van het prachtige lied Les vieux van Jacques Brel (1929-1978) uit 1963 gezongen door singer/songwriter & gitarist Johnson (1944-2017). The Mitchell Trio – Business Goes On As Usual(1965) The Mitchell Trio – We Didn’t Know (1965): Twee zeer humoristische maatschappij kritische nummers uit de jaren 60, die juist nu weer actueel zijn in het Trump-tijdperk, door vocaal trio met John Denver, Michael Johnson & David Boise. Monica Martin – Go Easy Kid(2023): Kwetsbaar gezongen lied over het accepteren die je geen controle hebt over de zaken in het leven. Met begeleiding van het sextet kamerensemble yMusic uit New York. Rachael Price – These Days (2023): Prachtige cover van het lied van Jackson Browne uit 1973 door de zangeres van de groep Lake Street Dive, met begeleiding van het sextet kamerensemble yMusic. Teddy Swims – Some Things I’ll Never Know (2023): Mooi lied over verloren liefde door singer/songwriter met een dijk van een stem. Toni Brown – The Devil And Willie Mahoney (1974): Bijzonder lied van blues/rock singer/songwriter die samenspeelde met Terry Garthwaite in de groep Joy Of Cooking (1967-1973). Ze waren één van de eerste rockbands waarin vrouwen de leiding hadden.
Wales Martyn Joseph – Albert’s Place (2024) Martyn Joseph – Chapel’s Porth Beach (2024): Ontroerende nummers met indrukwekkende levensverhalen van echte mensen die deze singer/songwriter toezingt in de opnames.
Ik vond een prachtig lied van de Nederlandse singer/songwriter Thé Lau (1952-2015) dat gaat over het gemis van zijn vader. Lau is geen grote zanger, terwijl ik daar meestal wel naar op zoek ben, maar bij hem overheerst hier de emotie van de herinnering, en dat raakt me. Ook de strijkers dragen daaraan bij.
Hij zingt in Lantaarn, zoals het nummer heet: “Het is alsof jouw leven mij bekruipt. Je ziel, je gedachten. Het is alsof de dood me van achteren besluipt. De hemel voel ik, de hemel die voller is dan het land kan zijn. Maar ik zoek niet naar de hemel en ik zoek niet naar de hel. Ik zoek naar de verhalen, die niemand meer vertelt.” En hij eindigt met het aangepaste refrein: “In het licht van de lantaarn, in regen en in wind. Opeens kom ik hem tegen. Jij de vader, ik het kind.”
Het waren drie generaties Thé Lau. Zijn opa (1889-1958), die kunstschilder was en hoorde bij de Bergense School en zijn vader, die in in de oorlog in het verzet zet en volgens zijn zoon een echte held was.
Het nummer komt van zijn album Tempel der liefde uit 2006 en hij speelt het hier in hetzelfde jaar bij de VPRO in het muzikale programma Vrije Geluiden met begeleiding van een strijkkwartet.
Lantaarn Het huis uit, de stad in. Het is alsof jouw leven mij bekruipt. Je ziel, je gedachten. Het is alsof de dood me van achteren besluipt. De hemel voel ik, de hemel die voller is dan het land kan zijn. Dan de hemel.
Maar ik zoek niet naar de hemel, en ik zoek niet naar de hel. Ik zoek naar de verhalen, die niemand meer vertelt.
In het licht van de lantaarn. In de regen en in wind. Opeens kom ik hem tegen, de vader van het kind.
De stad uit, het park in. Duizend zielen ruisen in de wind. De regen en tranen spannen samen, tot ik leeg ben en verblind. En de hemel, de hemel, die voller is dan het land kan zijn. Dan de hemel.
Maar ik zoek niet naar de hemel, en ik zoek niet naar de hel. Ik zoek naar de verhalen, die niemand meer vertelt.
In het licht van de lantaarn en in regen en in wind. Opeens kom ik hem tegen, de vader van het kind.
Het park uit, de weg terug. Het leven glinstert zacht. De lichtjes en de feestjes. Het weeshuis weerspiegeld in de gracht.
En de hemel, die hemel die voller is dan het land kan zijn. De hemel.
In het licht van de lantaarn, in regen en in wind. Opeens kom ik hem tegen, de vader van het kind.
In het licht van de lantaarn, in regen en in wind. Opeens kom ik hem tegen. Jij de vader, ik het kind. Jij de vader, ik het kind.
Een buitengewoon indrukwekkend nummer dat hier niet mag ontbreken is het ontroerende liefdeslied Ne Me Quitte Pas (Laat me niet alleen) uit 1959 van de Belgische singer/songwriter Jacques Brel (1929-1978). Hij zingt het hier tijdens een geweldig optreden in het muzikale tv-programma Club Domino van de AVRO in 1962.
Ne me quitte pas
Pour couvrir ton corps d’or et de lumière
On a vu souvent rejaillir le feu de l’ancien volcan
Laat me niet alleen
Lief ik zoek voor jou,
