21.04.2019

Lucy Steymel – It Isn’t True

Midden jaren 70 was mijn broer David manager van Ramses Shaffy, samen met zijn toenmalige lief Helene Herschel. Ze organiseerden toen speciale nachtconcerten in Tejater Kikker (dat toen nog in het gebouw van het Utrechtse Studenten Corps zat) onder de titel de Speeltuin.

Eén van de gasten die daar optrad was de Amerikaanse singer/songwriter Lucy Steymel (1953-2006). Ik vond haar geweldig en ze raakte me met haar stem, gitaarspel en tekst. Ik had nog nooit een Amerikaanse zangeres & songwriter van zo dichtbij gezien. Tot mijn grote verrassing bleek zij muziek te spelen van de relatief onbekende Amerikaanse singer/songwriter Paul Parrish, wiens prachtige album Songs (1971) mijn broer Roeland en ik in die tijd veel draaiden. We hebben toen in de pauze een erg leuk gesprek met haar gehad, waarin we het hadden over Parrish liederen als Jaynie en I Once Had a Dog, die ze later in de show ook nog op ons verzoek speelde. Ze bleek hem ontdekt te hebben via zijn lied Cello, omdat ze zelf ook cello speelde. Het kon niet op, want ze vertelde ook nog dat ze een groot fan van James Taylor was, mijn grote muzikale liefde in die tijd.

Harry Sacksioni, de toenmalige gitarist van Herman van Veen, was net als ik erg onder de indruk van haar, en hij produceerde Steymel’s debuutalbum Gift From a Stranger (1977) op het Harlekijn label van Herman.

Ik vond onlangs een live-opname uit die tijd waarin Lucy Steymel samenspeelt met haar band, die bestond uit Jack van Rossum (ex-Buffoons) op toetsen, Harry Emmery (Peter Blanker Consort en Joost Nuissl) op bas en John Bukman (Peter Blanker Consort) op drums. Als gast speelde mee Harry Sprenger op gitaar. Ze speelt hier het nummer It Isn’t True dat ik toen zo mooi vond.

Wil je meer over Lucy weten, volg haar dan deze site en via de Lucy Steymel Tribute page op Facebook.

It Isn’t True
When i was young,
they told me,
growing up is easy.
It comes all by itself,
so naturally.
Oh but look at me now,
and damn your good luck stories.
If this is all there is,
then just let me be.

It isn’t true, it isn’t true.
I found out, I know the truth.
Thank you for your lies,
but where do i go from here?

I learned to go to school,
and get a good education.
A hubby and a real home,
They think that’s all you need.
Oh but look at me now,
I can’t find my own direction.
And if this is all there is,
then just, just let me be.

It isn’t true, it isn’t true.
I found out, I know the truth.
Thank you for your good intentions,
but I am back and blue.
It isn’t true, it isn’t true.
I found out, I know the truth.
Thank you for your lies,
but where do i go from here?

And now it’s all up to me,
I’ll have to patch my soul up.
And follow my very own heart,
where she leads.
Deep into the forest
of learning how to live again.
Blowing with the passion only,
Only she can free.

It isn’t true, it isn’t true.
I found out, I know the truth.
Thank you for your life,
but I am back and blue.
It isn’t true, it isn’t true.
I found out, I know the truth.
Thank you for your lies,
but where do i go from here?

2 Responses to “Lucy Steymel – It Isn’t True”

  1. Gerda van Dijk schreef:

    Ik was daar ook, bij vele Speeltuinen van Ramses Shaffy. Op zaterdagavond laat in Tejater Kikker. Ik heb jaren als vrijwillig theaterprogrammeur in Kikker gewerkt, tijdens mijn studie in Utrecht. En ook ik was zeer onder de indruk van Lucy Steymel. Ik heb nog steeds haar elpee Goodbye to Grey. En wat prachtig om dat nummer It Isn’t True te horen in deze geweldige uitvoering.

  2. Lies schreef:

    Heerlijk jeugdsentiment!

Reageer