Scarborough Fair is een traditionele Engelse ballad, die vooral bekend is geworden in de versie van Simon & Garfunkel uit 1966. Toen hij in 1965 in Londen bivakkeerde, leerde Paul Simon het lied kennen via de Engelse folk singer/songwriter & gitarist Martin Carthy,
Hier wordt het lied prachtig meerstemmig gezongen door de Amerikaanse Westcoast band Venice tijdens een optreden in Carré. Het is bedoeld als eerbetoon aan het vocale kwartet The Lennon Sisters die Scarborough Fair ook op hun repertoire hadden. Hier zie & hoor je hun versie.
Kipp & Pat Lennon van Venice zijn de jongere broers van de vier zussen. Het gezin bestaat totaal uit 12 kinderen. En de andere twee leden van de band, Michael & Kipp Lennon, zijn neven van de twee broers en dus ook van de vier zussen. Hun gezin bestaat uit 13 kinderen.
The Lennon Sisters traden op vanaf 1955 en zijn nog steeds muzikaal actief, maar nu als trio. De vaders van beide koppels broers zongen samen in een swinggroep in de jaren 40 & 50. Venice zelf bestaat al sinds 1977 en is het populairst in Nederland.
Scarborough Fair Are you going to Scarborough Fair? Parsley, sage, rosemary, and thyme. Remember me to one who lives there. She once was a true love of mine.
Tell her to find me an acre of land. Parsley, sage, rosemary and thyme. Between the salt water and the sea strands. Then she’ll be a true love of mine.
Are you going to Scarborough Fair? Parsley, sage, rosemary, and thyme. Remember me to one who lives there. She once was a true love of mine.
Eén van de mooiste uitvoeringen van het lied Guinnevere van David Crosby werd gespeeld tijdens het muziekprogramma de 2 Meter Sessies in 2000. Crosby werkte hier samen met de Amerikaanse Westcoast groep Venice, die zorgen voor de prachtige meerstemmigheid.
Het lied komt van het debuutalbum van Crosby, Stills & Nash uit 1969 en gaat over drie vrouwen die Crosby lief had: Christine Hinton (die omkwam bij een auto-ongeluk in 1969), Joni Mitchell en iemand die hij niet wil noemen. Die laatste zou wel eens Nancy Ross kunnen zijn, die Crosby in 1966 verliet voor Gram Parsons. Zij tekende namelijk pentagrammen op de muur, vijfpuntige sterren.
David Crosby is erg enthousiast over de groep Venice. Hij zei over hen: “Venice is the best vocal group in America right now. They’re better than anybody else I know. They’re fantastic. I’m a student of harmony, that’s my thing. I love all kinds of harmony, but I particularly love theirs, because it’s so natural. It’s not like anybody else’s, very unforced, very from their hearts. I’ve been telling people about them since the first night I heard them. I’ve told everybody I could find, that they were the best. This is my favorite band in the world.”
Guinnevere Guinnevere had green eyes, like yours, mi’lady, like yours. She’d walk down through the garden, in the morning after it rained.
Peacocks wandered aimlessly, underneath an orange tree. Why can’t she see me?
Guinnevere drew pentagrams, like yours, mi’lady, like yours. Late at night when she thought that no one was watching at all. On the wall.
She shall be free.
As she turned her gaze, down the slope to the harbor where I lay, anchored for day.
Guinnevere had golden hair, Like yours, mi’lady, like yours. Streaming out, when we’d ride, through the warm wind down by the bay. Yesterday.
Seagulls circle endlessly, and I sing in silent harmony. We both shall be free.
Ik ben een groot fan van de Amerikaanse Westcoast band Venice. Ze spelen naast eigen repertoire ook vaak covers van bekende nummers en noemen zich dan bij speciale coverconcerten de Pine Mountain Logs. Hier zijn ze te gast bij de uitreiking van de jaarlijkse TEC Awards in 2016, voor de prestaties van audio professionals.
Ze maakten daar deel uit van een all star band, met gitarist Jeff (Skunk) Baxter, die o.a. speelde bij Steely Dan en The Doobie Brothers, en basgitarist Nathan East. Kipp Lennon van Venice zorgt voor de lead vocalen en zijn broer Pat en twee neven Michael & Mark zingen de achtergrondvocalen in het welbekende nummer Rikki Don’t Lose That Number, dat je ongetwijfeld kent van Steely Dan. Het lied werd geschreven door Donald Fagen & Walter Becker en staat op het album Pretzel Logic uit 1974.
Rikki Don’t Lose That Number We hear you’re leaving, that’s okay. I thought our little wild time had just begun. I guess you kind of scared yourself, you turn and run. But if you have a change of heart.
Rikki don’t lose that number, you don’t want to call nobody else. Send it off in a letter to yourself. Rikki don’t lose that number, it’s the only one you own. You might use it if you feel better. When you get home.
I have a friend in town, he’s heard your name. We can go out driving on Slow Hand Row. We could stay inside and play games, I don’t know. And you could have a change of heart.
Rikki don’t lose that number, you don’t want to call nobody else. Send it off in a letter to yourself. Rikki don’t lose that number, it’s the only one you own. You might use it if you feel better. When you get home.
You tell yourself you’re not my kind, but you don’t even know your mind. And you could have a change of heart.
Rikki don’t lose that number, you don’t want to call nobody else. Send it off in a letter to yourself. Rikki don’t lose that number, it’s the only one you own. You might use it if you feel better. When you get home.
Ik heb weer veel nieuwe muziek geluisterd dit jaar en het mooiste eruit geselecteerd en met je gedeeld op mijn Facebookpagina, op deze blog en in mijn radioprogramma van de Songcatcher. Wat er uit sprong dit jaar was veel Latin muziek, met name door de vondst van een aantal albums van Rhythms del Mundo. Muziek waar ik vrolijk van werd.
Van de nummers die ik in 2016 voor het eerst hoorde zijn dit mijn favorieten. Ik heb ze weer ingedeeld naar land of plaats van herkomst. Klik met je muis op de liederen die in het oranje te zien zijn, dan kun je ze beluisteren en soms ook bekijken.
Austin (Texas) USA David Ramirez – Ball And Chain (2015) David Ramirez – On Your Side (2015) David Ramirez – Rock And A Hard Place (2015): Drie prachtige, heel persoonlijke en intens gezongen nummers van het album Fables.
Chicago (Illinois) USA Birds Of Chicago – Dim Star Of The Palisades (2016) Birds Of Chicago – Real Midnight (2016) Birds Of Chicago – Remember Wild Horses (2016): Bezielde muziek van de band van het koppel J.T. Nero & Alison Russell op hun album Real Midnight, met een sound en samenzang die me doet denken aan The Band. Het lied Real Midnight gaat over de donkere tijden die onvermijdelijk zijn in het leven en hoe we ons daar doorheen kunnen slaan, en was mijn favoriet lied in Mei.
Cuba Buena Vista Social Club & KT Tunstall – Because The Night(cover Patti Smith)(2009) Buena Vista Social Club & The Zutons – Runaway (cover Del Shannon)(2009) Buena Vista Social Club & Ich und Ich – Vom Selben Stern (2008) Buena Vista Social Club & Editors – Walk On The Wild Side(cover Lou Reed)(2009): Rhythms del Mundo is een project van Artists Project Earth waarbij muzikanten van de Buena Vista Social Club samenspelen met bekende westerse artiesten op populaire nummers van vroeger. Er zijn inmiddels vijf albums gemaakt: Cuba (2006), Cubano Aleman (2008), Classics (2009), Revival (2010) en Africa (2012). De opbrengst wordt gebruikt voor de bestrijding van de opwarming van de aarde. Heerlijke muziek om vrolijk van te worden. Iedere keer wordt je weer verrast door de Latin versies van nummers die welbekend zijn. Een echte aanrader om te beluisteren en ook nog voor het goede doel.
Engeland Gwyneth Herbert – Bittersweet And Blue (2005) Gwyneth Herbert – At Seventeen(cover Janis Ian)(2005) Gwyneth Herbert – Every Time We Say Goodbye (cover Cole Porter)(2005): Een singer/songwriter die ik pas dit jaar ontdekte met twee bijzondere covers en een eigen nummer.
Josh Osho – Highlight Of My Day (2012): Vorig jaar ook al aanwezig en ook dit opgewekte nummer van hem hoor ik graag.
Paul Carrack – Late At Night (2016): Heerlijke muziek van deze ouwe rot, die hier doet denken aan Boz Scaggs.
Rumer – (They Long To Be) Close To You (2016) Rumer – The Look Of Love(2016) Rumer – Walk On By (2016): Ik ben een groot fan van de muziek van Burt Bacharach en Rumer laat ze ouderwets klinken, zoals The Carpenters dat eerder deden.
Florence (Alabama) USA John Paul White – I’ll Get Even (2016) John Paul White – The Once And Future Queen (2016): Na het uiteenvallen van het zeer succesvolle duo The Civil Wars, laat White horen dat hij ook prima op eigen benen kan staan.
Frankrijk Hugh Coltman – The Mathematician (2012): Engelse singer/songwriter met een prachtig gearrangeerd lied. Piers Faccini – Cammina Cammina (2014): Faccini is multicultureel en zingt afwisselend in het Engels, Frans & Italiaans. Hier speelt hij samen met de Franse cellist Vincent Segal.
Ierland Heidi Talbot – Time (cover Tom Waits)(2007): Een lied dat ik nog niet kende van Waits en hier heel ontroerend klinkt, gezongen door de prachtige stem van Talbot.
Italië Gianmaria Testa – Dimestichezze d’amor (2011) Gianmaria Testa – Lucia de notte (1999): Overleed eind maart van 2016 en tot mijn schande moet ik bekennen nooit eerder naar hem te hebben geluisterd. Dat heb ik nu ruimschoots goedgemaakt door al zijn albums door te nemen. Prachtig!
Kameroen Richard Bona – Bilongo (2016): Heerlijk salsa-nummer van deze jazz-bassist en singer/songwriter, gespeeld samen met de band Mandekan Cubano.
Miami (Florida) USA Tony Succar – Billy Jean (cover Michael Jackson)(2015): Spetterende versie van dit prachtige nummer door de Peruaans/Amerikaanse percussionist, componist, arrangeur en producer Succar, met zang van de Portoricaan Jean Rodriguez.
Nashville (Texas) USA Andrew Combs – Silk Flowers (2016): Vorig jaar ook al aanwezig, nu met een mooi nummer opgenomen in Amsterdam.
Kandace Springs – Novocaine Heart(2016) Kandace Springs – Place To Hide (2016) Kandace Springs – Talk To Me (2016) Kandace Springs – The World Is A Ghetto (cover War)(2016): Volgens Prince deed haar stem de sneeuw smelten en wat mij betreft klinkt ze als Roberta Flack in haar beste tijd.
Nederland Anneke van Giersbergen – Het dorp (cover Wim Sonneveld)(2016): Zangeres van een metalband op totaal andere toer, met dit overbekende lied in een nieuw jasje, mede dankzij de IJslandse folkband Aristidir.
Noorwegen Beady Belle – Ambush (2010) Beady Belle – Bird’s Eye View (2010) Beady Belle – Diamond In The Rough (2010) Beady Belle – The Storm (2010) Beady Belle – Touch Of Paradise (2008): Een Noorse groep rond zangeres Beate Lech en haar echtgenoot jazzbassist Marius Reksjo. Haar prachtige stem, maar ook de liederen en de arrangementen, doen me sterk denken aan de Australische Jo Lawry.
Portugal Mafalda Arnauth – O mar fala de ti (2009): Gelukkig weer Portugese muziek bij de Songcatcher, nu met deze zangeres met dit ontroerende lied.
Venice (California) USA Venice – Happier Than The Morning Sun (cover Stevie Wonder)(2016) Venice – Looking For A Lady (cover Dan Fogelberg)(2016): De Westcoast band kwam vorig jaar met een cover album, met o.a. mooie uitvoeringen van deze twee favoriete songs van me.
Zuid Afrika Herman van den Berg – Die ontmoeting (2013) Herman van den Berg – Hulle sal jou kom haal(2013): Deze geweldige singer/songwriter bekoorde mij eerder al in 2011 met zijn prachtige albums met covers van Jacques Brel in het Zuidafrikaans. Hulle sal jou kom haal (Ze zullen je komen halen) is op dit moment mijn grote favoriet voor de titel nummer van afgelopen jaar. Als je het beluistert, dan hoor je al snel de verwijzing naar My Favorite Things van Hammerstein & Rodgers uit 1965.
John Paul White – The Once And Future Queen Someone’s gonna hold your hand, and everything will click. Touch you in some unknown way, that finally does the trick. Pull you in a fairytale, where you were meant to be. Someone, well someone won’t be me.
Someone’s out there praying for the day that you walk in. And happy ever after can finally begin. Someone who’ll stop at nothing, to give you all you need. Someone, but someone won’t be me.
And that’s okay. I never really loved you anyway. At least not unconditionally. Like subjects love the once and future queen.
If I thought I was good for you. If I thought this could work. I’d reach a little island and pull you back to earth. But the man you’re really looking for. Want in all your dreams. Someone, that someone won’t be me.
And that’s okay. You never really loved me anyway. Not enough to meet me halfway. Or love something, you could only take.
And that’s okay. I never really loved you anyway. At least not unconditionally. Like subjects love the once and future queen.
Sinds ik begin jaren 70 inde ban raakte van de muziek van James Taylor, ben ik een groot liefhebber geworden van Westcoast muziek. Als Songcatcher ging ik op zoek naar meer van dat moois en werd daarbij geholpen doordat er vaak dezelfde studiomuzikanten meededen op de albums van de Westcoast artiesten. Als ik die namen tegenkwam, dan wist ik gelijk dat het goed zat, en zo heb ik steeds weer nieuwe zangers, zangeressen en bands ontdekt.
Westcoast muziek ontstond zo rond 1965 aan de westkust van de VS in het gebied rond Los Angeles. Veel artiesten trokken daar naar toe vanwege het mooie weer en de relaxte sfeer, maar vooral vanwege de fantastische studiomuzikanten die er aanwezig waren om hen te begeleiden en voor de vele gelijkgestemde collega’s om samen groepen te vormen en nummers te schrijven of in elkaars band of op elkaars albums mee te spelen. Folk artiesten werden ineens singer-songwriters en de muziek mocht weer mooi klinken en meerstemmig zijn. Muzikaal gezien komen in de Westcoast muziek de folk en countryrock samen met de meerstemmige zang van de sunshinepop. Het is gemoedelijke en vaak optimistische muziek, goed in het gehoor liggend, waarbij de nadruk ligt op de melodie, harmonieën en arrangementen.
Typisch Westcoast zijn bands als The Beach Boys, Bread, Buffalo Springfield, The Byrds, Crosby Stills & Nash, Eagles, The Flying Burrito Brothers, Little Feat, Loggins & Messina, The Mamas & Papas,Poco en Seals & Crofts. Singer-songwriters als Jackson Browne, Dan Fogelberg, Carole King, Joni Mitchell, Bonnie Raitt en James Taylor. En niet te vergeten Linda Ronstadt, die nummers van allerlei songwriters voor het voetlicht bracht. De bloeiperiode van de Westcoast muziek was van 1965 tot 1976, daarna werd het wat vlakker, gladder en minder succesvol. (*1) Maar nog steeds interessant, zoals je in mijn volgende artikel zult lezen en horen.
Een groep die de traditie van de vroege Westcoast muziek voortzet is Venice, volgens David Crosby de beste vocale groep in de VS. Hun naam verwijst naar de wijk aan de strandkant van Los Angeles, waar hun grootouders vanaf 1917 kwamen te wonen. Het is een familieband met twee koppels broers (Kipp & Pat en Michael & Mark Lennon) die neven van elkaar zijn. Hun vaders zongen in een swinggroep in de jaren 40 & 50, terwijl de vier oudere zussen van Kipp en Pat in de jaren 50 tot 70 bekend waren als The Lennon Sisters. Venice bestaat al sinds 1977 en is, vreemd genoeg, het populairst in Nederland.
Het lied dat ik van Venice heb uitgekozen is één van de hoogtepunten van de Westcoast muziek, Desperado van de Eagles geschreven door Don Henley en Glenn Frey in 1973. De opname is ongetwijfeld gemaakt tijdens één van hun succesvolle Nederlandse concerten. Ik ben daar zelf een paar keer bij geweest, en dat was elke keer weer feest. Dus ben je in de gelegenheid ga dan vooral een keer luisteren naar authentieke Westcoast muziek door artiesten die genieten van optreden en meestal pas na ruim 2 uur en een aantal covers van hun voorgangers je vol energie naar huis doen gaan.
NOTEN * 1 Leo Blokhuis heeft een prachtige selectie gemaakt van nummers uit de beginperiode van de Westcoast muziek, The Sound Of The Westcoast, 1965-1979. Met een boekje en 4 cd’s met totaal 90 nummers van bekende en minder bekende singer-songwriters en bands.
Desperado Desperado, why don’t you come to your senses? You’ve been out ridin’ fences for so long now. Oh, you’re a hard one. I know that you got your reasons. These things that are pleasin’ you, can hurt you somehow.
Don’t you draw the queen of diamonds boy, she’ll beat you if she’s able. You know the queen of hearts is always your best bet.
Now it seems to me, some fine things, have been laid upon your table. But you only want the ones that you can’t get.
Desperado, oh you ain’t gettin’ no younger. Your pain and your hunger, they’re drivin’ you home. And freedom, oh freedom well, that’s just people talkin’. Your prison is walking through this world all alone.
Don’t your feet get cold in the wintertime? The sky won’t snow and the sun won’t shine. It’s hard to tell the night time from the day. You’re losin’ all your highs and lows, ain’t it funny how the feeling goes away?
Desperado, why don’t you come to your senses? Come down from your fences, and open the gate. It may be rainin’, but there’s a rainbow above you. You better let somebody love you. Let somebody love you. Before it’s too late.
Scarborough Fair is een traditionele Engelse ballad, die vooral bekend is geworden in de versie van Simon & Garfunkel uit 1966. Toen hij in 1965 in Londen bivakkeerde, leerde Paul Simon het lied kennen via de Engelse folk singer/songwriter & gitarist Martin Carthy,
Kipp & Pat Lennon van Venice zijn de jongere broers van de vier zussen. Het gezin bestaat totaal uit 12 kinderen. En de andere twee leden van de band, Michael & Kipp Lennon, zijn neven van de twee broers en dus ook van de vier zussen. Hun gezin bestaat uit 13 kinderen.
Scarborough Fair
Ik ben een groot fan van de Amerikaanse Westcoast band Venice. Ze spelen naast eigen repertoire ook vaak covers van bekende nummers en noemen zich dan bij speciale coverconcerten de Pine Mountain Logs. Hier zijn ze te gast bij de uitreiking van de jaarlijkse TEC Awards in 2016, voor de prestaties van audio professionals.
