Eén van de mooiste nummers van de Amerikaanse singer/songwriter Billy Joel is Where’s The Orchestra? uit 1982. Het komt van zijn 8ste album The Nylon Curtain en hij speelt het hier in datzelfde jaar in de tv show Night At School van MTV.
The Nylon Curtain is één van Joel’s meest ambitieuze projecten. Hij wilde er een “sonic masterpiece” mee creëren. Daarnaast is het ook één van zijn persoonlijke favorieten. Hij noemt het “the recording I’m most proud of and the material I’m most proud of.”
Het slotlied van het album is het lied Where’s The Orchestra?, dat gaat over een persoon die naar het theater gaat en een musical verwacht, maar een “gewone” toneelvoorstelling te zien krijgt. Volgens Joel is dat een metafoor voor ons leven, met name de realisatie dat het niet groots en over-the-top is, zoals vaak wordt gesuggereerd. Het lied gaat volgens hem daarnaast ook over eenzaamheid: “The whole metaphor of that song is that life is a theatrical play, and it’s all a tragedy”
In de muziek van het nummer hoor ik invloeden terug van Paul McCartney (Golden Slumbers) en Harry Nilsson. Het nummer eindigt met een verwijzing naar Allentown, het eerste nummer van het album, om de cirkel rond te maken. En let vooral ook op het “foute” akkoord onder “I assumed that the show would have a song. So I was wrong.”
Een mooie cover van het lied wordt hier gespeeld & gezongen door de Amerikaanse jazz-zanger Tony DeSare, naar wie ik graag luister. Hij heeft in de coronatijd elke dag een nummer gespeeld (inmiddels al over de 250) in zijn serie Tony DeSare Song Diary.
Where’s The Orchestra? Where’s the orchestra? Wasn’t this supposed to be a musical? Here I am, in the balcony. How the hell could I have missed the overture?
I like the scenery. Even though, I have absolutely no idea at all. What is being said, despite the dialogue.
There’s the leading man. The movie star who never faced an audience. Where’s the orchestra? After all this is my big night on the town. My introduction to the theatre crowd. I assumed that the show would have a song. So I was wrong.
At least I understand. All the innuendo and the irony. And I appreciate, the roles the actors played, and the point the author made. And after the closing lines, and after the curtain calls. The curtain falls, on empty chairs. Where’s the orchestra?
Mijn lijst met de beste songs van het jaar 2014 liet even op zich wachten. Ik had begin december nog zo weinig bijzonders gehoord, dat ik hard op zoek ben gegaan naar nieuwe songs van artiesten die ik hoog heb zitten. En zo had ik ineens 1300 nummers om te beluisteren en daar was ik wel even zoet mee.
Dit jaar koos ik toevalligerwijze veel voor songs met orkestrale begeleiding, zoals van Mary Chapin Carpenter, Teitur, Sting, Calexico en Stef Bos. En ook een paar met alleen begeleiding van een piano, zoals van Julia Fordham, Tony DeSare en Lotte van Dijck.
Van de ongeveer 3000 nieuwe nummers die ik in 2014 hoorde zijn dit mijn favorieten. Ik heb ze weer ingedeeld naar land of plaats van herkomst.
Australië Lior – A Lift In The Morning Fog (2014) Lior – Days To Remember (2014): Hij stond al op mijn lijst van 2011 en flikt het hem weer met zijn nieuwe album Scattered Reflections, met ondermeer deze twee prachtige songs.
Burlington, USA Mary Chapin Carpenter – Come On, Come On (2014) Mary Chapin Carpenter – Mrs Hemingway (2014): Een bijzondere singer/songwriter die al jaren meegaat en nu komt met het album Songs From The Movie, waarop haar mooiste nummers gespeeld worden met orkestrale begeleiding en met arrangementen van Vince Mendoza.
Engeland Julia Fordham – Porcelain (2013) Julia Fordham – Happy Ever After (2013) Julia Fordham – Behind Closed Doors (2013) Julia Fordham – Invisible War (2013): Het is moeilijk kiezen van het album Under The Rainbow. Een verzameling van Fordham’s mooiste nummers met alleen de begeleiding van Grant Mitchell op de piano. Allemaal even prachtig. Een stem die me blijft ontroeren.
Kirsty McGee – All Things Must Change(2012): Ik volg haar al een paar jaar en ze komt steeds dichterbij.
Piers Faccini – Dreamer (2011): Lekker uptempo lied met Oost-Europese invloeden. Een singer/songwriter om in de gaten te houden, omdat hij ook in het Frans & Italiaans zingt.
Sting – Roxanne (2010): Mijn favoriete lied van dit jaar. Het komt oorspronkelijk van het debuutalbum van The Police, Outlandos d’Amour (1978). In 2010 nam Sting het op samen met The Royal Philharmonic Concert Orchestra voor het album Symphonicities. En zo kreeg het een nieuw leven, vooral door het schitterende arrangement en de manier waarop Sting daar vocaal op inspeelt. Ze spelen het hier samen in een concert in Berlijn.
Faeröer, Denemarken Teitur – It’s Not Funny Anymore (2013): Mijn favoriete lied van begin vorig jaar. Melancholiek, kwetsbaar en intens. En met schitterende orkestrale begeleiding naar een arrangement van Van Dyke Parks.
Ierland Damien Rice – The Box (2014): Heel intens en mooi opgebouwd.
Miami, USA Gloria Estefan – Besame (2007): Gewoon lekker even dansen.
Nederland Lotte van Dijck – Jong (2011): In 2011 stond ze ook al op mijn lijst en gelukkig zingt ze nog steeds Nederlandstalig. En Lotte wordt steeds beter. Prachtige tekst.
Stef Bos – My land is jou land (Lied van Ruth)(2009) Stef Bos & Frank Boeijen – Alles is lucht (Lied van Prediker)(2009): Met orkestrale begeleiding van het Metropole Orkest weet Stef mij eindelijk weer te raken. Zijn album In een ander licht, over bijbelse figuren, is zijn beste.
New York, USA Catherine Russell – Bring It Back (2014) Catherine Russell – I Let A Song Go Out Of My Heart (2014) Catherine Russell – I Cover The Waterfront(2014): Drie songs van haar album Bring It Back die het radioprogramma van de Songcatcher openden, dus dat zegt genoeg. Heerlijke muziek.
Tony DeSare – How Deep Is Your Love (2011) Tony DeSare – To Make You Feel My Love (2011): Deze jazz-zanger is een specialist in prachtige covers. Daarom kwam hij ook al in 2012 voorbij op deze lijst. Deze keer met covers van The Bee Gees en Bob Dylan met alleen de briljante pianist Ted Firth als muzikaal begeleider.
Noorwegen Moddi – House By The Sea(2013): Verstild en toch opgewekt. Met een schitterende tekst.
Norman, USA Michael McDonald & Nathan East – Moondance (2014): Een overbekend lied van Van Morrison in een uiterst frisse en knallende versie door McDonald, die helemaal los gaat, en bassist East die voor een schitterend arrangement heeft gezorgd. Geweldig opgebouwd.
Frankrijk Cécile McLorin Salvant – Baby Have Pity On Me (2013): Nieuw jazz-talent en dat laat ze hier horen.
Tucson, USA Calexico – Crystal Frontier (2012): Het Weense ORF Radio Symfonie-orkest maakt de muziek van de groep meeslepend in dit heerlijke nummer naar een kort verhaal van de Mexicaanse schrijver Carlos Fuentes (1928-2012).
Roxanne Roxanne you don’t have to put on the red light. Those days are over. You don’t have to sell your body to the night.
Roxanne, you don’t have to wear that dress tonight. Walk the streets for money. You don’t care if it’s wrong or if it’s right.
Roxanne you don’t have to put on the red light. Roxanne you don’t have to put on the red light.
I loved you since i knew ya. I wouldn’t talk down to ya. I have to tell you just how i feel. I won’t share you with another boy.
I know my mind is made up. So put away your make up. Told you once i won’t tell you again, it’s a bad way.
Roxanne you don’t have to put on the red light. Roxanne you don’t have to put on the red light.
I loved you since i knew ya. I wouldn’t talk down to ya. I have to tell you just how i feel. I won’t share you with another boy.
Roxanne you don’t have to put on the red light. Roxanne you don’t have to put on the red light.
Het was een mooi muzikaal jaar voor de Songcatcher. Mijn muziekblog trok steeds meer bezoekers en ook de Facebookpagina, waar ik elke dag muzikaal moois deel, kreeg steeds meer bekijks. Mijn wekelijks tips werden vaak gevolgd door Jacques Klöters in zijn radioprogramma de Sandwich (AVRO Radio 5 Nostalgia – vrijdag van 10-12 uur). Maar het hoogtepunt kwam aan het einde van het jaar toen ik kon starten met een maandelijks radioprogramma bij de Konsertzender Utrecht (iedere laatste zaterdag van de maand van 12-13 uur).
Wat muziek betreft was er weer veel moois te vinden tussen de duizenden songs die ik dit jaar voor het eerst hoorde. Ze kwamen weer overal vandaan en daarom heb ik ze ingedeeld naar land of plaats van herkomst.
Austin, USA Matt The Electrician: Het is moeilijk kiezen tussen de vele leuke songs van deze aparte singer/songwriter die staan op zijn albums Animal Boy (2009) en Accidental Thief (2011). Om een indruk te krijgen hier Got Your Back.
Beverley Hills, USA Ella Fitzgerald – Day In – Day Out (1964): Sommige oudjes blijven fris, zeker met die prachtige stem van Ella en de fantastische arrangementen van Nelson Riddle.
Canada Adam Cohen – Out Of Bed (2011): De zoon van Leonard Cohen verraste me toen hij niet uit zijn bed kon komen.
Dallas, USA Jon Randall – Whiskey Lullaby (2005): Een grote hit in de VS in 2004 als duet van Brad Paisley & Alison Krauss. Het is het trieste lied over een stel dat zich dood drinkt. De man omdat zijn vrouw vreemd ging en zij vervolgens uit schuldgevoel. De songwriter zelf zingt het hier in een prachtige unplugged versie met strijkers.
Engeland Kate Rusby – High On A Hill (2008): Een lied dat ik eerder blijkbaar over het hoofd had gezien. Meeslepend en prachtig meerstemmig gezongen door de beste Engelse folkzangeres en haar begeleiders.
Finland/USA Eric Bibb – Sittin’ In A Hotel Room (2012): Deze blues & folkzanger (die met een Finse is getrouwd) flikt het hem weer eens me te raken. Frankrijk Alex Beaupain – L’Absent(2011): Mooie cover van Gilbert Becaud.
Ierland Glenn Hansard – Love Don’t Leave Me Waiting (2012): De mannelijke helft van The Swell Season heeft een voortreffelijk album gemaakt in de stijl van Van Morrison en dit lied springt er uit. Declan O’Rourke – Time Machine (2011): Singer/songwriter met wat luie stem maar hier zeer op dreef. Fionn Regan – For A Nightingale (2011): Singer/songwriter die met Nick Drake wordt vergeleken, maar met zijn stem meer aan Ron Sexsmith doet denken. Prachtig.
Los Angeles, USA Keb Mo – Crush On You (2011): Groovy duet van deze blueszanger & gitarist met India Arie. Heerlijk relaxt qua sfeer.
Mendocino, USA Robert Cutler – Your Lucky Day (2012): De verrassing van het jaar en mijn favoriete lied van 2012. Wat mij betreft nu al een klassieker. Cutler is een uitstekend gitarist en singer/songwriter met wie ik wel eens samen muziek heb gemaakt en die op dit moment bezig is met het opnemen van een album samen met Gene Parsons die speelde in The Byrds (1968-1972) en The Flying Burrito Brothers (1973-1978). Een tijdje terug was hij bij een concert, waarbij het symfonieorkest de Serenade speelde van de bekende Engelse componist Vaughan Williams (1872-1952). In zijn hoofd hoorde hij ineens een melodie die hij er overheen kon zingen en toen hij weer thuis was heeft hij daar een lied van gemaakt, waarbij hij de melodie en tekst over de bestaande orkest en koorpartij heeft opgenomen. Het vormgeven aan deze omgekeerde wereld, namelijk een bestaande compositie gebruiken als basis voor een compleet nieuw lied, vind ik weergaloos knap en buitengewoon muzikaal.
Nashville, USA The Civil Wars – I Want You Back(2011): Zeer originele cover van deze hit van The Jackson 5 uit 1969. Hoe vaker ik luister hoe beter het wordt.
Nederland Henny Vrienten – Aan een klein meisje(2008): Prachtige orkestrale uitvoering van dit klassieke lied van Annie M.G. Schmidt & Harry Bannink. Herman van Veen – Als ik later klein ben (2012) Herman van Veen – Lucas(2012): Mijn muzikale leermeester verrast me na jaren met deze liederen voor het kind in onszelf. Wende Snijders – Adem uit (2010) Wende Snijders – Leven van de wind (2007): De beste Nederlandse zangeres raakt me weer heel diep met deze twee prachtige liederen die herontdekt horen te worden.
New York, USA Tony DeSare – I Feel The Earth Move (2007) Tony DeSare – The Times They Are A-Changin’ (2009): Deze Amerikaanse jazz zanger & pianist is erg goed in het op zeer originele wijze coveren van overbekende songs, zoals deze van Carole King en Bob Dylan. Garland Jeffreys – Streetwise (2012): Jeffreys ken ik vooral van zijn heerlijke reggae-sound van het album Ghost Writer uit 1977, maar is weer helemaal terug met dit rete funky klinkende lied over de gevaren van de straat. Norah Jones – Everybody Needs A Best Friend (2012): Jones had ik eigenlijk al afgeschreven nadat ik haar ooit live volstrekt zonder uitstraling had zien optreden. Maar ze verrast me totaal met dit 50er jaren swing nummer van de soundtrack van de succesvolle film Ted.
Noorwegen Inger Marie Gundersen – Always On My Mind (2006): In dit jazzy lied hoor je hoe je met een beperkte stem een bekend lied totaal naar je hand kunt zetten en de luisteraar mee kunt nemen op een avontuur.
Philadelphia, USA Melody Gardot – High Night (2008): Een mooie cover van Alta Noite ooit gezongen door de Braziliaanse zangeres Marisa Monte. Het komt van een album van de Duitse trompettist Till Brönner. Melody Gardot – So Long (2012): Haar nieuw album viel me wat tegen, maar dit lied was weer ouderwets mooi.
Portugal Antonio Zambujo – Ao sul (2007): Een ontdekking deze singer/songwriter die me ontroerd met zijn prachtige stem.
Santa Barbara, USA Works Progress Administration (WPA) – Rise Up (2009): Mooi lied van deze supergroep met Sean & Sarah Watkins van de groep Nickel Creek, zanger Glen Phillips van Toad the Wet Sprocket en Benmont Tench toetsenist en oprichter van Tom Petty & The Heartbreakers.
Schotland/Nashville, USA Karine Polwart & Tim O’Brien – Well for Zoë(2009): Een mooi duet voor het goede doel (waterputten in Afrika) van de bevlogen zangeres Polwart en de bluegrass zanger en snaarvirtuoos met Ierse roots O’Brien.
Whiskey Lullaby– Jon Randall & Bill Anderson She put him out. Like the burnin’ end of a midnight cigarette. She broke his heart. He spent his whole life tryin’ to forget. We watched him drink his pain away, a little at a time. But he never could get drunk enough to get her off his mind, until the night.
He put that bottle to his head and pulled the trigger, and finally blew away her memory. Life is short but this time it was bigger, than the strength he had to get up off his knees. We found him with his face down in the pillow, With a note that said I’ll love her till I die. And when we buried him beneath the willow, the angels sang a whiskey lullaby.
The rumours flew. Nobody knew how much she blamed herself. For years and years, she tried to hide the whiskey on her breath. She finally drank her pain away, a little at a time. But she never could get drunk enough to get him off her mind, until the night.
She put that bottle to her head and pulled the trigger, and finally blew away his memory. Life is short but this time it was bigger. Than the strength she had to get up off her knees. We found her with her face down in the pillow, clinging to his picture for dear life. We laid her next to him beneath the willow,
So Long – Melody Gardot Don’t wait up for me darling, I’m not coming home. Draw the blinds and set the alarm, ‘Cause I’m not, no I’m not coming home.
In the morning you will rise, with sadness in your eyes. ‘Cause I’ll be gone. I’m moving on. Bye bye, so long.
Every flower has faded to dust. I’m not coming home. Tears may fall, your lashes may rust, but I’m not, no I’m not coming home
You see forever is on my mind, and I just got to find, a place I’ll belong, One I have known. Bye bye,so long
Every hour has drawn to a close, I’m not coming home. Wave my my so everybody knows, I’m not coming home. Goodbye, so long. So long.
Eén van de mooiste nummers van de Amerikaanse singer/songwriter Billy Joel is Where’s The Orchestra? uit 1982. Het komt van zijn 8ste album The Nylon Curtain en hij speelt het hier in datzelfde jaar in de tv show Night At School van MTV.
Het slotlied van het album is het lied Where’s The Orchestra?, dat gaat over een persoon die naar het theater gaat en een musical verwacht, maar een “gewone” toneelvoorstelling te zien krijgt. Volgens Joel is dat een metafoor voor ons leven, met name de realisatie dat het niet groots en over-the-top is, zoals vaak wordt gesuggereerd. Het lied gaat volgens hem daarnaast ook over eenzaamheid: “The whole metaphor of that song is that life is a theatrical play, and it’s all a tragedy”
Mijn lijst met de beste songs van het jaar 2014 liet even op zich wachten. Ik had begin december nog zo weinig bijzonders gehoord, dat ik hard op zoek ben gegaan naar nieuwe songs van artiesten die ik hoog heb zitten. En zo had ik ineens 1300 nummers om te beluisteren en daar was ik wel even zoet mee.
Het was een mooi muzikaal jaar voor de Songcatcher. Mijn muziekblog trok steeds meer bezoekers en ook de Facebookpagina, waar ik elke dag muzikaal moois deel, kreeg steeds meer bekijks. Mijn wekelijks tips werden vaak gevolgd door Jacques Klöters in zijn radioprogramma de Sandwich (AVRO Radio 5 Nostalgia – vrijdag van 10-12 uur). Maar het hoogtepunt kwam aan het einde van het jaar toen ik kon starten met een maandelijks radioprogramma bij de Konsertzender Utrecht (iedere laatste zaterdag van de maand van 12-13 uur).
