Posts Tagged ‘Yo-Yo Ma’


14.05.2023

Rhiannon Giddens – St. James Infirmary Blues

St. James Infirmary Blues is een blues & jazz standard die bekend werd door de versie van de Amerikaanse trompettist & zanger Louis Armstrong (1901-1971) uit 1928. Hier wordt het gezongen door de Amerikaanse singer/songwriter & violiste/banjoiste Rhiannon Giddens met bijzondere begeleiding door de Chinees/Amerikaanse cellist & componist Yo-Yo Ma & het multiculturele muzikale collectief The Silkroad Ensemble. Het nummer komt van hun gezamenlijke album Sing Me Home uit 2016.

Silkroad is een non-profit organisatie opgericht door Yo-Yo Ma, die samenwerking promoot tussen artiesten & instellingen en multiculturele uitwisseling stimuleert. In 2020 nam Rhiannon Giddens zijn rol over als aristiek leider. The Silkroad Ensemble is onderdeel van de organisatie.

Zowel Yo-Yo Ma als Rhiannon Giddens hebben een multiculturele achtergrond. Yo-Yo Ma werd geboren in Parijs en heeft Chinese ouders die tijdens de burgeroorlog (1927-1949) uit China gevlucht zijn. Zijn moeder Marina Lu was zangeres en zijn vader Hiao-Tsiun Ma violist & componist. Op zijn 7e verhuisde het gezin naar New York. David Giddens, de vader van Rhiannon Giddens, heeft een Europese/Amerikaanse achtergrond en haar moeder Deborah Jamieson Afrikaans/Amerikaanse & Inheems Amerikaanse roots. Haar ouders scheiden niet lang na haar geboorte nadat haar moeder naar buiten kwam met haar homosexualiteit.

St. James Infirmary Blues
I went down to St. James Infirmary,
to see my baby there.
She was lying on a long wooden table.
So cold, so still, so fair.

I went up to see the doctor.
“She’s very low,” he said.
I went back to see my baby.
Good God, she’s lying there dead.

I went down to Old Joe’s Bar-room.
On the corner of the square.
They were serving drinks as usual.,
And the usual crowd was there.

To my left stood old Joe McKennedy.
His eyes were blood-shot red.
He turned to the crowd around him.
And thеse are the words hе said:

Let her go, let her go, God bless her.
Wherever she may be.
She can search this whole wide world over.
But she’ll never find another man like me.

She can search this whole wide world over.
But she’ll never find another man like me.

When I die, please Lord, bury me,
in my ten-dollar Stetson hat.
Put a twenty-dollar gold piece on my watch chain.
So my friends will know I died standing pat.

Get six gamblers to carry my coffin,
and six choir girls to sing me songs.
Stick a jazz band on my hearse wagon,
to raise hell as I go along.

Now that’s the end of my story.
Let’s have another round of booze.
And if anyone should ask you.
Just tell em I got the St. James Infirmary blues.

13.11.2022

Aiofe O’Donovan & Chris Thile – Here & Heaven

Op het album The Goat Rodeo Sessions uit 2012 spelen een aantal Amerikaanse topmuzikanten samen. Chris Thile op mandoline, Yo-Yo Ma op cello, Edgar Meyer op bas en Stuart Duncan op banjo. Het zijn allemaal veelgeprezen virtuozen op hun instrument. In 2013 wonnen ze er een Grammy mee voor het Beste Folkalbum.

Op twee nummers hoor je singer/songwriter Aoife O’Donovan en één daarvan is het heerlijk nummer Here And Heaven, met prachtige tweestemmige vocalen van O’Donovan en Chris Thile. Het nummer begint vrij rustig en bouwt geleidelijk op aan naar heel intense climax. En dat levert een echte WOW op, want ik vind het prachtig, intens en meeslepend.

De muziek op het album is deels gecomponeerd en deels geïmproviseerd en wordt door de groepsleden vergeleken met een Goat Rodeo, dat een vliegersterm is voor een chaotische situatie waarin 100 dingen goed moeten gaan om een ramp te voorkomen. Yo-Yo Ma beschrijft het als: “If there were forks in the road and each time there was a fork, the right decision was made, then you get to a goat rodeo.”

Here And Heaven
With a hammer and nails
and a fear of failure,
we are building a shed.
Between here and heaven,
between the wait and the wedding,
for as long as we both shall be dead.

To the world beyond
the boys and the girls,
trying to keep us calm.
We can practice our lines
’til we’re deaf and blind,
to ourselves to each other.
And it’s fall not winter,
spring not summer,
cool not cold.
And it’s warm not hot,
have we all forgotten
that we’re getting old.

With an arrow and bow
and some seeds left to sow,
we are staking our claim.
On ground so fertile
we forget who we’ve hurt along the way,
and reach out for a strange hand to hold.
Someone strong but not bold enough
to tear down the wall.

We ain’t lost enough
to find the stars ain’t crossed.
Why align them,
why fall hard not soft.
Into fall not winter,
spring not summer,
cool not cold.
Where it’s warm not hot,
have we all forgotten
that we’re getting old.

And it’s fall not winter,
spring not summer,
cool not cold
And it’s warm not hot,
has everyone forgotten
that we’re getting old.