06.08.2023

Henny Vrienten – Lieske

In 2014 zong singer/songwriter Henny Vrienten (1948-2022) zijn prachtige verstilde lied Lieske, dat komt van zijn tweede solo-album En toch uit 2014. Het nummer gaat over de laatste dagen van zijn moeder in een bejaardentehuis, waar ze in 2012 overleed op 93-jarige leeftijd.

“Mijn moeder werd heel goed oud. Ze was zo’n echte Brabantse moeke en ik belde haar elke avond. Dat was niet uit plichtsbesef, ik vond dat leuk. Die gesprekken gingen ongeveer zo: “Hoe is het ma?” Ja, stillekes hè, hier gebeurt niet veel.” “Ook geen stevige orgie?” “Nee… gij gekkie.” Met mijn moeder ging het ook altijd goed. Ze zag slecht op het laatst en zat in een verzorgingshuis. Als ik daar was, wist ik niet hoe snel ik weer weg moest komen. Maar zij was totaal tevreden. “Ze zijn hier zo aardig en het eten is zo lekker.” Dat eten was niet te vréten maar zij was een tevreden, opgeruimd mens. Ze kreeg een klein AOW’tje maar had altijd geld, want ze hád alles al en gaf niets om uiterlijk vertoon. Ik vind haar een voorbeeld.” (Mis je haar?) “Ja. Vooral de eerste 2 jaar na haar overlijden, elke dag na het eten, wilde ik haar bellen. Maar dat dagelijkse gemis slijt. Ze is uiteindelijk heel rustig uit het leven weggeslopen.”

Vrienten groeide op in Hilvarenbeek, waar zijn vader druk was als timmerman en moeder thuis bleef voor de kinderen. Hij had een onbezorgde jeugd en ervaarde het als een baken van veiligheid & gezelligheid. Maar toen hij op zijn achtste naar Tilburg verhuisde werd hij een tijdje gepest vanwege zijn dialect, maar trauma’s heeft hij daar niet aan overgehouden. Het tij keerde toen hij met zijn gitaar en brommertje op het schoolplein verscheen. De meisjes vonden hem al snel de leukste, zegt hij lachend. Die gitaar kreeg hij op zijn elfde van zijn moeder en die heeft hij nooit meer losgelaten.

Lieske
Je vertelt mij elke dag
hetzelfde verhaal.
Maar het verhaal
wordt steeds kleiner,
met alsmaar minder woorden.
De klok tikt traag en droog,
en je vertelt over vroeger.
Over je tirannieke vader
en de dood van jouw moeder.

En als het donker wordt,
doen ze je deur op slot.
Bang dat je lopen gaat,
en zoekt naar jezelf op straat.
Lieske. Lieske.

Jij zoekt naar het juiste woord,
maar dat woord wil niet komen.
Het is voor altijd verborgen (?),
verdwaald in jouw dromen.
Jij hebt niks meer te verliezen
en niks meer te verwachten.
Alles lang verloren,
weer bijna ongeboren.

En als het donker wordt,
doen ze je deur op slot.
En alle gordijnen dicht,
tot aan het ochtendlicht.
Lieske. Lieske.

Oh, ik weet nog hoe je zong,
en hoe je lachtte als je kookte.
Oh, je klinkt nog hoe je rookte,
met onwennige gebaren.
En je lachte onbedaarlijk.

Nu als het donker wordt,
doen ze je deur op slot.
Daar lig je eenzaam bang.
Wat duurt de nacht toch lang.
Lieske. Lieske.

23.07.2023

Christopher Cross – Ride Like The Wind

Dat moet toch bijzonder zijn als je als onbekende artiest met je debuutalbum maar liefst 5 Grammys wint en dat terwijl je er vrij onopvallend & wat dikkig uitziet en je stem live niet heel vast is en je daardoor soms zelfs vals zingt. Het overkwam de Amerikaanse singer/songwriter & gitarist Christopher Charles Geppert, die bekend werd als Christopher Cross, terwijl dat juist de naam was van zijn toenmalige band.

Ook ik was aangenaam verrast met dat album van een totaal onbekende artiest, die zomaar uit het niets kwam. Het helpt natuurlijk als de beste sessie-muzikanten & zangers uit die tijd aan je album meewerken. Met producer Michael Omartian, met Jay Graydon & Larry Carlton op gitaar en met Michael McDonald, Don Henley, Glenn Frey & Nicolette Larson als achtergrondzangers.

Beoordeel het zelf maar door te kijken & luisteren naar de live-versie van zijn grote hit Ride Like The Wind tijdens een optreden in de muzikale tv-show The Midnight Special in 1980.

Daar laat hij trouwens horen dat hij uitstekend gitaar kan spelen, wat ook door collega muzikanten werd opgemerkt, want Donald Fagen & Walter Becker vroegen hem te spelen op één van de albums van Steely Dan. Maar Geppert zag daar vanaf, volgens Omartian was dat omdat “he was so intimidated, afraid to do it, and he never did.” En dat terwijl hij op zijn 19e als Deep Purple fan, wel inging op de uitnodiging om de zieke Richie Blackmore (de gitarist van Deep Purple), te vervangen tijdens hun eerste Amerikaanse concert in 1970.

Ride Like The Wind
It is the night, my body’s weak.
I’m on the run, no time to sleep.
I’ve got to ride, ride like the wind,
to be free again.

And I’ve got such a long way to go,
to make it to the border of Mexico.
So I ride like the wind, ride like the wind.

I was born the son of a lawless man.
Always spoke my mind,
with a gun in my hand
Lived nine lives, gunned down ten.
Gonna ride like the wind.

And I’ve got such a long way to go,
to make it to the border of Mexico,
So I ride like the wind, ride like the wind.
Gonna ride like the wind.
Accused and tried, and told to hang.
I was nowhere in sight
when the church bells rang.
Never was the kind, to do as I was told.
Gonna ride like the wind, before I get old.

It is the night, my body’s weak.
I’m on the run, no time to sleep.
I’ve got to ride, ride like the wind,
to be free again.

And I’ve got such a long way to go,
to make it to the border of Mexico.
So I ride like the wind,
ride like the wind.

Gonna ride like the wind.

09.07.2023

Barbara & George Moustaki – La dame brune & Fleur de méninges

Ik vond twee schitterend opnames uit de jaren 60 van de Franse singer/songwriters Barbara (Monique Andrée Serf)(1930-1997) & Georges Moustaki (Giuseppe Mustacchi)(1934-2013). Zij waren in die tijd goede vrienden van elkaar.

In 1962 zongen ze samen het lied Fleur de méninges, naar een tekst van Moustaki op muziek van Emile Noël. Het nummer is vooral bekend geworden door de versie van Serge Reggiani (1922-2004).

En hier zie je ze samen in het lied La Dame Brune (De brunette) in 1969. Deze keer schreven ze het samen en hadden ze er veel succes mee. Niet schrikken trouwens bij het bekijken van de opname, want eerst is het stil tot 0.45 en dan pas begint de muziek. Hier zie je nog een mooie opname van dit nummer door hen beiden, met een langere tekst deze keer. Maar deze is playback-achtig en zoals je weet deel ik het liefst live-versies. Met dank aan René Kieft voor het ontcijferen van de teksten van beide nummers.

Fleur de méninges
Il a la méninge qui fleurit,
la nature m’a tout appris.
Je suis poète.
Sa fortune est bien entendu,
comme un beau jardin suspendu.
Dans ma tête.
Pas de mémoire des myosotis,
souvent sont araignée
en tissant, sa toile.
Fait un hamac pour sa pensée,
qui déja rêvant d’odyssée.
Met la voile.
Quand je m’embarque au grand Bonheur,
je peux tout dire avec des fleurs
de méninge.
Pour s’en aller conter fleurette,
pas besoin de roses ni de pâquerettes,
au dancinge.
Suffit pour ce gentil labeur,
de savoir faire pousser les fleurs
de méninge.

Il le ne cultive pas le souci,
mais je me rends à sa merci.
Quand je cueille.
Les plus douces pensées d’amour,
et la marguerite alentour.
Que j’effeuille.
Des fleurs poussées par sa passion,
il fait éclore sans aversion.
Sur le bitumen.
Tout un parterre enjuponé,
de belles de nuit dès que le né on.
S’allume.
Quand je joue au bel oiseleur,
je peux tout prendre avec des fleurs
de méninge.
Pour étourdir la midinette,
pas besoin de roses ni de pâquerettes,
au smokinge.
Suffit pour ce gentil labeur,
de savoir faire pousser les fleurs
de méninge.

Tu pense trop et tu est trop grand,
pour faire de vieux os de barbeau.
Je m’en flatte.
Tranquille tu est qu’un voyou,
comme pour te guérir du mildiou.
Me sulphate.
Ou bien qu’on me plante au surin.
Sur le ventre un joli jardin.
Qu’on vaccine.
Bref qu’on m’envoie sans mon faire part.
Grignoter les pissenlits.
Par la racine.
Quand je m’embarquerai pour ailleurs,
Tout sera dit en quelques fleurs
de méninge.
Pour s’en aller aux oubliettes,
pas besoin de roses ni de pâquerettes,
ni de métinge.
Pas besoin non plus d’orchidées,
mais d’un simple bouquet d’idées.
Suffira de verser quelques pleurs,
pour arroser vos propres fleurs
de méninge.

La dame brune
Pour une longue dame brune,
j’ai inventé.
Une chanson au clair de la lune,
quelques couplets.
Je sais q’elle m’entend un jour,
qui sait demain.
Pour que cette chanson d’amour
finisse bien.

Bonjour je suis la tame brune
j’ai tant marché
Au jour je suis la dame brune,
je t’ai trouvé
sais ma place au creux dans ton lit.
Je serais bien.
bien au chaud, bien à l’abri.
contre tes reins.

25.06.2023

Zijlstra – Durgerdam slaapt

Eén van de mooiste Nederlandstalige nummers vind ik Durgerdam slaapt van singer/songwriter & trompettist Jeroen Zijlstra, dat hij speelt met zijn band Zijlstra. Het komt van zijn album Tussen Den Oever & New York uit 2002 en hij won er dat jaar de Annie MG Schmidt-prijs mee.

Zijlstra komt uit een vissersfamilie & woont zelf ook in Durgerdam, samen met zijn vrouw Hanna van Dorssen, die daar predikant is. Net als in zijn geboortedorp Oosterland aan de Waddenzee, woont hij daar naast de kerk & pal aan het water.

Hij zegt zelf over het lied: “[Het gaat] over de angst dat je alles wat je lief hebt, van de ene op de andere dag kunt verliezen. Dat hetgeen waar je zo van houdt, er opeens niet meer is. Als ik laat in de nacht het dorp inrijd en iedereen allang onder de zure lappen ligt, bespringt die angst mij vaak. Ik begeef me dan tussen de vreugde van het hebben en het verdriet het te verliezen. Het lied is geschreven vanuit het perspectief alsof ik het allemaal kwijt ben, alsof alles een herinnering is. Gelukkig is dat niet de realiteit. Het huis en het bed zijn er nog altijd, net als de liefde.”

Ik heb Zijlstra regelmatig zien optreden en elke keer genoot ik er enorm van. Een ras-muzikant en zanger die je meeneemt in zijn prachtige verhalen.

Durgerdam slaapt
Stilte om de huizen
aan de Durgerdammerdijk.
Weemoed op het spiegelgladde water.
‘s Morgens vier uur, vogels, mensen,
alles ligt te slapen.
Niemand heeft gezien dat ik er ben.

Mist ligt op het weiland,
rond de koeien die er grazen.
Nevel op de slootjes
die ik als mijn broekzak ken.
Haast te zoet om waar te zijn,
m’n dorp als een oase.
Niemand heeft gehoord dat ik er ben.

Durgerdam, zo mooi zo hemelsblauw.
Waar is de tijd gebleven?
Het huis en het bed
waarin ik sliep met jou.
De liefde van mijn leven.

Rokend loop ik rustig
langs de steigers en de kade.
Slenterend langs bootjes
die ik af en toe herken.
Ooit kwam ik hier aangezeild
en jij was toen mijn haven.
Niemand die nog weet dat ik er ben.

Durgerdam zo diep verloren blauw.
Waar is de tijd gebleven?
Het huis en het bed
waarin ik sliep met jou.
De liefde van mijn leven.

Durgerdam zo diep verloren blauw.
De tijd die wij vergaten.
Het huis en het bed
waarin ik hield van jou.
Het is voorgoed verlaten.

11.06.2023

A.J. Croce – Time in a Bottle

De Amerikaanse singer/songwriter Jim Croce (1943-1973) schreef zijn welbekende lied Time in a Bottle in december 1970, nadat hij van zijn vrouw Ingrid had gehoord dat ze zwanger was. Zijn zoon Adrian James Croce werd geboren in september 1971 en groeide uit tot singer/songwriter A.J. Croce.

Adrian kreeg in zijn leven de ene ramp na de andere te verduren. Zijn vader stierf bij een vliegongeluk 8 dagen voor zijn 2de verjaardag. Twee jaar later was hij tijdelijk blind als gevolg van de mishandeling door de nieuwe vriend van zijn moeder. Op zijn 15e brandde het huis waar hij woonde af. En in 2018 stierf zijn vrouw plotsklaps door een zeldzaam hartvirus, waardoor hij zijn twee zonen alleen moest opvoeden.

Hier zie je een interview met A.J. Croce over dit lied en zie je ook zijn moeder Ingrid de spreekt over haar man & zoon. En hier hoor je de originele versie van Jim Croce zelf.

https://youtu.be/nlITVMC4qY8

Time in a Bottle
If I could save time in a bottle.
The first thing that I’d like to do.
Is to save every day,
’til eternity passes away,
just to spend them with you.

If I could make days last forever.
If words could make wishes come true.
I’d save every day like a treasure,
and then again,
I would spend them with you.

But there never seems to be enough time.
To do the things you want to do
once you find them.
I’ve looked around enough to know,
that you’re the one
I want to go through time with.

If I had a box just for wishes,
and dreams that had never come true.
The box would be empty,
except for the memory
of how they were answered by you.

But there never seems to be enough time
To do the things you want to do
once you find them.
I’ve looked around enough to know,
that you’re the one
I want to go through time with.

Tags:   -