01.10.2023

Solas – Pastures Of Plenty

Eén van de mooiste uptempo nummers dat ik ken is Pastures Of Plenty van de Ierse groep Solas, met zangeres Karan Casey. Probeer dan maar eens stil te blijven zitten! Ze combineren op schitterende wijze Ierse traditionele muziek met country, rock & Americana.

Het lied werd geschreven door de Amerikaanse singer/songwriter Woody Guthrie (1912-1967) in 1941, die de muziek baseerde op de 18e eeuwse Engelse murder ballad Pretty Polly. Guthrie was één van de belangrijkste artiesten in de Amerikaanse folkmuziek, zeer sociaal bewust en actief voor de onderdrukten in de samenleving. Zo schreef hij o.a. het lied This Land Is Your Land (1940). Hij heeft grote invloed gehad op o.a. Pete Seeger, Bob Dylan, Johnny Cash & Tom Paxton.

Pastures Of Plenty van Solas komt van hun derde album The Words That Remain uit 1998 en ze spelen het hier tijdens de viering van hun 10-jarig bestaan in 2006.

Pastures Of Plenty
It’s a mighty hard row
my poor hands have hoed.
My poor feet have traveled
these hot dusty roads.
Out of your dustbowl
and westward we roam.
Through deserts so hot
and through mountains so cold.

I’ve wandered all over
your green growing land.
Wherever your crops are
I’ll lend you my hand
On the edge of the cities
you’ll see me and then,
I come with the dust,
and I’m gone with the wind.

California, Arizona,
I’ve worked on your crops.
And northward up to Oregon
to gather your hops.
I’ve dug beets from the ground,
I’ve cut grapes from the vine.
To set at your table
that white sparkling wine.

Green pastures of plenty
from the dry desert ground.
From the grand Coolie Dam
where the waters run down.
In states of this union
we migrants have been.
We work on the land
and we’ll fight until we win.

It’s always we ramble,
that river and I.
All along your green valleys
I’ll work till I die.
Travel this road until death
sets me free.
Pastures of plenty
must always be free.

Tags:
17.09.2023

David Crosby & Graham Nash – Carry Me

Ik vond deze bijzondere opname van het lied Carry Me van David Crosby (1941-2023) & Graham Nash, waarschijnlijk gemaakt tijdens de opnames van hun album Wind On The Water uit 1975. En dus met fantastische muzikanten erbij als David Lindley op slidegitaar, Lee Sklar op bas, Russ Kunkel op drums, Craig Doerge op de piano & Danny Kortchmar op gitaar. Heerlijke muziek met onovertroffen samenzang tussen de toenmalige vrienden, die uiteindelijk van elkaar vervreemden.

Dit was het favoriete Crosby-lied van Neil Young. Het derde couplet gaat over Crosby’s moeder Aliph Van Cortlandt Whitehead, die stierf aan kanker. Hij zegt er zelf het volgende over: “She was lying in hospital, dying of cancer, and wanted to go while she still had some dignity. She asked me to do it, set her free – coup de grâce the French call it. So I said, “Hell, yes.” I learned how to do it from a doctor friend, and I was perfectly willing to do it, I’m not ashamed to say that. But she found out if she didn’t die on the hospital and doctor’s schedule, they’d conduct an autopsy and charge me with murder. So she had to go through an extra couple of months of desperate pain. She was a good lady. She taught me music, and was always writing poetry. I loved her a whole lot. She really nailed me when she said she felt like a bird with weights tied to her feet, that if somebody would just untie them she could fly. What an image – I couldn’t ignore it.”

De opname is gemaakt door Robert Hammer, een vriend van Crosby. Die hield het openbaar maken ervan tegen, omdat hij het geluid te slecht vond, maar nu kunnen we er dan toch van genieten.

 

Carry Me
When I was a young man,
I found an old dream.
Was as battered and worn a one,
as you have ever seen.
I made it some new wings,
and I painted a nose.
And I wished so hard,
up in the air I rose singing,

Carry me, carry me,
carry me above the world.

And I once loved a girl,
she was younger than me.
Her parents kept her locked up in their life,
and she was crying at night,
wishing she could be free.
‘Course mostly I remember her laughing,
standing there watching us play.
For a while there,
the music would take her away.
And she’d be singing

Carry me, carry me,
carry me above the world.

And then there was my mother,
she was lying in white sheets there,
and she was waiting to die.
She said if you’d just reach
underneath this bed,
and untie these weights,
I could surely fly.
She’s still smiling but she’s tired.
She’d like to hear that last bell ring.
You know if she still could she would,
stand up, and she could sing.
Singing

Carry me, carry me,
carry me above the world.

03.09.2023

Hugues Aufray – Le rossignol anglais

Le rossignol anglais (De Engelse nachtegaal) is een vrolijk uptempo nummer van de Franse chansonnier Hugues Aufray, dat hij hier speelt tijdens een optreden in Olympia in Parijs in 1966. Ik ken het nog uit mijn jeugdjaren, omdat mijn oudere broer Jan Schild de lp met het concert toen veel draaide.

Het blijft heerlijke muziek en ik hoor er duidelijke zigeuner & Spaanse invloeden in. Aufray woonde in zijn jeugd een periode in Spanje, studeerde in Madrid & zong eerst ook in het Spaans.

Hij brak begin jaren 60 door en trad o.a. op met Peter, Paul & Mary in 1962. Hij werd gegrepen door de muziek & teksten van Bob Dylan, en raakte met hem bevriend. Dylan zocht hem op in Parijs in 1964 en Aufray vertaalde veel van diens nummers in het Frans. Met zijn album Aufray chante Dylan uit 1965 gaf hij vorm aan de smaak van zijn generatiegenoten. Hier vind je een uitgebreid artikel over de vriendschap tussen Aufray & Dylan.

Le rossignol anglais
Ma mignone mignonette,
promène moi dans ta maison.
Cache moi dans ta cachette,
je te dirai des chansons.
Je me ferai tout gentil,
je te promets d’être sage.
Et quand tu liras la nuit,
je te tournerai les pages.

Chante chante rossignol,
trois couplets en espagnol,
et tout le reste en anglais.

Ma mignone mignonette,
emmène moi dans ton lit.
Couche moi dans ta couchette,
il va faire bon dans ton nid.
J’ai tellement voyagé,
tellement connu de Dames.
Je suis très très fatigué,
tu apaiseras mon âme.

Chante chante rossignol,
trois couplets en espagnol,
et tout le reste en anglais.

Ma mignone mignonette,
d’amour tu me fais languir.
Tu t’amuses ma coquette,
a m’arracher les soupirs.
Je regretterai demain,
tes rubans de tes dentelles,
Moi je n’demandais rien,
que de te bercer ma belle.

Chante chante rossignol,
trois couplets en espagnol,
et tout le reste en anglais.

20.08.2023

The Bobs – Through The Wall

In de tijd dat ik interesse kreeg voor acapella zingen en zelf ook in een koor zong, zocht ik overal en nergens naar voorbeelden om ter inspiratie naar te luisteren. De meest bijzondere & originele groep die ik vond was het Amerikaanse kwartet The Bobs. En hun lied Through The Wall was het meest waanzinnige & hilarische acapella lied dat ik ooit heb gehoord.

Het gaat over een man die klaagt over zijn buurvrouw, die zorgt voor geluidsoverlast, samen met haar vriend die pogingen doet saxofoon te spelen. The Bobs zingen het hier tijdens een optreden in 1984 en het komt van hun debuutalbum van een jaar eerder.

De oprichters van de groep Gunnar Madsen & Matthew Stull besloten een acapella groep op te richten in begin jaren 80, en te stoppen met hun werk als bezorgers van zingende telegrammen in San Francisco.

Through The Wall
We never met face to face,
but I feel like I know you well.
You have the place next to my place,
I could see you by ringing the bell.
But I hear you through the wall.

I hear you in the morning shower.
How can you play that song at that hour.
Press my ear to the wall to hear coffee perk,
and watch from the window
when you leave for work.
And I hide behind the wall.

Your boyfriend is really a jerk.
Will he ever learn to play the saxophone?
He plays that same song over and over.

Your boyfriend is really a jerk.
Watches daytime shows the sound is loud.
Watches daytime shows,
watches daytime shows.
I can’t wait till you’re home from work.

I like Saturdays best of all,
when your exercise records play.
The pictures shake on my wall,
send a dozen leg lifts my way.
Cause I feel you through the wall.

I heard how you balked
when they raised the rent.
It was the closest I’ve come to losing you.
Just fifty a month and it’s money well spent.
To keep you beside me it’s the least I could do.
Cause I need you through the wall.

Your boyfriend is really a jerk.
Will he ever learn to play the saxophone?
He plays that same song over and over.
Your boyfriend is really a jerk.
Watches daytime shows the sound is loud.
Watches daytime shows,
watches daytime shows.

I can’t wait till you’re home from work.
And I hear you through the wall.
And I feel you through the wall.
Yeh I need you through the wall.

Tags:
06.08.2023

Henny Vrienten – Lieske

In 2014 zong singer/songwriter Henny Vrienten (1948-2022) zijn prachtige verstilde lied Lieske, dat komt van zijn tweede solo-album En toch uit 2014. Het nummer gaat over de laatste dagen van zijn moeder in een bejaardentehuis, waar ze in 2012 overleed op 93-jarige leeftijd.

“Mijn moeder werd heel goed oud. Ze was zo’n echte Brabantse moeke en ik belde haar elke avond. Dat was niet uit plichtsbesef, ik vond dat leuk. Die gesprekken gingen ongeveer zo: “Hoe is het ma?” Ja, stillekes hè, hier gebeurt niet veel.” “Ook geen stevige orgie?” “Nee… gij gekkie.” Met mijn moeder ging het ook altijd goed. Ze zag slecht op het laatst en zat in een verzorgingshuis. Als ik daar was, wist ik niet hoe snel ik weer weg moest komen. Maar zij was totaal tevreden. “Ze zijn hier zo aardig en het eten is zo lekker.” Dat eten was niet te vréten maar zij was een tevreden, opgeruimd mens. Ze kreeg een klein AOW’tje maar had altijd geld, want ze hád alles al en gaf niets om uiterlijk vertoon. Ik vind haar een voorbeeld.” (Mis je haar?) “Ja. Vooral de eerste 2 jaar na haar overlijden, elke dag na het eten, wilde ik haar bellen. Maar dat dagelijkse gemis slijt. Ze is uiteindelijk heel rustig uit het leven weggeslopen.”

Vrienten groeide op in Hilvarenbeek, waar zijn vader druk was als timmerman en moeder thuis bleef voor de kinderen. Hij had een onbezorgde jeugd en ervaarde het als een baken van veiligheid & gezelligheid. Maar toen hij op zijn achtste naar Tilburg verhuisde werd hij een tijdje gepest vanwege zijn dialect, maar trauma’s heeft hij daar niet aan overgehouden. Het tij keerde toen hij met zijn gitaar en brommertje op het schoolplein verscheen. De meisjes vonden hem al snel de leukste, zegt hij lachend. Die gitaar kreeg hij op zijn elfde van zijn moeder en die heeft hij nooit meer losgelaten.

Lieske
Je vertelt mij elke dag
hetzelfde verhaal.
Maar het verhaal
wordt steeds kleiner,
met alsmaar minder woorden.
De klok tikt traag en droog,
en je vertelt over vroeger.
Over je tirannieke vader
en de dood van jouw moeder.

En als het donker wordt,
doen ze je deur op slot.
Bang dat je lopen gaat,
en zoekt naar jezelf op straat.
Lieske. Lieske.

Jij zoekt naar het juiste woord,
maar dat woord wil niet komen.
Het is voor altijd verborgen (?),
verdwaald in jouw dromen.
Jij hebt niks meer te verliezen
en niks meer te verwachten.
Alles lang verloren,
weer bijna ongeboren.

En als het donker wordt,
doen ze je deur op slot.
En alle gordijnen dicht,
tot aan het ochtendlicht.
Lieske. Lieske.

Oh, ik weet nog hoe je zong,
en hoe je lachtte als je kookte.
Oh, je klinkt nog hoe je rookte,
met onwennige gebaren.
En je lachte onbedaarlijk.

Nu als het donker wordt,
doen ze je deur op slot.
Daar lig je eenzaam bang.
Wat duurt de nacht toch lang.
Lieske. Lieske.