28.07.2019

Gerrit Breteler – Op een dag

Gerrit Breteler is een Friese singer/songwriter, schrijver & beeldend kunstenaar die ik ontdekte dankzij een tip van Jacques Klöters van het radioprogramma de Sandwich. Hij heeft een Friese moeder en een Twentse vader en werd geboren in Enschede. Op z’n 13e verhuisde hij naar Friesland, waar hij het platteland ervaart als een onuitputtelijke bron van inspiratie.

Over zijn vader schreef hij het ontroerende lied Op een dag, dat gaat over diens laatste schreden in het leven en de moeite van het afscheid nemen. Het nummer komt van het album Still uit 2017.

Op een dag
Do silst de sinne fine,
(Je zult de zon vinden)
op dizze donkerblauwe jûn.
(op deze donkerblauwe avond)
Foar ivich sil ‘r skine,
(Je zult voor altijd schijnen)
do hast dyn frede fûn.
(je hebt je vrede gevonden)
Do stoareagest yn ‘e ruten,
(Je staart naar de ramen)
do spegelst dysels werom.
(je reflecteert jezelf terug)
Ik kin de kleden slute,
(Ik kan de gordijnen sluiten)
dat ôfskie hiest al nomme.
(waar je afscheid van hebt genomen.)

Eins woe ‘k fan alles witte,
(Eigenlijk wilde ik alles weten)
wylsto hjir no noch bist.
(terwijl je nog hier bent)
Mar wy moatte it samar litte,
(Maar we moeten het samen laten)
omdatst eins neat mear sizze kinst.
(want je kunt echt niets meer zeggen)
We sprekke net van juster,
(We hebben het niet over gisteren)
en we prate net fan moar.
(en we hebben het niet over morgen)
Wy swije yn ’t tsjuster,
(We zijn stil in het donker)
en ik pak dy by de hân.
(en ik pak je bij de hand)

Op een dag drink je geen Grolsch meer.
Loop je nooit meer door je stad.
Op een dag komt er geen dag meer.
Ook al ben je het nog niet zat.

Vergeef me, dat ik zo door zeur,
maar heb je de sleutels bij de hand.
Van die hele grote voordeur,
van dat vreemd beloofde land.
Dan lach je tranen in je ogen,
en we nemen d’r nog één.
Van die sleutels is gelogen,
een open deur voor iedereen.

Op een dag drink je geen Grolsch meer.
Loop je nooit meer door je stad.
Op een dag komt er geen dag meer.
Ook al ben je het nog niet zat.

Maar pa wat zal ik zeggen,
als jij je ogen sluit voorgoed.
Als we jou je graf in leggen,
iets van Finkers is dat goed?
Of Wilmink, as ’t maar Twents is,
dat lijkt me ook wel wat.
In de kerk alsof het mis is,
voor je ’t weet dan he je ’t had.

Op een dag drink je geen Grolsch meer.
Loop je nooit meer door je stad.
Op een dag komt er geen dag meer.
Ook al ben je het nog niet zat.

Do silst de sinne fine,
(Je zult de zon vinden)
op dizze donkerblauwe jûn.
(op deze donkerblauwe avond)
Foar ivich sil ‘r skine,
(Je zult voor altijd schijnen)
do hast dyn frede fûn.
(je hebt je vrede gevonden)

14.07.2019

Bruce Hornsby – Mandolin Rain

Prachtige uitvoering van het lied Mandolin Rain door de Amerikaanse singer/songwriter & pianist Bruce Hornsby, met ondersteuning van Chris Thile op mandoline en strijkers van het Louisville Orchestra.

Hornsby was oprichter van de groep Bruce Hornsby & the Range (1984-1991), bandlid van de Grateful Dead (1990-1992) en speelde mee op platen van o.a. Bonnie Raitt, Bob Dylan en Don Henley.

Mandolin Rain komt van zijn debuutalbum The Way It Is uit 1986. Hij schreef het nummer samen met zijn broer John Hornsby. De Skaggs/Hornsby versie waar hij het over heeft in zijn inleiding, komt van het album Ricky Skaggs & Bruce Hornsby uit 2007, waarop hij samenspeelt met bluegrass legende Ricky Skaggs.

Het radioprogramma waaruit deze live-uitvoering komt, Live From Here, is een variety show met veel muzikale gasten. Gastheer is singer/songwriter & mandoline virtuoos Chris Thile, die bekend werd met zijn groepen Nickel Creek en The Punch Brothers. Ik kan je aanraden op YouTube te kijken op de pagina van het programma voor te gekke muzikale optredens.

Mandolin Rain
The song came and went,
like the times that we spent.
Hiding out from the rain
under the carnival tent.
I laughed and she’d smiled,
it would last for awhile.
You don’t know what you got
till you lose it all again.

Listen to the mandolin rain.
Listen to the music on the lake.
Listen to my heart break
every time she runs away.
Listen to the banjo wind.
A sad song drifting low.
Listen to the tears roll
down my face as she turns to go.

A cool evening dance.
Listen to the bluegrass band,
takes the chill from the air.
‘Till they play the last song.
To the bluegrass band.

I’ll do my time,
keeping you off my mind.
But there’s moments that I find,
I’m not feeling so strong.

Listen to the mandolin rain.
Listen to the music on the lake.
Listen to my heart break,
every time she runs away
Listen to the banjo wind.
A sad song drifting low.
Listen to the tears as they roll
down my face as she turns to go.

The boat’s steaming in.
I watch the side wheel spin,
and I think about her when
I hear that whistle blow.
I can’t change my mind.
I knew all the time that she’d go.
But that’s a choice I made long ago.

Listen to the mandolin rain.
Listen to the music on the lake.
Listen to my heart break
every time she runs away.
Listen to the banjo wind.
A sad song drifting low.
Listen to the tears as they roll
down my face as she turns to go.
Listen to the tears as they roll
down my face as she turns to go.

30.06.2019

The Civil Wars – From This Valley

Geweldige intense samenzang door het Amerikaanse duo The Civil Wars in het lied From This Valley. Ze spelen het tijdens een concert in New Orleans in 2011.

Wat zonde toch dat het duo, dat vanaf 2008 bestond uit singer/songwriters John Paul White & Joy Willams, niet meer samen is sinds 2014, want dit is echt genieten!

White & Williams ontmoeten elkaar tijdens een songwriting workshop in Nashville in 2008. Ze hadden gelijk een bijzondere klik merkten ze. Williams zegt er over, “when he started singing it was like I knew where he was going to go before he went there.” En White had precies hetzelfde, want als ze samen begonnen te zingen “there was this weird click; it was like there was a dance going where I knew I could lead her but she could lead me, too.”

From This Valley
Oh the desert dreams of a river,
that will run down to the sea.
Like my heart longs for an ocean,
to wash down over me.

Oh won’t you take me from this valley,
to that mountain high above?
Oh I will pray, pray, pray,
until I see your smiling face.
I will pray, pray, pray,
to the one I love.

Oh the outcast dreams of acceptance,
just to find pure love’s embrace
Like an orphan longs for his mother,
may you hold me in your grace.

Oh won’t you take me from this valley,
to that mountain high above?
Oh I will pray, pray, pray,
until I see your smiling face.
I will pray, pray, pray,
to the one I love.

Oh the caged bird dreams of a strong wind,
that will flow beneath her wings.
Like a voice longs for a melody,
oh Jesus carry me.

Won’t you take me from this valley,
to that mountain high above?
Oh I will pray, pray, pray,
until I see your smiling face.
I will pray, pray, pray,
to the one I love.

Oh I will pray, pray, pray,
until I see your smiling face.
I will pray, pray, pray
To the one I love.

16.06.2019

Peter Gabriel – Father, Son

Het is vandaag vaderdag en dus een goed moment om het prachtige lied Father, Son te delen van de Engelse singer/songwriter Peter Gabriel, dat gaat over zijn relatie met zijn vader Ralph Parton Gabriel (1912-2012). Hij speelt het hier in 2010.

Vader en zoon deden ooit samen een yoga retraite. Omdat zijn vader al meer dan 40 jaar aan yoga deed vond de zoon het een mooi idee om het samen te doen. Zijn vader werd maar ouder en bovendien konden ze elkaar dan beter leren kennen. De yoga leraar gaf hen opdracht om ook samen oefeningen te doen, waardoor ze heel fysiek met elkaar te maken kregen, wat nogal ongebruikelijk is in de Engelse cultuur. In het lied vertelt de zoon hoe hij dat ervaarde.

Father, Son
Father, son
Locked as one
In this empty room
Spine against spine
Yours against mine
Till the warmth comes through

Remember the breakwaters down by the waves
I first found my courage
Knowing daddy could save
I could hold back the tide
With my dad by my side

Dogs, plows and bows
We move through each pose
Struggling in our seperate ways
Mantras and hymns
Unfolding limbs
Looking for release through the pain

And the yogi’s eyes are open
Looking up above
He too is dreaming of his daddy’s love
With his dad by his side
Got his dad by his side

Can you recall
How you took me to school
We couldn’t talk much at all
It’s been so many years
And now these tears
Guess I’m still your child

Out on the moors
We take a pause
See how far we have come
You’re moving quite slow
How far can we go
Father and son

With my dad by my side
With my dad by my side
Got my dad by my side
With me

03.06.2019

James Taylor – Me And My Guitar

Eén van mijn favoriete nummers van James Taylor is Me And My Guitar, dat komt van zijn 5e LP Walking Man uit 1974. Het was zijn minst succesvolle album en dat had waarschijnlijk ook te maken met het feit dat hij samen moest werken met andere muzikanten en een andere producer. Zijn vrienden Danny Kortchmar, Russ Kunkel, Lee Sklar & Craig Doerge, die op zijn eerste albums meespeelden, en ook als Jo Mama de begeleidingsband van Carole King vormden, waren bezig aan hun eigen avontuur als The Section. De vrijheid die Taylor voelde bij zijn eerste albums was hier weg, want hij was inmiddels een merk geworden en dat gaf duidelijk druk, net als zijn vaderschap hem meer verantwoordelijkheid gaf.

Deze plaat werd geproduceerd door gitarist David Spinozza, die eerder samenwerkte met Paul McCartney en John Lennon en meespeelde op platen van Paul Simon, Billy Joel en Don McLean. Taylor’s echtgenote Carly Simon kende hem van haar album Hotcakes (1974), waarop hij meespeelde. Spinozza koos voor de top van de sessie-muzikanten van de Eastcoast, zoals Michael Brecker (tenor sax) & zijn broer Randy Brecker (trompet), Hugh McCracken (gitaar), Rick Marotta (drums), Kenny Ascher (toetsen), Andy Muson (bas) en Don Grolnick (toetsen). En ook Paul McCartney kwam langs om op twee nummers mee te zingen.

Het ontbrak op Walking Man aan samenhang, het was van alles wat, maar zonder veel verbinding met elkaar. En daarnaast was het ook wat somber allemaal. Het maakte duidelijk dat Peter Asher, zijn vriend en de man die zijn eerste albums produceerde, node werd gemist. Het lied Me And My Guitar stak er met kop en schouders bovenuit. Het beschrijft op prachtige wijze zijn relatie met zijn gitaar, het instrument dat hij zo goed beheerst en dat aan de basis staat van zijn succes.

James Taylor speelt Me And My Guitar hier tijdens een concert in 1998 in The Beacon Theater in New York en hij geniet er zichtbaar van. Dat komt ook door de geweldige groep muzikanten die hij om zich heen heeft verzameld en hier zorgen voor een retestrakke uitvoering. Het zijn Steve Jordan (drums), Luis Conte (percussie), Clifford Carter (toetsen), Bob Mann (gitaar), Jimmy Johnson (bas), Barry Danielian (trompet), David Mann (sax) en daarnaast op backing vocals zijn vertrouwde kameraden Arnold McCuller, David Lasley, Kate Markovitz & Valerie Carter.

Me And My Guitar
Me and my guitar,
always in the same mood.
I am mostly flesh and bones,
and he is mostly wood.
Never does grow impatient
for the changes I don’t know.
If he can’t go to heaven,
maybe I don’t want to go Lord.

Picture me in the key of E,
call me Uncle John.
Any fool can easily see that we
go back a long time.
Feel something like fine to me,
there’s no such thing as the wrong time.
He hops up on my knee, singing
“get down Pops, it’s song time”.

Every now and then I’m a lonely man.
It’s nice to know that I’ve got that friend
Puttin’ the power right in my hand.
All I’ve got to do is the best I can.
If I can.

Got a dog named David.
Got a bird named Dinah.
Got a birthmark on my thigh,
in the shape of mainland China.
Got a somewhat Southern accent,
‘cause I come from Carolina.
And if you want to find me,
I’ll be walking right behind you.

I hear horns, I hear voices,
I hear strings.
Seems like I was born
with too many choices.
Now what am I going to do,
with all these extra things?

This is me and my guitar.
Essentially me baby, and my guitar.
Maybe one or two friends fall by for tea.
A little bit of “who do you love?”
Pay no attention to the man behind the curtain.
It’s me and my guitar.
Me and my guitar.