Soms heb ik zo’n zin om mee te spelen. Dan zie ik een filmpje van een optreden vol enthousiasme en spelplezier en dan wou ik dat ik erbij was geweest. Dat heb ik ook bij deze uitvoering van het nummer Pick Up The Pieces.
Ik ken het nog uit de beginjaren van mijn studie, toen ik het geweldige album AWB (1974) van de Schotse groep Average White Band grijs draaide. Alan Gorrie, de zanger en basgitarist van de groep, speelt hier samen met Daryl Hall en zijn vrienden in januari 2010. Mag ik meedoen?
De liefde is een wonderlijk iets. Het roept allerlei gevoelens op, van geluk, verlangen, overgave, hartstocht en lust, van kwetsbaarheid ook. En als je huis en haard, met vrouw en kinderen, ervoor achterlaat dan is er ook een flinke schaduwkant, van onmacht, ontrouw, twijfel, verdriet, pijn en schuldgevoel. Het overkwam Alex Roeka en hij schreef er een werkelijk prachtig album over: Beet van de liefde (2008).
Hij bezingt het betoverende gif van verliefdheid, dat plotsklaps begon te stromen door zijn aderen. Geen enkele redelijkheid was nog in staat een halt toe te roepen aan zijn verschroeiende verlangen en de roes van overgave en hartstocht die erop volgde. Je kunt horen dat zijn liederen uit zijn poriën komen, ze parelen op zijn voorhoofd.
Helaas is de live opname van het lied verdwenen van YouTube en dus moeten we het doen met deze plaatopname.
Wat hou ik van die vrouw
Als het koud is in de straten.
De gure wind je dunne kleren zoekt.
Slijk plakt aan je laarzen.
Een dronken Duitser vloekt.
Als we nergens kunnen slapen.
Er nergens een café nog open is.
We verdwaasd lopen te dwalen,
door die oude wildernis
Dan zie ik hoe je lacht
en naar me fonkelt met je blik.
Dan klim ik in dat volle lijf van jou.
Dan hoor ik hoe je klopt
en hoe het fluistert in mijn strot,
als nooit tevoor.
Wat hou ik van die vrouw.
Wat hou ik van die vrouw.
Als het nacht is in de duinen.
Het harde gras in onze enkels prikt.
We langs de vloedlijn struinen.
Een witte vogel schrikt.
Als we bij de pieren komen.
Waar nachtelijk nog een roestig schip vertrekt.
Zeelui zich verdromen.
Er in het ruim een rat verrekt.
Dan zie ik hoe je klimt
over de blokken zwart basalt.
En voel ik me zo hevig dicht bij jou.
Dan hoor ik hoe je klopt
en hoe het fluistert in mijn strot,
als nooit tevoor.
Wat hou ik van die vrouw.
Wat hou ik van die vrouw
Als het licht wordt in de kamer.
De lange nacht nog in de lakens hangt.
Als na het reutelen en razen.
Je haar het zonlicht vangt.
Als ik naar je lig te kijken,
en denk, niets is zo wondermooi als dit.
Als ik mijn angsten maar laat wijken,
dan weet ik hoe het zit.
En voel ik waar ik thuishoor
en nooit van weg wil gaan.
Dan kruip ik naar dat warme lijf van jou.
Dan hoor ik hoe je klopt
en hoe het fluistert in mijn strot,
als nooit tevoor.
Wat hou ik van die vrouw.
Wat hou ik van die vrouw
Hoogste tijd voor Braziliaanse muziek. Mijn liefde daarvoor begon in mijn jeugd met de muziek van Sergio Mendes & Brasil 66 en is sindsdien niet meer weggegaan. Toen ik pianist was in een jazz big band, speelden we regelmatig bossa nova’s van Antonio Carlos Jobim. Maar Braziliaanse muziek is zoveel meer dan bossa nova, luister maar naar de prachtige stem van Monica Salmaso, begeleid door het Orquestra Sinfonica do Estado de Sao Paulo onder leiding van dirigent John Neschling. En ze nemen er zo lekker de tijd voor, zoals dat ook gebeurt in van die prachtige Italiaanse films waar ik van houdt.
Vergeet niet om even te kijken naar de prachtige concertzaal op de achtergrond. Dat is namelijk het oude treinstation van Sao Paulo, dat op verzoek van Neschling werd verbouwd tot concertzaal en sinds 
1999 de thuisbasis is van zijn orkest.
Menina amanha de manha (Meisje van de ochtend) is geschreven door de onortho-doxe componist en songwriter Tom Zé en staat op het album Iaia van Monica Salmaso uit 2004. De versie van Tom Zé kun je hier horen.
Menina amanha de manha
Menina amanhã de manhã,
quando a gente acordar quero te dizer,
que a felicidade vai.
Desabar sobre os homens vai,
desabar sobre os homens vai,
desabar sobre os.
Na hora ninguém escapa
debaixo da cama, ninguém se esconde
a felicidade vai.
Desabar sobre os homens vai,
desabar sobre os homens vai,
desabar sobre os.
Menina, ela mete medo.
Menina ela fecha a roda.
Menina não tem saída,
de cima, de banda ou de lado.
Menina olhe pra frente.
Menina todo cuidado.
Não queira dormir no ponto,
segure o jogo, atenção de manhã.
Menina a felicidade,
É cheia de praça, é cheia de traça,
é cheia de lata, é cheia de graça.
Menina a felicidade,
é cheia de pano, é cheia de peno,
é cheia de sino, é cheia de sono.
Menina a felicidade,
é cheia de ano, é cheia de eno,
é cheia de hino, é cheia de ono.
Menina a felicidade,
é cheia de an, é cheia de en,
é cheia de in, é cheia de on.
Menina a felicidade,
é cheia de a, é cheia de é,
é cheia de i, é cheia de ó,.
é cheia de a, é cheia de é,
é cheia de i, é cheia de ó.
Afgelopen maanden heeft de dood aangeklopt bij een aantal goede bekenden van me. Eerst kreeg mijn broer een hartaanval, toen bleek een oud-cliënt een herseninfarct te hebben gehad, ging een vader van een goede vriend ineens enorm achteruit en daar bovenop overleden plotsklaps twee studiegenoten en een bekende van de middelbare school (de pianist Rian de Waal) aan kanker. Dat was flink schrikken kan ik je zeggen, want de dood komt dan ineens wel heel dichtbij, zeker als het om leeftijdsgenoten gaat.
Om de angst voor de dood te bedwingen is er gelukkig nog het leven, want volgens mij is dat de enige manier om die angst te bestrijden. En in mijn leven speelt muziek een hele grote rol. In plaats van een grafsteen, spreekt het beeld van een jukebox op mijn graf me dan ook erg aan. Dan kunnen mensen die me komen opzoeken na mijn dood, mijn favoriete muziek weer horen en zich herinneren hoezeer ik van muziek kon genieten.
Ellis Paul is een sleutelfiguur in de Boston Style of Songwriting, een literaire, provocatieve, humanistische en romantische folk-pop beweging die begon in de jaren 90, waarvan ook Shawn Colvin, Eliza Gilkyson, John Gorka, Richard Shindell en David Wilcox deel uitmaken. Het nummer Jukebox On My Grave komt van zijn album American Jukebox Fables uit 2005.
Jukebox On My Grave
When I’m gone.
On my judgment day.
Please put a jukebox
upon my grave.
Don’t want no headstone.
No cold tears.
Just a jukebox to say,
a music man lays here.
And all my friends,
when they drop by.
Can drop a quarter down,
and hear Roy Orbison’s cry.
A flood of memories,
comes wave by wave.
Carried by the voice
inside the jukebox on my grave.
You can hear Hank Williams,
and some George Jones.
Some Beatles songs, a little Dylan,
and some Rolling Stones.
Joni Mitchell and Marvin Gaye,
and Johnny Cash he’s risen
from the ashes on my grave.
My grave.
That’s Johnny Cash there
singing “Boy Named Sue”,
upon my grave.
When I’m gone.
On my judgment day.
Put a quarter in the jukebox
upon my grave.
I don’t want no headstone,
claiming I was brave.
Just a jukebox
singing songs upon my grave.
My grave.
Just a jukebox
singing songs upon my grave.
Een hoop herrie en spektakel. Daar zijn verder weinig woorden voor nodig.
Tightrope
Whoaaa! Another, other day.
I take your pain away.
Some people talk about ya,
like they know all about ya.
When you get down they doubt ya,
and when you dip it on the scene.
Yeah they talkin’ bout it,
cause they can’t dip on the scene.
Whatcha talk about it.
T-t-t-talkin’ bout it.
When you get elevated,
they love it or they hate it.
You dance up on them haters,
keep getting funky on the scene.
While they jumpin’ round ya,
they try to take all of of your dreams.
But you can’t allow it.
Cause baby whether I’m high or low.
Whether I’m high or low.
I gotta tip on the tightrope.
T-t-t-tip on the tightrope.
Baby, baby, baby
Whether I’m high or low.
Baby whether I’m high or low.
I got to tip on the tightrope.
Now let me see you do the tightrope.
And I’m still tippin’ on it.
See I’m not walkin’ on it,
or tryin’ to run around it
This ain’t no acrobatics,
you either follow or you lead. Yeah!
I’m talkin’ bout you,
I’ll keep on blaming the machine. Yeah!
I’m talkin’ bout it.
T-t-t-talkin’ bout it.
I can’t complain about it.
I gotta keep my balance,
and just keep dancin’ on it.
We getting’ funky on the scene,
and you know about it,
like a star on the screen.
Watch me tip all on it.
Cause baby whether I’m high or low.
Whether I’m high or low.
I gotta tip on the tightrope.
T-t-t-tip on the tightrope.
Baby, baby, baby.
Whether I’m high or low.
Baby whether I’m high or low.
I’ve got to tip on the tightrope.
Now baby do the tightrope.
You can’t get too high.
I said you can’t get too low.
Cause you get too high.
I’ll surely be low.
1, 2, 3, Ho!
Yeah! Yeah!
Now shut up.
Yeah! Yeah! Yeah!
Now put some voodoo on it.
Ladies and gentlemen,
the funkiest horn section in Metropolis.
Yeah! Oh!
We call that Classy Brass!
Ohhhhhhh! Yeah!
You gotta get on up.
You gotta find me down.
You gotta stay on the scene.
Baby you know what I mean.
One more time for the tightrope!
One more time!
Tightrope
