Bluegrass en reggae, het lijkt een onmogelijke combinatie. Maar niet voor New Grass Revival, een groep die de bluegrass wereld op stelten zette van 1972 tot 1989. De leden van de groep hadden lang haar, droegen kleren waar ze zin in hadden en speelden muziek die ze zelf leuk vonden, zoals rock, blues en zelfs reggae en jazz, maar dan in een bluegrass-jasje. Zaken die zeer ongebruikelijk waren in de nogal traditionele bluegrass wereld. Kijk maar naar de brave borsten in de zaal: die weten niet wat hen overkomt.
De groep bestond uit vier topmuzikanten: Sam Bush (lead vocal & mandoline), John Cowan (bas), Bela Fleck (banjo) en Pat Flynn (gitaar). Het nummer Revival is geschreven door Pete Rowan en komt van het album New Grass Revival uit 1986.
Revival I’m tired of hearing about how my life is all wrong. Oh yeah! If I am going to take this feeling, and I am gonna put it in this song. Right now! Ain’t no doubt about it, I am gonna sing and shout about it now.
Cause we gonna have a revival. Gonna have a revival. Everbody do the revival. Yeh we gonna have a revival. Revival. Oh yeah!
I’m tired of hearing about how my world is all wrong. Oh yeah! If I am going to take this feeling, and I am gonna put it in this song. Right now! Ain’t no doubt about it I am gonna sing and shout about it now.
Cause we gonna have a revival. Gonna have a revival. Everbody do the revival. Yeh we gonna have a revival. Revival. Oh yeah!
I’m tired of hearing about how my love is all wrong. If I am going to take this feeling, and I am gonna put it in this song. Right now! Ain’t no doubt about it, I am gonna sing and shout about it now.
Cause we gonna have a revival. Gonna have a revival. Everbody do the revival. Yeh we gonna have a revival. Revival. Oh yeah!
Eén van de mooiste Ierse stemmen is in het bezit van Mary Black. Laat je ontroeren door haar prachtige Farewell, Farewell, een lied dat werd geschreven door Richard Thompson van en voor Fairport Convention. Het optreden is onderdeel van de Transatlantic Sessions (*1) van 1995/1996 en de muzikanten zijn: Declan Sinnott (gitaar), Aly Bain & Jay Ungar (viool), Molly Mason (bas) Jerry Douglas (slide gitaar).
NOTEN
*1 Lees hier meer over de Transatlantic Sessions.
Farewell, Farewell Farewell, farewell, to you who would hear, you lonely travellers all. The cold north wind will blow again, the winding road does call.
And will you never return, to see your bruised and beaten sons. O I would, I would, if welcome I were, for they loathe me every one.
And will you never cut the cloth, nor drink the light to be. And can you never swear a year, to anyone but he.
No I will never cut the cloth, nor drink the light to be. But I’ll swear a year to he who lies, asleep alongside of me.
Farewell, farewell, to you who would hear, you lonely travellers all. The cold north wind will blow again, the winding road does call. Farewell, farewell.
James Taylor was een tiener met een groot muzikaal talent, maar vooral ook met erg veel problemen. Hij vluchtte voor zijn (waarschijnlijk erfelijke) depressie in drugs en alcohol. Ten einde raad regelden zijn ouders eind 1967 een reis naar London voor hem en daar gebeurde het ongelofelijke. De demo tape van zijn songs, die hij op advies van een goede vriend had gestuurd naar de artiestenmanager van Apple, werd zowaar positief ontvangen door Paul McCartney himself. En zo mocht een totaal onbekende, 20-jarige singer-songwriter uit Massachusetts (USA), zijn eerste album opnemen in de studio van zijn favoriete band The Beatles, tussen de opnames door van hun nieuwe plaat The White Album.
In zijn lied Carolina On My Mind zingt James over “a holy host of others standing around me”. Des te knapper is het dat hij in staat was tussen deze heiligen, zijn eigen stijl te behouden, zoals hij meesterlijk laat horen in zijn cover van zijn favoriete Beatle-lied With A Little Help From My Friends, dat hij laat klinken als een James Taylor lied. De opnames voor deze uitvoering komen uit 1970, van een concert voor de BBC (James Taylor Sings James Taylor), wederom in London. (*1)
NOTEN
*1 Bekijk het hele BBC concert hier. De nummers die James speelt zijn: With A Little Help From My Friends – Fire And Rain – Rainy Day Man – Steamroller – Green-sleeves – Highway Song – Carolina In My Mind – Long Ago And Far Away – Sweet Baby James – Riding On A Railroad – You Can Close Your Eyes. James was in het najaar van 1970 weer in London, nu samen met Joni Mitchell. Ze traden ondermeer op in de Royal Albert Hall. De opnames van haar concert voor de BBC kun je hier beluisteren, en is zeer de moeite waard, ook door een aantal onvoltooide versies van nummers die later heel bekend werden.
With A Little Help From My Friends
Now what would you do if I sang out of tune?
Would you stand up and walk out on me?
Lend me your ears and I’ll sing you a song,
Lord I’ll try not to sing out of key.
I get by with a little help from my friends.
Gonna try with the help from my friends.
I get high with the help from my good friends.
What do you do when your love is away?
Does it worry you to be on your one?
How do you feel towards the end of a day?
Are you sad because you’re on your own?
No, I get by with a little help from my friends.
Gonna try with the help from my friends.
I get high with the help from my friends.
Do you need anybody?
Well I must say that I do
need me someone to love.
Could it be anybody?
Wow Lord I just need me
someone to love.
Someone to love.
Do you believe in a love at first sight?
Yes, I’m certain that it happens all the time.
What do you see when you turn out the light?
I can’t tell you but it sure enough must be mine.
Lord I get by with a little help from my friends.
I get high with the help from my friends.
I just may die with a little help from my friends.
I get by with a little help from my friends.
The help from my friends.
Come along now won’t you help me my friends.
Je hebt het ongetwijfeld ook wel eens gehad. Een lied dat maar in je hoofd blijft zitten. En dat terwijl het vaak nogal onbenullig is en zeker niet bij je favorieten hoort. Ik had dat afgelopen jaar bijvoorbeeld met Wat een nacht van Nick & Simon en Cold Hearted van de Zac Brown Band. Allebei liederen met een heel sterk en simpel refrein dat ik zo kon meezingen. En dat dus prompt in mijn hoofd bleef hangen.
Zo’n lied wordt een oorworm genoemd (*1), terwijl een kort fragment dat blijft hangen aangeduid wordt als een oorwurm. Oliver Sacks noemt het in zijn boek Musicofilia (2007), waar hij een hoofdstuk aan het onderwerp wijdt, een breinworm. Het is immers niet zozeer je oor, maar het brein dat het veroorzaakt. Andere termen die ook wel worden gebruikt zijn cognitieve jeuk en breinjeuk, omdat hoe je ook krabt het maar niet wil verdwijnen.
Het schijnt dat vrijwel iedereen er wel eens last van heeft. Vrouwen meer dan mannen, musici meer dan niet-musici en neurotische mensen vaker dan niet-neurotische mensen. De liedjes hebben gemeen dat ze een simpele muzikale structuur hebben, vaak vol clichés, met daarnaast een sterk herhalingselement, waardoor je ze snel oppikt. Denk aan liederen als de Bolero (Ravel), Billie Jean (Michael Jackson), In The Summertime (Mungo Jerry), Macarena (Los del Rio) en YMCA (Village People). Soms, maar ik herken dat zelf veel minder, hebben ze een onverwacht en onvoorspelbaar element (hook), zoals bij Take Five (Dave Brubeck) en het Pink Panther thema.
Volgens Sacks is het oorwormfenomeen enigszins vergelijkbaar met aanvallen bij epilepsie of Gilles de la Tourette, maar dan veel minder ingrijpend. Het is fragmentarisch en snel weer te activeren door een geluid, associatie of verwijzing. Je kent misschien het fenomeen dat je na een dag op een boot het deinen soms nog uren blijft ervaren, ook nadat je weer voet aan wal hebt gezet. Dat is een zintuiglijke effect in je lagere zintuigstelsel als gevolg van overprikkeling. Oorwormen en oorwurmen daarentegen zijn perceptuele constructies op een veel hoger hersenniveau. Je visuele wereld construeer je vooral zelf, waardoor visuele herinneringen een selectief en persoonlijk karakter hebben. Een muziekstuk daarentegen krijg je geconstrueerd en wel voorgeschoteld, waardoor je herinnering dicht bij het origineel ligt. Consequentie is dat muziek in de hersenen gegrift staat en verweer dus nauwelijks mogelijk is.
Wat soms schijnt te helpen om van een oorworm af te komen, is om er een andere melodie tegenover te zetten, alleen is dat dan vaak weer een andere oorworm. Anderen zweren bij completie, het lied helemaal uitzingen of uithoren, omdat het brein de neiging zou hebben om iets af te willen maken en er niet tegen kan als iets incompleet is. Zo gaat het verhaal dat Mozart er niet goed tegen kon als zijn kinderen een lied op de piano niet helemaal uitspeelden. Dan moest hij dat zelf alsnog doen, want anders had hij er de hele dag last van. Andere oplossingen die worden aangegeven zijn het analyseren wat je (emotioneel) verbind met het lied, of (en dat schijnt ook goed te werken) om het aan een ander door te geven.
Dat laatste ga ik vandaag eens uitproberen met Can’t Get You Out Of My Head, de grote hit van Kylie Minogue uit 2001. Het lied wordt hier uitgevoerd door Kasey Chambers & Shane Nicholson en staat op hun prachtige album met country duetten Rattlin’ Bones uit 2008.
Tenslotte ben ik heel benieuwd of jij nog weet bij welke liederen jij een oorworm ervaarde. En geef dat dan vooral aan me door als commentaar!
NOTEN
*1 Hier vindt je een website over de oorworm, met veel voorbeelden.
Can’t Get You Out Of My Head
La la la la la la la la
I just can’t get you out of my head.
Boy your lovin’ is all I think about.
I just can’t get you out of my head.
Boy it’s more than I dare to think about.
La la la la la la la la
I just can’t get you out of my head.
Boy your lovin’ is all I think about.
I just can’t get you out of my head.
Boy it’s more than I dare to think about.
Every night, every day.
Just to be there in your arms.
Won’t you stay, won’t you lay.
Stay forever, and ever and ever and ever.
La la la la la la la la
I just can’t get you out of my head.
Boy your lovin’ is all I think about.
I just can’t get you out of my head.
Boy it’s more than I dare to think about.
There’s a dark secret in me.
Don’t leave me locked in your heart.
Set me free.
Feel the need in me.
Set me free.
Stay forever, and ever and ever and ever.
La la la la la la la la
I just can’t get you out of my head
De zanger die dit jaar de meeste indruk op me heeft gemaakt is Lior. Hij heeft een erg mooie stem, maakt zeer afwisselende muziek met bijzondere arrangementen en schrijft prachtige teksten. Lior Attar is een Australische zanger die geboren is in Israel en af en toe hoor je de oriëntaalse invloeden terug in zijn muziek. Hij heeft tot nu toe drie albums uitgebracht: Autumn Flow (2005), Corner Of An Endless Road (2008) en Tumbling Into Dawn (2010). Mijn favoriete lied is dit This Old Love, hier live gebracht tijdens een optreden in Sydney 2008.
This Old Love
Yes, yeah we’re moving on,
looking for direction.
Mmm mm, we’ve covered much ground.
Thinking back to innocence,
I can no longer connect,
I don’ t have a heart left to throw around.
Oh, and time moves on like a train,
that disappears into the night sky.
Yeah, I still get a sad feeling inside,
to see the red tail lights wave goodbye.
We’ll grow old together.
We’ll grow old together.
And this love will never.
This old love will never die.
Well money slips into your hands,
and then slips out like it was sand,
and those shoes that you could never seem to fill.
I’ve chased so much and lost my way,
maybe a face for every day,
that so casually slipped me by.
Oh, and time moves on like a train,
that disappears into the night sky.
Yeah, I still get a sad feeling inside,
to see the red tail lights wave goodbye.
We’ll grow old together.
We’ll grow old together.
And this love will never.
This old love will never die.
Morning comes,
sometimes with a smile,
sometimes with a frown.
Yeah, so I never want to worry,
if your gonna stay around.
So let’s grow old together.
Baby you and I will grow old together, yeah.
And this love will never.
This old love will never, ever, ever, ever, die.