The Songcatcher op Facebook
18.08.2013

Rufus Wainwright & Sting – Wrapped Around Your Finger

2 Reacties

Een zanger die me erg aanspreekt is de Amerikaanse singer/songwriter en pianist Rufus Wainwright. In zijn performances is hij af en toe theatraal en over the top, maar vaak ook precies raak en overtuigend. En dat kun je horen in zijn optreden met Sting in 2011 waar hij op schitterende wijze diens lied Wrapped Around Your Finger vertolkt. De timing en klankkleur in zijn stem passen perfect en Sting zegt dan ook niet voor niets aan het einde “What a voice!” Het toont maar weer aan hoe veelzijdig Wainwright is.

Wrapped around your finger staat op het 2e album van The Police, Synchronicity uit 1983. Deze uitvoering met een fantastische band komt van een speciaal optreden ter viering van de 60e verjaardag van Sting, met veel bekende gast-artiesten zoals Stevie Wonder (Brand New Day & Fragile), Lady Gaga (King Of Pain), Bruce Springsteen (Can’t Stand Losing You) en Herbie Hancock. Het hele concert is zeker de moeite waard om eens te bekijken en is te koop op dvd.

Wrapped Around Your Finger
You consider me the young apprentice.
Caught between the Scylla and Charybidis.
Hypnotized by you if I should linger.
Staring at the ring around your finger.

I have only come here seeking knowledge.
Things they would not teach me of in college.
I can see the destiny you sold.
Turned into a shining band of gold.

I’ll be wrapped around your finger.
I’ll be wrapped around your finger.

Mephistopheles is not your name.
I know what you’re up to just the same.
I will listen hard to your tuition
And you will see it come to it’s fruition.

I’ll be wrapped around your finger.
I’ll be wrapped around your finger.
I’ll be wrapped around your finger.

Devil and the deep blue sea behind me.
Vanish in the air you’ll never find me.
I will turn your flesh to alabaster.
Then you will find your servant is your master.

You’ll be wrapped around my finger.
You’ll be wrapped around my finger.
You’ll be wrapped around my finger.

Tags:   -  
28.07.2013

Gregory Porter – Live in Paradiso met het Metropole Orkest

1 Reactie

Ik zit al dagen te kijken en luisteren naar het weergaloze concert van de beste jazz-zanger van dit moment, Gregory Porter samen met het Metropole Orkest onder leiding van Jules Buckley. Ze traden op in Paradiso op 23 December 2012 en wat jammer nou dat ik daar niet bij was. Ik kan er geen genoeg van krijgen, wat een muzikaal feest!

Gregory Porter is zo besmettelijk enthousiast en bevlogen, en heeft daarnaast ook nog een zalige stem en een ongelofelijke timing. En dan het fantastische Metropole Orkest erbij, met een grote groep strijkers en blazers en van die messcherpe arrangementen, die de songs van Porter zo’n krachtige basis geven dat zijn kwaliteiten nog beter uitkomen. Mijn favoriete nummers uit het concert zijn The Work Song (vanaf 23 minuten) en 1960 What (vanaf 37 minuten). Geniet mee met de Songcatcher en laat je net als ik overrompelen door het concert van het jaar!

Setlist
1 Painted On Canvas (Porter)
2 On My Way To Harlem (Porter)
3 Be Good (Porter)
4 Imitation Of Life (Webster & Fain)
5 The Work Song (Adderley & Brown)
6 Mother’s Song (Porter)
7 1960 What (Porter)

Tags:   -  
14.07.2013

Mariza – Tasco de mouraria

Als zanger probeer je je emoties over te brengen op het publiek zonder er zelf teveel in te gaan. Maar soms gaat het mis en dan ben je zelf zo geëmotioneerd dat het zingen steeds moeilijker wordt.

Als solist zong ik bij mijn vocale groep Burengerucht het lied Zonder jou, dat gaat over het leven na het afscheid van je geliefde. De allereerste keer dat ik het zong tijdens een optreden, zat ik voordat ik begon al zo in het gevoel dat de tekst me ineens volledig ontschoten was. En toen mijn begeleiders al lang de intro voltooid hadden, stond ik nog steeds op het podium zonder woorden. Een heftige ervaring kan ik je zeggen. Maar ze zongen de intro gewoon nog een keer en ineens wist ik het weer en kon ik het lied zingen. Het effect was heel bijzonder, want zowel mijn eigen koor als het publiek was in tranen. En dat gebeurde daarna nog vele keren, omdat ik heel dicht bij de emotie kon blijven, zonder mezelf er in te verliezen.

Het is iets dat zelfs de besten overkomt, zoals hier de Portugese zangeres Mariza. Tijdens een optreden in Santarem in 2008 zingt ze, speciaal voor haar vader die in de zaal zit,  haar schitterende lied Tasco de mouraria en schiet ze ineens helemaal vol. En dat is heel ontroerend om mee te mogen maken.

Tasco de mouraria
Cresce a noite, pelas ruas de Lisboa.
E os meninos, como eu foram dormir.
Só eu fico com o sonho que já voa.
Nesta estranha minha forma de sentir.

Deixo o quarto, com passinhos de menina.
Num silêncio, que respeita o mais sagrado.
Quando o brilho de meus olhos na cortina.
Se deleitam ao ouvir cantar o fado.

Meu amor, vai-te deitar, já étarde.
Diz meu pai sempre que vem perto de mim.
Nesse misto de orgulho e de saudade.
De quem sente um novo amor, no meu jardim.

E adormeço nos seus braços de guitarra,
doce embalo, que renasce a cada dia,
esse sonho de cantar a madrugada.
Que foi berço num tasco da Mouraria.

Meu amor, vai-te deitar, já étarde.
Diz meu pai sempre que vem perto de mim.
Nesse misto de orgulho e de saudade.
De quem sente um novo amor no meu jardim.

Meu amor, vai-te deitar, já étarde.
Diz meu pai sempre que vem perto de mim.
Nesse misto de orgulho e de saudade.
De quem sente um novo amor, no meu jardim.
De quem sente um novo amor, no meu jardim.

Tags:
30.06.2013

Herbert Grönemeyer – Der Weg

1 Reactie

De Songcatcher laat zich graag muzikaal verrassen. Zo zag ik onlangs een live uitvoering van de Duitse singer/songwriter Herbert Grönemeyer met Der Weg en ik was ineens tot tranen toe geroerd en diep onder indruk van de passie waarmee Grönemeyer dit lied zong. Het raakt me als een zanger in staat is om zijn emoties zo hartverscheurend over te brengen op mij als luisteraar. Het verhaal bij het lied verklaart de diepgang. Want Der Weg is een ode aan zijn geliefde vrouw Anna en zijn jongste broer Wilhelm, die beide in 1998 binnen drie dagen van elkaar stierven als gevolg van kanker.

Deze prachtige uitvoering komt uit een optreden in een vol voetbalstadion van Schalke 04 in Gelsenkirchen in 2003, waar 80.000 mensen uit volle borst meezongen en ontroerd raakten. Ik ben benieuwd of jij het droog houdt, want ik schiet gelijk vol als ik hoor hoe hij het uitschreeuwt van verdriet.

Der Weg
Ich kann nicht mehr sehen.
Trau nicht mehr meinen augen.
Kann kaum noch glauben,
gefühle haben sich gedreht.
Ich bin viel zu träge,
um aufzugeben.
Es wäre auch zu früh,
weil immer was geht.

Wir waren verschworen.
und für einander gestorben.
Haben den regen gebogen.
uns vertrauen geliehen.
Wir haben versucht
auf der schussfahrt zu wenden.
Nichts war zu spät,
aber vieles zu früh.

Wir haben uns geschoben,
durch alle gezeiten.
Haben uns verzettelt,
uns verzweifelt geliebt.
Wir haben die wahrheit
so gut es ging verlogen.
Es war ein stück vom himmel,
dass es dich gibt.

Du hast jeden raum
mit sonne geflutet.
Hast jeden verdruss
ins gegenteil verkehrt.
Nordisch nobel
deine sanftmütige güte,
dein unbändiger stolz.
Das leben ist nicht fair.

Den film getanzt,
in einem silbernen raum.
Vom goldenen balkon,
die unendlichkeit bestaunt.
Heillos versunken, trunken,
und alles war erlaubt.
Zusammen im zeitraffer.
Mittsommernachtstraum.

Du hast jeden raum
mit sonne geflutet.
Hast jeden verdruss
ins gegenteil verkehrt.
Nordisch nobel
deine sanftmütige güte,
dein unbändiger stolz.
Das leben ist nicht fair.

Dein sicherer gang,
deine wahren gedichte.
Deine heitere würde,
dein unerschütterliches geschick.

Du hast der fügung,
deine stirn geboten.
Du hast die nie verraten,
deinen plan vom glück,
deinen plan vom glück.

Ich gehe nicht weg,
hab’ meine frist verlängert.
Neue zeitreise,
offene welt.
Habe dich sicher
in meiner seele.
Ich trage dich bei mir,
bis der vorhang fällt.
Ich trag dich bei mir,
bis der vorhang fällt.

Tags:
16.06.2013

Lhasa – De cara a la pared

2 Reacties

Een concert dat in mijn muzikale geheugen gegrift staat, was het optreden van Lhasa op 6 April 1999 in Rasa te Utrecht. Samen met mijn goede vriend Pim zag en hoorde ik een jonge vrouw zingen met een stem als een oude ziel. Die indruk had ik daarvoor ook al gekregen bij het beluisteren van haar album La Llorona (1998) en daarom was het zo’n enorme verrassing voor me om daar zo’n jonge blom op het podium te zien staan. Kwam daar dat bijzondere en intense geluid uit? Jazeker en live was het nog veel indrukwekkender dan het op de plaat al was. Wat een prachtig samenspel met de band, wat een beheersing en tegelijkertijd ook enorme emotionaliteit die me meesleepte in een bijzonder avontuur.

Lhasa de Sela (1972-2010) was een kind van hippie-ouders, met een Mexicaanse vader Alejandro Sela die taallessen gaf en een Amerikaanse moeder Alexandra Karam die fotografe en actrice was. Ze kwam voort uit een bijzondere muzikale, theatrale en vooral ook internationale familie. Met haar ouders en zussen trok ze jarenlang in een omgebouwde schoolbus door de VS & Mexico en de muziek werd haar met de paplepel ingegoten. Na de scheiding van haar ouders, woonde ze met haar moeder en zussen in San Francisco en zong ze vanaf haar 13e in een Grieks café. Ze volgde haar zussen naar Montreal, waar die een circusopleiding volgden, en trad regelmatig op in café’s en nachtclubs. In 1997 werd ze ontdekt, met als gevolg haar eerste album La Llorana. En zo kwam ze dus uiteindelijk ook in mijn leven terecht. Na haar succes tourde ze een tijd rond en voegde zich uiteindelijk bij het theatercircus in Frankrijk waar haar zussen leefden en werkten. Samen trokken ze daar weer jaren rond, net als in hun jeugd. Lhasa maakte nog twee albums in 2003 en 2009 en is helaas te jong gestorven in 2010 aan de gevolgen van borstkanker. In mijn gedachten staat ze nog steeds op dat podium in Utrecht en beleef ik nog een keer dat prachtige concert. Geniet met me mee van De cara a la pared, mijn favoriete lied van haar eerste album.

De cara a la pared
Llorando
de cara a la pared
se apaga la ciudad

Llorando
Y no hay màs
muero quizas
Adonde estàs?

Soñando
de cara a la pared
se quema la ciudad

Soñando
sin respirar
te quiero amar
te quiero amar

Rezando
de cara a la pared
se hunde la ciudad

Rezando
Santa Maria
Santa Maria
Santa Maria

Muriendo

Tags:
← Newer Entries
Older Entries →

  • Zoeken

© The Songcatcher 2009 | Created by: Get a Custom Design.
Powered by: Wordpress