Een groep waar ik zeldzaam bij uit mijn dak ging was Toontje Lager. Bij concerten van hen begin jaren 80 stond ik uren te dansen, te springen en mee te zingen, zodat het zweet van mijn lijf er met pijpenstelen van afliep en dat ik de volgende dag zo schor was als een kikker. Ik kwam er ’s nachts energiek van thuis en de volgende dag had ik weer zin om er tegenaan te gaan. Vrolijk makende muziek, met nummers als Niks na de dood, In gedachten, Lente in Twente, Viel die maar, Het beest in mij, Het doet pijn, hun grote hit Net als in de filmen Ben jij ook zo bang, dat ik hier uitgekozen heb. Allemaal songs van hun album Er op of er onder (1982).
In 1982 maakte ik deel uit van de organisatie van de Introductiedagen voor nieuwe studenten van de Universiteit in Utrecht. Ik regelde optredens van Toontje Lager en Het Goede Doel, de twee meest veelbelovende bands van Nederland van dat moment. Voor 1000 gulden per stuk kwamen ze optreden op ons slotfeest, waarbij ik Toontje Lager had gepland als slotact. Het kwam precies zo uit als ik had gehoopt, want het werd een geweldig spektakel, met weer veel dansen, springen en meezingen!
Ben jij ook zo bang? Ben jij ook zo bang? Dat alles automatisch wordt, dat je geen eten krijgt, maar pillen op je bord. En dat men als het nodig is alles van je weet, en dat je niet meer hoeft te werken voor je zweet.
Ben jij ook zo bang? Ben jij ook zo bang?
Ben jij ook zo bang? Dat we weer naar vroeger gaan, en dat je net als toen weer voor je eten in de rij moet staan? Dat we turf gaan steken, en terug naar de natuur. En dat de melk alleen maar vol is en we werken tachtig uur.
Ben jij ook zo bang? Ben jij ook zo bang?
Ben jij ook zo bang? Dat alles bij het oude blijft. en dat je net als gisteren, een koekje bij de koffie krijgt. En dat je in slaap valt als je aan morgen denken moet. En dat je dan maar zegt “we hebben ’t toch goed”.
Er is muziek waar ik soms even aan moet wennen, maar als ik dan eenmaal om ben dan sluit ik het ook echt in mijn hart. Ik had dat ondermeer bij Antony & The Johnsons en bij het Braziliaanse duo Rosanna & Zelia. En al een tijdje ook bij de Noorse singer/songwriter Kristin Asbjørnsen. De eerste keer dat ik haar hoorde begreep ik er niks van. Ik hoorde bijzondere gospelmuziek, maar wat een vreemde klanken kwamen er uit haar keel! Heel apart. Maar ik hoorde er tegelijkertijd ook iets heel bijzonders & interessants in, dat me raakte. Iets melancholisch en heel intens. En dus heb ik de moeite genomen om wat langer te luisteren en dat loonde zich uiteindelijk, want al snel vond ik het prachtig, en dat is nog steeds zo.
Luister maar eens naar I Waited So Long, dat Asbjørnsen zong bij een optreden in 2011 in Oslo. Ik ben benieuwd of het jou ook aanspreekt.
I Waited So Long I waited so long. I waited so long, to go over. It all turned out wrong. Was I gone, then suddenly strong, getting over I’m coming.
I waited too long, far too long. Waited so long, to go over. The storm was too strong, oh so strong. Then turned to a song, sing me over I’m coming.
Over – though time is passing by. Over – and it’s getting late. Over – my friend don’t shut the gate. See now I’m coming over.
You waited so long, waited long. What kept you so long, going over. Were you losing your song, walking on. One day you’ll belong, you’ll get over, you’re coming.
The time that we got, what we got. Do we have what we got, getting stronger. We waited so long, waited long. Now we’re walking along. We’ll get over, we’re coming.
Over – all things they pass away. Over – we weep and sing and pray. Over – there comes another day. And now we’re coming over.
Singing hallelujah Hallelujah, hallelujah, Hallelujah, going over
Over – though I am so afraid. Over – yes it’s getting late. Over – I’ll find another way. And now we’re going over.
Eén van de grootste songwriters is voor mij Jimmy Webb, die je ongetwijfeld kent van zijn lied Mac Arthur’s Park, dat een grote hit was in de versie van de Ierse acteur Richard Harris (1930-2002) in 1968. Het eerste lied wat ik zelf van hem speelde was By The Time I Get To Phoenix, dat ik eind jaren 70 en begin jaren 80 tweestemmig zong met mijn toenmalig lief Monique. Maar Webb schreef meer muzikaal moois, zoals Up Up And Away en The Moon Is A Harsh Mistress. Veel onbekender werk van hem hoorde ik voor het eerst via het schitterende album Watermark (1977) van Art Garfunkel, met uitsluitend songs van Webb. Ik kocht daarna ook bladmuziek met het beste van zijn liederen en heb daar veel uit gespeeld. Het boek staat nog steeds in mijn kast, waaruit veel andere muziek weer snel is verdwenen.
Zijn liederen zijn vooral bekend als cover door anderen, wat mede wordt veroorzaakt door het feit dat Webb zelf geen geweldige zanger is. Toch kies ik er hier voor om hem zelf te laten horen, want zijn uitvoering van By The Time I Get To Phoenix ontroert me zeer, juist door zijn intensiteit en zijn prachtige pianospel. Hij speelde het in het BBC muziekprogramma The Old Grey Whistle Test in 1971.
By The Time I Get To Phoenix By the time I get to Phoenix she’ll be rising. She’ll find the note that I left hanging on her door. She’ll laugh when she reads the part that says I’m leaving, ‘cause I’ve left that girl so many times before.
By the time I make Albuquerque she’ll be working. She’ll probably stop at lunch, she’ll try to give me a call. Oh yes you will. But all she’ll hear is that empty phone just keep on ringing, off the wall, that is all.
By the time I make Oklahoma she’ll be sleeping. She’ll turn softly and she’ll call my name out low. Oh yes you will. And she will cry to think that I would really leave her, though time and time and again, I’ve tried to tell my woman so. She did not know, that I would really go.
De Engelse singer/songwriter Sting bewonder ik om zijn bijzondere mix van jazz, folk & pop die volkomen natuurlijk in elkaar opgaan. Maar ook om de geweldige muzikanten die hij altijd weer om zich heen verzameld, waardoor de muziek ongelofelijk strak klinkt. En tenslotte bewonder ik hem om de oprechte manier waarop hij in het leven staat, zonder veel poeha.
Zijn laatste album The Last Ship (2013) gaat over de invloed van de scheepsbouw en scheepsvaart op zijn jeugd in Wallsend in het Noordoosten van Engeland (vlakbij Newcastle) en de gevolgen voor de mensen en hun relaties met elkaar. Hij schreef de liederen voor een musical die binnenkort op Broadway opgevoerd zal gaan worden.
Dit schitterende lied Practical Arrangement laat ik je horen in twee versies. Eerst Sting solo en daarna als duet met zijn achtergrondzangeres Jo Lawry. Het raakt me en hoe vaker ik het hoor hoe mooier het wordt.
Practical Arrangement Am I asking for the moon? Is it really so implausible? That you and I could soon come to some kind of arrangement?
I’m not asking for the moon. I’ve always been a realist. When it’s really nothing more, than a simple rearrangement.
With one roof above our heads. A warm house to return to. We could start with separate beds. I could sleep alone or learn to. I’m not suggesting that we’d find, some earthly paradise forever. I mean how often does that happen now. The answer’s probably never. But if we come to an arrangement, a practical arrangement. And you could learn to love me, given time.
I’m not promising the moon. I’m not promising a rainbow. Just a practical solution, to a solitary life.
I’d be a father to your boy. A shoulder you could lean on. How bad could it be, to be my wife?
With one roof above our heads. A warm house to return to. You wouldn’t have to cook for me, you wouldn’t have to learn to. I’m not suggesting that we’d find, some earthly paradise forever. I’ve no intention of deceiving you, you’re far too clever. But if we come to an arrangement, a practical arrangement. And you could learn to love me, given time.
It may not be the romance that you had in mind. But you could learn to love me, given time.
Practical Arrangement (duet) Well, I like my independence. I get by, I’m not greedy. Do you see yourself as Galahad. Do I really look that needy?
I brought a child up on my own. It takes me all my strength to face him. The father upped and left me, and I’m not desperate to replace him. Tell me what kind of catch, is a struggling single mother?
I respect you and I like you, but I won’t accept another. Empty promise when some grey and stormy rain cloud hangs above me.
When I’ve heard it all a hundred times, from a man who said he loved me. But if we came to an arrangement, a practical arrangement, then perhaps I’d learn to love you given time.
Mijn 100e artikel op deze blog gaat net als de eerste over mijn grote muziekliefde James Taylor. Deze keer over het lied dat mijn leven veranderde, You’ve Got A Friend. Ik hoorde het voor het eerst in de zomer van 1971, toen ik de tjalk van mijn oom Kees aan de buitenkant aan het schoonmaken was op de Vecht bij Loenen. Ik herinner het me nog heel goed. Ik zat in een klein bootje met een emmer voor me en een spons in mijn hand. En toen weerklonk ineens het lied over de radio, en ik moest erbij gaan zitten want ik stond ineens te trillen op mijn benen. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Een stem die me heel diep raakte en muziek die een totaal nieuwe wereld voor me opende, zowel emotioneel als muzikaal.
Ik ben daarna zo snel als ik kon naar de platenzaak gerend en kocht het album Mud Slide Slim And The Blue Horizon, waar het nummer op stond. Ik draaide het onophoudelijk. En al snel ontdekte ik ook Carole King en haar schitterende album Tapestry. Zij had You’ve Got A Friend geschreven als reactie op een zin uit het nummer Fire and Rain van Taylor, “I’ve seen lonely times when I could not find a friend.” En ze schonk het lied aan hem, zodat hij het tegelijkertijd met haar zelf kon uitbrengen op de plaat. Achteraf een zeer genereus geschenk, want hij werd er onmiddellijk een ster door. Zij gaf het hem omdat het lied Taylor zo diep had geraakt, gezien zijn aanleg tot depressie, en omdat het hun bijzondere vriendschap leek te verwoorden. Hij op zijn beurt had King enorm gesteund bij het omgaan met haar plankenkoorts. Het gezamenlijk touren en optreden gaf haar de kans om als anonieme pianiste geleidelijk aan stappen te maken om haar angsten te overwinnen.
Naast James Taylor & Carole King, volgde ik al snel ook alle muzikanten en zangers & zangeressen die met hen meespeelden, zoals Joni Mitchell, Carly Simon, David Crosby, Graham Nash en Linda Ronstadt. En zo ontwikkelde ik langzamerhand mijn eigen muzieksmaak. Tegelijkertijd stimuleerde het mijn eigen zang & pianospel. Ik kocht de muziekboeken van Mud Slide Slim en Tapestry en zong al snel Taylor & King songs, mezelf begeleidend op de piano. Ook had ik een beste vriendin, Aleid de Jong, die mijn liefde voor James Taylor en Carole King deelde en met wie ik eindeloos de albums draaide. Als er een nieuw album uitkwam, dan zochten we elkaar op en stond de plaat de hele dag op. We bespraken hem samen en al snel kenden we alle teksten uit ons hoofd.
En tot mijn eigen verbazing ken ik die teksten nog steeds, zoals een aantal jaren geleden bleek, toen ik in de VS een bevriende gitarist verraste, door zelfs de meest obscure James Taylor songs te kunnen zingen die hij kon bedenken. Toen mijn grote favoriet zelf eindelijk naar Nederland kwam en een concert gaf in Carré, waren Aleid en ik daar natuurlijk bij en we genoten enorm.
De live opname komt van een BBC concert van James Taylor uit 1971 samen met Carole King en haar band Jo Mama. In dit nummer spelen mee Lee Sklar op bas en Russ Kunkel op drums.
Ik stel het op prijs als je dit jubileum van de Songcatcher, met het 100e artikel, met me mee viert en me laat weten welk lied jouw leven veranderde.
You’ve got a friend When you’re down and troubled, and you need some love and care. And nothing, oh nothing is going right. Close your eyes and think of me, and soon I will be there, to brighten up even your darkest night.
You just call out my name. And you know, wherever I am, I’ll come running, to see you again. Winter, spring, summer or fall, all you’ve got to do is call, and I’ll be there, yeah yeah yeah. You’ve got a friend
If the sky above you, should grow dark and full of clouds. And that old north wind should begin to blow. Keep your head together, and call my name out loud now baby. Soon I’ll be knocking upon your door.
You just call out my name, and you know, wherever I am, I’ll come running, to see you again. Winter, spring, summer or fall, now all you’ve got to do is call on me, and I’ll be there, yeah yeah yeah.
Tell me ain’t it good to know, that you’ve got a friend,. when people can be so cold. They’ll hurt you, yes and desert you. They’ll take your soul if you let them, but don’t you let them.
You just call out my name, and you know, lord wherever I am, I’ll come running, running, yeah yeah yeah, to see you again. Winter, spring, summer or fall, now all you’ve got to do is call, and I’ll be there, yeah yeah yeah.
You’ve got a friend. You’ve got a friend. Ain’t it good to know, that you’ve got a friend. Ain’t it good to know. Yeah, yeah, yeah. You’ve got a friend.
Een groep waar ik zeldzaam bij uit mijn dak ging was Toontje Lager. Bij concerten van hen begin jaren 80 stond ik uren te dansen, te springen en mee te zingen, zodat het zweet van mijn lijf er met pijpenstelen van afliep en dat ik de volgende dag zo schor was als een kikker. Ik kwam er ’s nachts energiek van thuis en de volgende dag had ik weer zin om er tegenaan te gaan. Vrolijk makende muziek, met nummers als Niks na de dood, In gedachten, Lente in Twente, Viel die maar, Het beest in mij, Het doet pijn, 
hun grote hit Net als in de film en Ben jij ook zo bang, dat ik hier uitgekozen heb. Allemaal songs van hun album Er op of er onder (1982).
