Melody Noir is een bijzonder & meeslepend lied van de Canadese singer/songwriter Patrick Watson. Hij vertelt er zelf het volgende over: “This new song was inspired by a wonderful Venezuelan singer named Simon Diaz (1928-2014). I was so inspired by the music that I had to write a tune. It’s a love song dedicated to the hole inside of you.” Het nummer komt van Watson’s laatste album Wave uit 2019.
Melody Noir Tell me where the wind is blowing ‘cause that’s where the music’s going. You are my big dark blue, and I wanna swim all around you. You are the sweetest melody I never sung.
I feel like I know you, but you’re just a ghost to me. And when I sit beside your shadow somehow it comforts me. You are the sweetest melody I never sung.
You are my island of love, my remedy to rescue me. You are a breeze of a song that carries me. You are the sweetest melody I never sung.
I’ve got a hole the size of your touch, that fits in your arms as much. And when I try to fill it up, this hole gets bigger every time. You are the sweetest melody I never sung.
You are the sweetest melody I never sung. You are my island of love, my remedy to rescue me. You are the breeze of a song that carries me. You are the sweetest melody I never sung.
Canta canta mi luna mi luna llena. Esta melodía que es el abismo dentro de mí. El abismo dentro de mí. Mi luna mi luna llena. Mi luna mi luna llena. Mi luna mi luna llena.
Ondanks alle corona perikelen was er dit jaar gelukkig ook nog gewoon muziek om naar te luisteren. Ook al kostte het wat meer moeite om me erop te concentreren. Soms had ik meer behoefte aan het oude vertrouwde, want dat bood troost. Toch is het me weer gelukt om op zoek te gaan naar de pareltjes tussen het nieuwe aanbod en deed ik ook weer vondsten tussen voor mij nog onbekende oudere nummers.
Het allerbeste heb ik hier voor je geselecteerd. En het zijn er wat meer geworden dan normaal, want het was lastig om te kiezen tussen al die mooie appels & schitterende peren, die zoals je weet je niet echt met elkaar kunt vergelijken. Veel ervan is al voorbij gekomen op mijn Facebookpagina, op deze blog en in mijn radioprogramma, dat ik helaas dit jaar maar drie maal heb kunnen samenstellen en opnemen.
Van alle nummers die ik in 2020 voor het eerst hoorde zijn dit mijn favorieten. Ik heb ze weer ingedeeld naar land. Klik met je muis op de liederen die in het oranje te zien zijn, dan kun je ze bekijken & beluisteren.
België Milow – Sleeping Bag (2019) Milow – Is dit nu later(2020 – cover Stef Bos): Singer/songwriter die veel indruk op me maakte tijdens het muzikale tv-programma de Beste Zangers, waar hij liet horen wat hij allemaal in huis heeft. Hij heeft een sterke band met Stef Bos, die op zijn verzoek op de begrafenis van zijn vader zong.
Brazilië Roberta Sá & António Zambujo – Eu Já Não Sei (2009): Heerlijk sfeervol duet met het warme stemgeluid van Zambujo, waar ik groot fan van ben.
Cuba/Canada Alex Cuba – Fuego (2004) Alex Cuba – y Que Bongo (2007) Alex Cuba – Piedad de mi (2017) Alex Cuba – Cantando de alegria (2019): Wat mij betreft de ontdekking van mijn muziekjaar. Heerlijke opgewekte latin & af en toe wat salsa.
Engeland Blanco White – All That Matters (2020): Singer/songwriter met Andalusische & Latijns Amerikaanse invloeden in zijn gitaarspel. Meeslepend. Hannah Sanders & Ben Savage – Boots Of Spanish Leather(2016): Prachtige cover van Bob Dylan door dit folk koppel. Martha Bean – Circles(2019): Haar muziek wordt vergeleken met die van Nick Drake, Jeff Buckley & Lisa Hannigan. Nerina Pallot – Circus (2019): Mooi nummer van de soundtrack van een tv-serie. The Slow Show – Dresden(2015) The Slow Show – Breaks Today (2016) The Slow Show – Brick(2016) The Slow Show – Bloodline (2015): Vorig jaar ontdekte ik deze groep uit Manchester, die nummers maakt die langzaam op je inwerken. Met de donkere stem van lead-zanger Rob Goodwin en vaak blazers en een koor. Bloodline schreef hij naar aanleiding van het onderzoek dat een familielid deed naar hun familiegeschiedenis. Iets waar ik “toevallig” ook zelf mee bezig ben. Ze spelen het hier samen met het koor Cantus Domus uit Berlijn en het Stargaze Orchestra tijdens een concert in Haldern.
Mexico Natalia Lafourcade – Un Derecho de Nacimiento(2020): Heerlijk uptempo nummer van zangeres die razend populair is in Latijns Amerika.
Nederland Brigitte Kaandorp – Het is gebeurd (2020): Indrukwekkend lied over zelfdoding van Theo Nijland, uitstekend ingetogen gezongen door Kaandorp. Clean Pete & Ruben Hein – Thuis met Kerst (2019) Clean Pete – Droom je ook van mij (cover Dream A Little Dream Of Me)(2020) Clean Pete – Ik wil(cover I Will) (2020) Clean Pete – Wil je dansen met mij(cover Do You Wanna Dance)(2020): Tweeling Loes & Renée Wijnhoven breken door met een prachtig kerstlied en het album “Er is mij verteld” met Nederlandstalig covers van bekende Engelstalige nummers. Fay Claassen – Zonder jou (2017): Jazz zangeres verrast met lied van Annie MG Schmidt & Cor Lemaire. Henny Vrienten – De een is de ander niet (2019) Henny Vrienten – Paradijs verloren (2019) Henny Vrienten – Karnemelk met bitterkoekjes (2019): Vrienten is ouderwets op dreef op zijn album “Tussen de regels”, met nieuwe nummers waarin hij terugblikt op zijn verleden. Dat schijnt bij de leeftijd te horen, want ook ik ben er mee bezig.
Racoon – Het is al laat toch (2020): Gelukkig gaat Bart van der Weide eindelijk Nederlandstalig zingen. Je merkt dat het dichterbij komt voor hem. Stef Bos – Les geleerd (2020): De grote verrassing van de Beste Zangers was mijn oude kameraad Stef, waar de andere deelnemers eensgezind tegen op keken en terecht. Hoe hij nummers van hen een eigen draai gaf was indrukwekkend. En hier heeft het nummer van Wulf ook nog een Michael Franks-achtig arrangement om te smullen.
Nieuw Zeeland Nadia Reid – Heart To Ride (2020): Ik hoor invloeden van Suzanne Vega en als de strijkers erbij komen ben ik verkocht.
Noorwegen Eva Bjerga Haugen & Ketil Bjørnstad – Har eller hap (2019) Eva Bjerga Haugen & Ketil Bjørnstad – Hun skriver i lyset(2019): Een zangeres & pianist die gedichten van schrijfster Kjersti Annesdatter Skomsvold op muziek zetten en in serene subtiliteit aan je laten horen.
Portugal Marco Rodrigues – Copo meio cheio (2017) Pedro Moutinho – Força do Mar (2018): Meestal val ik voor Portugese zangeressen, maar deze keer zijn het twee mannen geworden. Op de fado’s ben ik uitgekeken, dus werden het deze vrijere liederen.
Schotland C Duncan – Care (2019): Zijn ouders zijn klassieke muzikanten en dat hoor je terug in dit koorlied. Zijn composities worden gebruikt in veel tv-series en deze is vooral sfeervol. Karine Polwart – Heartwood (2019): Mooi folklied van het verzamelalbum “The Lost Words: Spell Songs”, dat verbonden is met het boek van Robert Mcfarlane. Protest tegen de aantasting van de natuurlijke wereld om ons heen en een viering van het landschap, de dieren en de planten. Snowgoose – Harmony Springs (2012) Snowgoose – Hazy Lane (2012): Groep uit Glasgow die teruggrijpt op de folk uit de jaren 60 & 70.
USA Cécile McLorin Salvant – Left Alone(2020): Nummer van Billy Holiday heerlijk gezongen door deze jazz-zangeres, op een album van saxofonist Jimmy Heath (1926-2020) die op 92-jarige leeftijd zijn laatste tonen blies. David Ramirez – I Wanna Live In Your Bedroom (2020) David Ramirez – Lover Will You Lead Me (2020): Al in 2016 kwam hij voorbij in mijn jaarlijst en nu is hij gelukkig weer terug. Hij sleept me mee met zijn stem en zijn intense, persoonlijke nummers over kortstondige en vooral heftige liefde. Don Bryant –Your Love Is Too Late(2020): 78-jarige Soulzanger leeft weer op. George Krikes – I’m On Fire (2019): Veel gecoverd nummer van Bruce Springsteen, dat hier klinkt als Jimmy Croce. Inara George – House On Valentine (2018) Inara George – Stars(2018) Inara George – Somewhere New(2018) Inara George – Take Me To Paris (2018) Inara George – Young Adult (2018): Dochter van muzikale beroemdheid (Lowell George van Little Feat) ontworstelt zich met haar album “Dearest Everybody”, met eigengereide muziek die me erg aanspreekt. The Mammals – Stayin’ Up Late (2018): Zangeres Ruth Ungar brengt me terug naar de jaren 70. Mary Chapin Carpenter – Everybody’s Got Something (2020): Hart onder de riem voor iedereen die het zwaar heeft. En ze weet waar ze over spreekt, want ze had zelf last van depressies vanaf haar jeugd. Heel ontroerend. Melody Gardot & Antonio Zambujo – C’est Magnifique (2020) Melody Gardot – From Paris With Love (2020) Melody Gardot & Sting – Little Something (2020) Melody Gardot – Sunset In The Blue (2020): Gardot is terug met een prachtig album vol sfeervol gearrangeerde nummers (door Vince Mendoza) en begeleiding van The Royal Philharmonic Orchestra. En daarnaast ook nog een quarantaine virtueel orkest op From Paris With Love. Alleen het nummer met Sting wijkt af met uptempo Latin pop invloeden. MIPSO – Hey Coyote! (2020): Paul Simon-achtig nummer van dit moderne bluegrass kwartet uit North Carolina Molly Tuttle – How Can I Tell You (2020): Mooie Cat Stevens cover. Ray Lamontagne – Summer Clouds (2020): De zanger van mijn favoriete nummer van 2008 (Sarah) met weer zo’n prachtig melancholische lied. Sarah Jarosz – Pay It No Mind (2020): Ze viel me al op in de geweldige muzikale shows van Live From Here en zelfs mijn vriend Coen is onder de indruk, dus dat zegt wat.
The Slow Show – Bloodline I’m looking down another bloodline. Just to see your name. I’m looking down another bloodline. Hoping that you’ll do the same.
No one’s there to see it. No one at all. I’m looking down another bloodline. Hoping that you call.
Standing here this evening. Every page has a name. And yours is a page that I know so well. There’s a crease by the T inside. Don’t you know me? Don’t you know me?
Can you hear me now? Cos’ I’m calling. Again, again, again, again, again. Can you hear me now? Cos’ I’m calling. Again, again, again, again, again.
This is the last time, the last time I’ll call.
I won’t let you get me down no more. I’m tired of hoping that you call. I won’t let you get me down no more. I’m tired of bracing every fall.
This is the last time, the last time I call.
Henny Vrienten – Karnemelk met bitterkoekjes Langzaam rij ik door een oude straat, waar het huis van mijn ouders
in zijn rijtje staat. Het is er nog. Het is er nog. En ik kijk naar het raam waar ik achter sliep, en dan hoor ik weer
hoe mijn lieve moeder riep: “Eten, komen jullie eten?” En ik kijk en zie mezelf. Ben ik daar nou tien of elf?
Als je weet waar je vandaan komt, kun je overal naartoe. Kun je zijn wie je wilt zijn. En is je wereld te klein. Als je weet waar je naar toe wilt, kies je steeds de goede weg. En blijft er nooit een deur op slot. Er is niemand die jou stopt.
Ik zit op het bed van die kleine kamer, waar de eerste single van de Beatles draaide. “Love, love me do. PS, I love you” En dan proef ik weer karnemelk met bitterkoekjes. Ik blader door mijn oude boekjes. “Pim Pandoer”, “De Club Van Vijf” en “Arendsoog”. En daar hangt nog mijn gitaar, waar ik op oefende, week na maand na jaar.
Als je weet waar je vandaan komt, kun je overal naar toe. Kun je zijn wie je wilt zijn. En is je wereld te klein. Als je weet waar je naartoe wilt, kies je steeds de goede weg. En blijft er nooit een deur op slot. Is er niemand die jou stopt.
Als je weet waar je vandaan komt, kun je overal naar toe. Dan kun je zijn wie je wilt zijn. En is je wereld te klein. Als je weet waar je naartoe wilt, dan kies je steeds de goede weg. En blijft er nooit een deur op slot. Nee, is er niemand die jou stopt.
De Engelse singer/songwriter George Michael (1963-2016) was op zijn best tijdens het MTV Unplugged concert in 1996. Hier zingt hij zijn heerlijke uptempo nummer Star People, waarin hij zich afzet tegen het materialisme van bepaalde sterren in de show business. Michael suggereert dat hun gedrag om gezien te willen worden voortkomt uit onzekerheid of een moeilijke jeugd. En raad ze aan zich uit te spreken over wat hen overkomen is en te stoppen met hun hypocriete gedrag. Dat indirecte dwepen er mee is wel genoeg geweest volgens hem en leidt tot niets, vooral omdat wanneer alle aandacht verdwijnt er niets meer overblijft.
Let vooral ook op de interactie met de fantastische groep achtergrondzangers & zangeressen. Over hen schreef ik eerder in mijn bericht over het lied Freedom 90 uit hetzelfde concert.
Star People Maybe your mama gave you up boy. I said, maybe your daddy didn’t love you enough girl.
Maybe your mama gave you up boy. It’s the same old same old. Maybe your daddy didn’t love you enough girl.
Star people. Counting your money until your soul turns green. Star people. Counting the cost of your desire to be seen.
I do not count myself among you. I may be living in a dream. It’s just there’s seem so many of you. Can’t help but hope there’s a difference between you and me.
(Ah-ah-ah, ah, you’re a star) Ooh, I’m talkin’ to you, yeah. (Ah-ah-ah) And you should go far.
I said, Maybe your mama gave you up boy. It’s the same old same old. Maybe your daddy didn’t love you enough girl. How much is enough?
Star people. Never forget your secret’s safe with me. Just look at all the wonderful people. Trying to forget they had to pay for what you see.
It’s a dream, with a nightmare stuck in the middle. (Middle) But listen brother, where would you be without all of this attention? You’d die, I’d die, we’d die, wouldn’t we? Well wouldn’t we?
(You’re a star) Ooh, I’m talkin’ to you, yeah. (Ah-ah-ah) Talkin’ to you. You’re a star.
I said, Maybe your mama gave you up boy. It’s the same old, same old. Maybe your daddy didn’t love you enough girl. How much is enough?
You only wanted them to love you. You may have been living in a dream. And there’s a demon’s tower above you. You bite your tongue, when you really wanna scream.
(Baby, mama. Maybe.) Look at me (Baby, daddy. Maybe. How much is enough?)
Hey! Talk about your mother. Talk about your father. Talk about the people who have made you what you are. Talk about your teacher. The bully boy who beat you. Talk about the people who have paid for that new sports car.
(Maybe your mama gave you up boy) You’re a big, big, big thing. Star. (maybe your daddy didn’t love you enough girl) Say, how much is enough?
Did you get up on a bad foot baby? Do you have a little tale to tell? Did you get up on a bad foot, bad, bad foot? Is that why you’re a star? (Maybe your daddy didn’t love you enough girl) Is that what makes a star? Hey, hey. How much is enough?
(Did you get up on a bad foot baby? Do you have a little tale to tell?) Yeah (How much is enough?) How much is enough? (Did you get up on a bad foot baby?) Do you have a little tale to tell? (How much is enough?) Please.
So nothing comes for nothing baby. (Do you have a little tale to tell?) That fame and fortune’s heaven sent. (How much is enough?) And who gives a fuck about your problems darling. (Do you have a little tale to tell?) ‘Cause you can pay the rent. (How much is enough?) How, how, how much is enough?
(Maybe your mama gave you up boy) Yeah, say how much is enough? (Maybe your daddy didn’t love you enough girl) Say, how much is enough?
Een heel bijzondere singer/songwriter met een nogal heftig verleden is de Amerikaanse Fiona Apple. Toen ze 12 was is ze verkracht, en daardoor ontwikkelde ze een eetstoornis, met als doel zichzelf onaantrekkelijk te maken voor potentiële daders. Maar haar omgeving dacht dat zij leed aan anorexia. Daarnaast kreeg ze last van paniekaanvallen als ze na school naar huis liep. Over haar trauma heeft ze geen nummers geschreven omdat “It’s a boring pain. It’s such a fuckin’ old pain that there is nothing poetic about it”.
Apple komt uit een muzikaal nest, met een vader & moeder die in musicals speelden, een opa die zong in een big band en een oma die danseres was. Van jongs af aan kreeg ze klassiek pianoles en ze begon zelf te componeren vanaf haar 8e. Al snel ontdekte ze de jazz van Billy Holiday & Ella Fitzgerald, die haar grote voorbeelden werden. Uiteindelijk ging ze bijzondere popmuziek maken, met een geheel eigen stijl. De jazz invloed hoor je terug in het prachtige lied Why Try To Change Me Now, dat tegelijkertijd een tekst heeft die uitstekend past bij Apple’s anders zijn, en op haar lijf geschreven lijkt.
De muziek van het nummer is van componist Cy Coleman (1929-2004), die onder andere bekend is van het lied Big Spender (uit de musical Sweet Charity). Hij schreef voor musicals op Broadway & voor films en speelde als wonderkind van 6 tot 9 al piano recitals, onder ander in Carnegie Hall. Coleman schreef Why Try To Change Me Now samen met tekstschrijver Joseph McCarthy (1885-1943) voor Frank Sinatra. Het komt van diens album No One Cares uit 1952, dat bekend staat als één van zijn somberste platen. Hij refereerde er zelf soms aan als een collectie zelfmoordliederen en dat had ongetwijfeld ook te maken met zijn intense, maar tegelijkertijd buitengewoon moeizame relatie met actrice Ava Gardner (1922-1990) van die tijd. Hier hoor je zijn versie van het lied.
Apple’s versie van het nummer komt van het prachtige verzamelalbum The Best Is Yet To Come: The Songs Of Cy Coleman uit 2009, waarop diverse interessante zangeressen van nu aan de slag gaan met populaire muziek uit de jaren 50 en 60. Naast Apple zijn dat onder andere Patty Griffin, Sara Watkins, Ambrosia Parsley, Jill Sobule, Nikki Costa en Madeleine Peyroux. Op het album zingt Apple ook nog het lied I Walk A Little Faster, dat zeker ook de moeite waard is om naar te luisteren.
Why Try To Change Me Now I’m sentimental so I walk in the rain. I’ve got some habits even I can’t explain. Go to the corner, I end up in Spain. Why try to change me now?
I sit and daydream. I’ve got daydreams galore. Cigarette ashes there they go on the floor. I go away weekends, leave my keys in the door. Why try to change me now?
Why can’t I be more conventional. People talk and they stare, so I try. But that can’t be, because I can’t see. My strange little world just go passing me by.
So let people wonder, let ‘em laugh, let ‘em frown. You know I’ll love you, ‘till the moon’s upside down. Don’t you remember, I was always your clown. Why try to change me now.
Don’t you remember, I was always your clown. So why try to change me now?
Why can’t I be more conventional. People talk and they stare, so I try. But that can’t be, because I can’t see. My strange little world just go passing me by.
So let people wonder, let ‘em laugh, let ‘em frown. You know I’ll love you, ‘till the moon’s upside down. Don’t you remember, I was always your clown. Why try to change me? Why would you want to change me? Why try to change me now?
Try To Find Me is een bijzonder lied van de Engelse singer/songwriter Graham Nash, dat hij hier zingt tijdens een optreden in 1991 in San Francisco. Het raakt me, want het doet me denken aan mijn broer, die jaren geleden in de isoleer was opgenomen en totaal platgespoten was. Maar gelukkig was hij toch in staat me met een blik vol angst op te roepen hem terug te vinden en te helpen. En daar heb ik vervolgens naar gehandeld en met behulp van mijn andere broers en een second opinion is het ons uiteindelijk gelukt hem uit de kliniek weg te krijgen, waar zijn klachten totaal verkeerd waren ingeschat.
Het nummer zou ook kunnen gaan over iemand met dementie, maar de achtergrond is toch iets anders. Het lied is verbonden met de drie gehandicapte kinderen van Neil Young. Zeke & Ben hebben allebei de erfelijke aandoening spastische cerebrale parese en Amber lijdt aan epilepsie. Zeke is de zoon van actrice Carrie Snodgrass. Terwijl Ben & Amber de kinderen zijn van Young’s tweede vrouw singer/songwriter & filantropist Pegi Young (1952-2019). Zij heeft in 1986 The Bridge School opgericht in Hillsborough (California) voor kinderen met spraak en fysieke handicaps. En samen met Neil organiseerde ze van 1986 tot 2016 jaarlijks het tweedaagse Bridge School Benefit Concert waar in de loop der jaren veel bekende artiesten optraden, zoals Mumford & Sons, Crosby Stills Nash & Young, Don Henley, Bob Dylan, Tracey Chapman, Jackson Browne, Steve Miller, James Taylor, Elton John, Bonnie Raitt, Simon & Garfunkel, Pearl Jam, The Pretenders, David Bowie, Patti Smith, REM, The Who, Tom Waits, Brian Wilson, Red Hot Chili Peppers, Paul McCartney, Norah Jones, Fleet Foxes, Buffalo Springfield, Tony Bennett, Diana Krall, Elvis Costello, Bruce Springsteen & Metallica.
Volgens Nash kwam zijn inspiratie voor het lied bij zijn toenmalige vrouw actrice Susan Sennett vandaan. Zij zag op de Bridge School twee jonge gehandicapte kinderen, waarvan de ene de andere troostte door haar hand uit te steken om hem gerust te stellen dat alles goed zou komen. Toen Nash dat verhaal van haar hoorde was hij zo geraakt dat hij dit lied schreef.
Try To Find Me I’m in here, with a lonely light, but maybe you can see me. But I’m in here, with my mind on fire. Do your best and try to find me.
Under me there’s a lovely life, that screams for a little daylight. Oh and through my eyes. I can see for sure, and my soul shines on. So try to find me.
‘Cause I’m trapped in the web of a dark night. Won’t you please be my bridge into daylight? Cause when I know I am loved I’m all right. So try to find me.
Try to find me. ‘Cause I’m trapped in the web of a dark night. Won’t you please be my bridge into daylight? Cause when I know I am loved, I am all right. So try to find me.
Oh hear my heart. It’s the same as yours, but it beats with a distant thunder. Oh and I’m still, still in here, with my heart so pure. I can say no more. But won’t you unlock my door, and try to find me.
Melody Noir is een bijzonder & meeslepend lied van de Canadese singer/songwriter Patrick Watson. Hij vertelt er zelf het volgende over: “This new song was inspired by a wonderful Venezuelan singer named Simon Diaz (1928-2014). I was so inspired by the music that I had to write a tune. It’s a love song dedicated to the hole inside of you.” Het nummer komt van Watson’s laatste album Wave uit 2019.
Melody Noir
You are the sweetest melody
