The Songcatcher op Facebook

Archive for the ‘Uncategorized’ Category


15.04.2012

Bruce Johnstone – Disney Girls

Laatst was ik enorm blij een oude liefde terug te vinden. Het was het lied Disney Girls van de The Beach Boys, dat ik vroeger veel heb gezongen. En dan vind ik zomaar een live-uitvoering door de songwriter Bruce Johnstone zelf, in een zeer intense uitvoering met alleen een piano en een stem. Het mooie is dat het niet volmaakt is, maar wel heel erg eigen. Net alsof hij in je huiskamer speciaal voor jou zingt en piano speelt en de woorden en accoorden ter plekke verzint. Als je dat voor ogen houdt, is het werkelijk prachtig!

Als kind werd Bruce Johnston geadopteerd door William Johnston, de directeur van de grote drogisterijketen Rexall. Terwijl hij nog op de High School zat, begeleidde hij o.a. Ritchie Valens, Eddie Cochran en The Everly Brothers. Begin jaren 60 bracht hij een aantal surfing singles uit. In 1965 verving hij Glen Campbell als vervanger van Brian Wilson bij The Beach Boys, en toen die laatste terugkeerde werkte hij vooral mee aan de platen van de groep. In 1972 werd hij ontslagen na een heftige ruzie met de manager, maar in 1978 keerde hij terug op verzoek van Brian Wilson zelf. Daarnaast schreef hij vocale arrangementen voor Elton John en zong hij op het album The Wall (1979) van de Engelse band Pink Floyd.

Het lied Disney Girls staat op het Beach Boys album Surf’s Up uit 1971 en op Johnstone’s  eigen album Going Public uit 1977. Dit live optreden is uit het muzikale tv-programma Old Grey Whistle Test van de BBC uit 1975.

Disney Girls
Clearing skies and drying eyes,
now I see your smile.
Oh my sadness goes,
and your softness shows me,
a changing style.
Just in time, words that rhyme,
bless your soul.
Now I’ll fill your hands,
with my kisses and a Tootsie Roll.
Oh reality, you know it’s not for me,
and it makes me laugh.
Oh fantasy world and those Disney girls,
yes I’m coming back.

Patti Page and those summer days,
out on old Cape Cod.
All those happy times,
making home-made wine,
down in my garage.
I remember country shade
and sipping lemonade,
I guess I’m slowing down.
You know it will be a turned back world,
with a local girl,
in a little smaller town.
All those open cars
and those clearer stars,
oh that soft laugh of yours.
But fantasy world and those Disney girls,
yes I’m coming back.

Love. Hi Rick and Dave.
Hi Pop. Well good morning mom.
Love. Get up, guess what,
did you know that I’m in love
with a girl that I found.
She’s really swell,
cause she likes church, bingo chances,
and all those old time dances.

All my life, did you know
that I spent the night,
with my dreams of you.
And the warmth I missed,
and for all those things that I wished for,
now they’re all coming true.
I’ve got some love to give,
and a little place to live.
Guess I’m gonna stay.
It’d be a perfect life,
with my forever wife,
and a little kid someday.
Oh we’d all have some early nights,
and some pillow fights,
and your soft laugh.
Fantasy world and my Disney girls,
yes I’m coming back.

Tags: ,
01.04.2012

Tim Christensen – How Far You Go

Beatles of Stones? Beatles natuurlijk. Mijn oudste broer was van The Rolling Stones, maar de drie die daarna kwamen van The Beatles. Dus kreeg ik die als jongste met de paplepel ingegoten, en dat smaakte uitstekend. Wat mij betreft de beste band ooit. Op elk nieuw album kwamen ze weer met prachtige en afwisselende songs die verrasten. En ik was gek op de samen-zang, waardoor ik al vroeg leerde om de tweede stem te zingen. Alle melodieën en teksten zitten nog steeds ergens opgeslagen in mijn hoofd. Als ze er uitkomen ben ik altijd weer verbaasd over wat ik zing, want toen ik ze leerde, kende ik nog geen Engels.

Dezelfde Beatles paplepel als ik kreeg de Deense zanger Tim Christensen. En ook hem beviel het zo goed, dat het terug te horen is in zijn muziek, waarin je zowel de McCartney-kant als de Lennon-kant terugvindt. (*1) Als driejarige jongen was hij al gek op de Beatle-albums van zijn vader. Toen hij zes was en John Lennon net was vermoord, waren er veel documentaires over The Beatles op tv, en was hij zo onder de indruk van de manier waarop ze muziek maakten, dat hij zelf op de acoustische gitaar van zijn vader begon te spelen. Zijn ouders waren niet erg rijk en waren nog nooit op vakantie geweest, maar toen er ineens wat geld beschikbaar was, stelde  zijn vader hem voor de keuze, naar Liverpool of naar de Abbey Road Studio’s in London? Christensen, toen acht jaar oud, koos het laatste. Het moet dan ook een bijzondere ervaring zijn geweest toen hij daar in 2004 terugkeerde voor de opnames van een aantal eigen nummers. Helaas zijn de opnames van Abbey Road niet meer te vinden, daarom deel ik deze versie met je, gespeeld in zijn huiskamer. Van een simpel, klein lied, zoals ook The Beatles die maakten. Met  een mooie tekst, een gitaar en een prachtige stem.

NOTEN
* 1 Van 1988 tot 1998 speelde Christensen in de band Dizzy Miss Lizzy, die eerst glamrock speelde, maar al gauw switchte naar powerrock in de stijl van Nirvana.

How Far You Go
Something sweet,
every time we meet,
there’s no doubt about it.
But I wish I know,
what I’m supposed to do
with you Sirene.

‘Cause you pretend,
to be more than a friend,
and this is the sweetest feeling.
But I don’t understand,
if it’s part of your plan,
to be lying,
to me Sirene.

But tonight I fall for
the stars in your eyes.
I apologize
but I want you to know.
That my heart is broken,
my high is low.
That’s how far you go.

I can see
what you’re doing to me,
but I don’t know the answer.
And I just couldn’t take,
if I made the mistake
of not trying.

But easy come and easy go,
I don’t want to cry about it.
Now that I’ve got it clear,
that you only appear
to be lying,
to me Sirene.

Still tonight I fall for
the stars in your eyes.
I apologize
but I want you to know.
That my heart is broken,
my high is low.
That’s how far you go.

Oh….
I apologize
but I want you to know.
That my heart is broken,
my high is low.
That’s how far you go.

Tags: ,
18.03.2012

Dionne Warwick – You’ll Never Get To Heaven (If You Break My Heart)

Bij de tragische dood van Whitney Houston moest ik vooral denken aan haar tante Dionne Warwick. Voor mij is zij de zangeres van de jaren 60. De manier waarop zij de prachtige, maar vocaal lastige, liederen van Burt Bacharach & Hal David zong, is onovertroffen. Ik ben een tijd hard op zoek geweest naar mooie covers van Burt Bacharach songs, maar uiteindelijk kwam ik toch steeds weer bij haar uit, en dat zegt genoeg.

Marie Dionne Warrick (1940) komt uit een zeer muzikale familie. Haar moeder, ooms en tantes zongen in The Drinkard Singers, een succesvolle gospelgroep, waarvan haar moeder ook nog manager was. In 1958 begon Dionne, met haar zus Delia en nog twee zangeressen, de groep The Gospelaires en binnen een paar jaar waren ze veel gevraagd en speelden ze met bekende artiesten als Solomon Burke en Ben E. King. Bij de plaatopname van Mexican Divorce door The Drifters in 1962 (*1), raakte de componist van het lied zo onder de indruk van haar stem en persoonlijkheid, dat hij haar vroeg voor demo-opnames van zijn nieuwe composities. Eén van die demo’s kwam terecht bij de president van Sceptre Records en die zei tegen de componist: “Forget the song, get the girl!” En dat was de start van een indrukwekkende reeks platen en hits van Dionne Warwick en Burt Bacharach.

Haar eerste solo-single was Don’t Make Me Over in November 1962 en het werd een grote hit. Het lied was geschreven naar aanleiding van een boze kreet van haar, “Don’t make me over man!” (wat slang is voor “lieg niet tegen me!”) die ze uitsloeg toen ze hoorde dat Make It Easy On Yourself, het nummer dat zij als eerste had gezongen, was weggegeven aan een andere artiest. Hit na hit volgde: Anyone Who Had A Heart, Walk On By, Do You Know The Way To San Jose, Alfie, Just Don’t Know What To Do With Myself, I Say A Little Prayer, I’ll Never Fall In Love Again. (*2)

Onvoorstelbaar eigenlijk, allemaal prachtige nummers. Vreemd genoeg kozen de Engelsen ervoor om haar nummers te laten zingen door eigen zangeressen (Dusty Springfield, Cilla Black, Sandie Shaw). Dionne was er door beledigd en vond dat ze haar alleen maar na-aapten. De schok was groot toen Bacharach & David in 1972 uit elkaar gingen en ze verder moest zonder haar geweldige producers en songwriters. Pas begin jaren 80 boekte ze weer enig succes, maar nooit meer zoals in haar bloeitijd.

Hier hoor en zie je haar tijdens een concert in Parijs in 1966 (*3). Ze was daar eerder in 1962, toen ze werd geïntroduceerd in Olympia door Marlene Dietrich en het publiek verrukt was door haar fantastische stem, waardoor ze al snel bekendstond als “de zwarte parel van Parijs”.

NOTEN
*1 Hier hoor je Mexican Divorce van The Drifters met Dionne Warwick in de achtergrond. Mooi is ook de versie van Ry Cooder uit 1974.
*2 Hier een heel bijzondere opname (van slechte kwaliteit) van Dionne Warwick & Burt Bacharach die ergens in de jaren 60 samen optreden met een medley van What The World Needs Now en Alfie.
*3 Meer van het concert in Parijs in 1966 vind je hier. Ze zingt Unchained Melody, Don’t Make Me Over en tenslotte You’ll Never Get To Heaven (If You Break My Heart).

You’ll Never Get To Heaven (If You Break My Heart)
Come on and.
Mother told me always
to follow the golden rule.
And she said it’s really a sin
to be mean and cruel.
So remember if you’re untrue,
that angels up in heaven
are looking at you.

You’ll never get to heaven
if you break my heart.
So be very careful
not to make us part.
You won’t get to heaven
if you break my heart.
Oh no.

I’ve been hearing rumours
about how you play around.
Though I don’t believe
what I hear,
still it get’s me down.
Now if you ever
should say goodbye,
it would be so awful
the angels would cry.

You’ll never get to heaven
if you break my heart.
So be very careful
not to make us part.
You won’t get to heaven
if you break my heart.
Oh no.

If you break my heart.
If you break my heart.

I can hardly wait for the day
when we say I do.
It’s a day I dreamed of so long
now it’s comin’ true.
You will promise to cherish me.
Now if you break your promise
the angels will see.

Yes you’ll never get to heaven
if you break my heart.
So be very careful
not to make us part.
You won’t get to heaven
if you break my heart.
Oh no.

Tags: ,
04.03.2012

Spinvis – Begin Oktober

Je hebt van die straten die een muzikale geschiedenis hebben. Slechts weinigen weten dat van de Gijsbrecht van Walenborchstraat in Utrecht. De straat waar ik geboren ben en mijn jeugd heb doorgebracht. Het is de straat waar Herman van Veen en Ramses Shaffy langskwamen, omdat mijn broer David hun manager was en Elly Nieman op bezoek kwam bij mijn broer Jan, die aan cabaret deed. Maar ook van Rob Douw, die van 1967 tot 1969 inde Haagse band Supersister speelde, en van Frans Klaver van de Utrechtse groep Moes Moes en de Appels. Maar de bekendste muzikant die er opgroeide is Erik de Jong, oftewel Spinvis.

De familie de Jong was een gastvrij gezin. Ik kwam er graag over de vloer en de dochter des huizes heeft me nog leren schaatsen. Erik was net als ik goed bevriend met een andere Erik, en wij speelden vaak met zijn drieën op straat na schooltijd. Later deden beide Erik’s aan muziek en zongen ze op een intense manier in luidruchtige bands.

Heel bijzonder is het om, ook al is het van grote afstand, dat jongetje van toen te horen en zien ontwikkelen tot een succesvol muzikant. Ik vind het van moed getuigen dat Erik zo zijn eigen weg is gegaan. Van pielen met casettebandjes en computers op zolder en van een muzikant die zeker geen optredende act zou worden, tot een artiest die op eigenzinnige wijze toch een band samenstelde, met ondermeer oude rotten als zijn vader Walter de Jong (basgitaar) en Han Reiziger (piano). Dat proces is schitterend vastgelegd op de dvd die bij het album Nieuwegein aan zee (2003) zit. En daarna is het succes alleen maar groter geworden, terwijl Erik gelukkig gewoon zichzelf blijft en zijn eigen koers vaart bij het maken van prachtige muzikale en tekstuele collages en sfeertekeningen. Kijk en luister maar naar Begin Oktober, dat werd gespeeld in de 2 Meter Sessies van November 2011. Helaas is deze opname verwijderd van YouTube en moeten we het doen met deze plaatopname.

Begin Oktober
God wat een dag.
God wat een dag,
het verkeer heel de tijd,
als je wist het gezeur.
Hoe dan ook,
’t is weer gebeurd.

Iemand heeft hier.
Iemand heeft hier
net zo’n auto als jij,
zelfde kleur stationcar.
Zo’n moment, zo bizar.

Ik hoor de wind hier vanuit mijn bed.
Uit het keukenraam zie je de zee nog net.
Het stormde vandaag,
maar jij houdt van de herfst toch?
Dat heb je een keer toen gezegd.

Heel langzaam raak ik alles hier kwijt.
Een film die zo bijzonder zou zijn.
Het zei me helemaal niets,
ik weet niet eens hoe die heet.
Vond jij ook! Absoluut!
Als je erbij was geweest.

Zoals je weet.
Zoals je weet
praat ik soms in mijn slaap.
Niemand meer die het hoort.
Ik blijf in vorm. Ik eet gezond.

Er is zoveel te doen.
Ik heb zoveel te doen
en toch zoveel beloofd.
Prik een dag, schrijf het op,
ga akkoord, lees een boek.
Onthoud geen woord.

Een feestje is leuk voor een keer.
Ik ken de regels ook wel,
maar ik speel het spel niet meer.
Ik verander misschien,
mijn cynisme verdween.
Ik word stil, ik word milder
en ik ben liever alleen.

In de bomen ’s nachts hoor je de tijd.
Ik drink niet meer.
’t is geen medicijn voor mij.
Maar donderdagnacht
ging het wel even mis.
Het werd alweer licht in de straat,
En ik dronk en ik dronk heel de tijd.
Je had er bij moeten zijn.
Je had er bij moeten zijn.

Tags: ,
19.02.2012

Caravan – Winter Wine

De Engelse stad Canterbury is niet alleen bekend van de kathedraal en de verhalen van Chaucer (The Canterbury Tales), maar ook als een centrum van de progressieve rockmuziek in de jaren 60 en 70 met bekende namen als Soft Machine, Camel en Mike Oldfield. Voor mij is de Canterbury Sound vooral de groep Caravan. Gestimuleerd door mijn broer Roeland ontwikkelde ik me in de jaren 70 tot een muzikale veelvraat. Eén van zijn ontdekkingen was het album If I Could Do It All Over Again I’d Do It All Over You (1970) en daar raakte ik al snel aan verslaafd. Wat een meeslepende muziek! Lekker ritmisch, goede zang en fascinerende improvisaties op orgel, die me stimuleerden om ook zelf te gaan soleren, maar dan op de piano.

De oorsprong van Caravan lag in de band Wilde Flowers (1964-1967). Na het vertrek van Robert Wyatt en Kevin Ayers in 1966, die Soft Machine oprichten, ontstond in 1968 Caravan met Pye Hastings (gitaar/zang), Richard Sinclair (gitaar/bas/zang), zijn neef Dave Sinclair (toetsen) en Richard Coughlan (drums). Hun muziek is een bijzondere combinatie van folk, jazz, psychedelica en rock. Geïnspireerd door Tolkien-achtige fantasy en met een pastorale, melodieuze sfeer: dus wat mij betreft pastorale rock.

Het lied Winter Wine komt van het album In The Land Of Grey And Pink (1971) en werd gespeeld in het Duitse tv-programma Beatclub (Juni 1971). Het heeft een heerlijke tekst over dromen.

Winter Wine
Winter wine,
are you always flowing,
blowing in my mind?
Like a stream,
this magic waters
move me to a dream.

Of travelling with you, drifting carefree,
dropping downward through fresh grasses,
bubbles merrily as it passes,
never knowing where you’re going.
Carry me with you, carry me with you.

Be conjured up in a midnight dream,
ancient castles dark.
As wandering minstrels play,
tunes of yesterday.
When dragons roamed the land.
Knights in armour cold,
charged on horseback bold.
The maids were saved,
the dragons slain.

Sail scene, sea green,
sailing forward to a new land.
Treasure waits, paradise gates,
for the taking, don’t start waking.
All you need, but take heed,
remember it pays to pay the sandman well.
Make no fuss, for you must, in stardust.  
He puts all the colours in your dreams.

Bells chime, three times.
Naked dancers enter slowly.
Smoky room, scented gloom.
Audience eating, fat men drinking.
Candles burn, a dull red light
illuminates the breasts of four young girls.
Dancing, prancing, provoking.
Dreams are always ending far too soon.

Life’s too short to be sad.
Wishing things you’ll never have.
You’re better off,
not dreaming of the things to come.
Dreams are always ending far too soon.

Sounds of a distant melody.
Once played, lost from memory.
It’s funny how it’s clearer now,
you’re close to me.
We’ll be together all the time.

Tags: , ,
← Older Entries
Newer Entries →

  • Zoeken

© The Songcatcher 2009 | Created by: Get a Custom Design.
Powered by: Wordpress