Posts Tagged ‘Westcoast muziek’


05.08.2012

Eric Tagg, Lee Ritenour & Phil Perry – Is It You

Ook bij de artiest die de tweede periode van de Westcoast muziek vertegenwoordigt, komen we vreemd genoeg weer even in Nederland terecht. Is de groep Venice vooral populair in ons land, de zanger van vandaag brak hier voor het eerst door. Op vakantie in Europa liet de Texaanse singer-songwriter Eric Tagg (*1) een demo horen, die werd opgepikt door platenlabel EMI, en zo kwam hij terecht in de band Beehive (1973-74). Voor zijn eerste album Smilin’ Memories (1975), stuurde EMI hem naar een studio in Los Angeles, waar fantastische muzikanten, zoals Lee Ritenour, Jeff en Michael Porcaro en David Foster hem begeleiden. Maar er was op dat moment zo’n overvloed aan geweldige artiesten en albums, dat de zijne niet de aantocht trok die het verdiende.

Dat was ook een beetje het probleem van de tweede generatie Westcoast artiesten tussen 1976 en 1985, ze blijven steken in de schaduw van hun voorgangers. Hun muziek was wat gladder en het merendeel van hen waren wel uitstekende en soms zelfs topmuzikanten, die ook eigen liederen schreven en zongen, maar het ontbrak aan superieure singer-songwriters, zoals in de periode daarvoor. Bekende namen uit deze periode zijn Alessi, America, Average White Band, Stephen Bishop, Christopher Cross, The Doobie Brothers, Michael Franks, Andrew Gold, Michael McDonald, Mr Mister, Orleans, Boz Scaggs, Michael Sembello, Steely Dan, Toto en Gino Vanelli.

Na die mislukking van zijn eerste album, keerde Tagg terug naar Nederland, waar hij mee ging spelen bij de Rainbow Train (1975-79) van Hans Vermeulen, de oprichter van de Sandy Coast, die ook Eric’s tweede album Rendez-Vous (1977) produceerde.

In 1978 was hij bezig met opnames in Manhattan voor een band en in de studio aan de overkant hoorde hij iemand afschuwelijk zingen. Hij wedde met zijn maten dat die vrouw met haar band het nooit zou maken en mocht dat niet zo zijn hij uit de muziek zou stappen. Zes maanden later stond de band op de cover van Newsweek Magazine en was Blondie een ster geworden. “Het verhaal van mijn leven”, zoals Tagg zelf zegt, want hij heeft altijd moeite gehad om van zijn muziek te kunnen leven. Tijdelijk succes had hij begin jaren 80 toen hij werd gevraagd mee te spelen in de band van de bekende gitarist Lee Ritenour en op diens albums Rit en Rit 2, die zeer goed verkochten. Het nummer Is It You, dat ik heb uitgekozen, komt van Rit (1981) en is door Tagg zelf geschreven.  Helaas is er geen live-versie beschikbaar met Tagg zelf als zanger, maar hier kun je in ieder geval de plaatversie horen. Wel heb ik voor je deze live-versie uit 1984,  met zijn vervanger Phil Perry als zanger. Dat kwam omdat, zoals vaker zou gebeuren, hij het zich financieel niet kon veroorloven om zijn gezin achter te laten. De andere muzikanten die hier meespelen zijn Barnaby Finch (toetsen), Jimmy Johnson (bas), John Massaro (achtergrondzang), Lee Ritenour (gitaar), Carlos Vega (drums) en Ernie Watts (saxofoon).

NOTEN
*1 De broer van Eric Tagg is basgitarist en zanger Larry Tagg, die samen met Brent Bourgeois oprichter was van de band Bourgeois Tagg. De band was succesvol in de jaren 80 met Westcoast muziek.

Is It You
Someone’s just outside, knocking on my door.
A stranger, somebody unknown.
Someone’s in my dreams, can’t get her off my mind.
I’m tired of being alone.
Someone’s trying to find, an easy way inside.
Come on, I’m right here at home, at home.

Is it you? Is it you?
Sneaking around my heart?
Is it you? Is it you?

Who’s that deep inside me, sneaking around my heart?
Are you somebody in love?
Show me what you’re doing and tell me who you are.
Hey! I’m ready for love, for love.

Is it you? Is it you?
Can’t get her off my mind.
Is it you? Is it you?

If it’s you, come out in the open.
You don’t need to hide your love.
If it’s you, you know I’m hoping.
‘Cause it’s way too late to run away,
don’t run away from love, my love

Is it you, sneaking around my heart?
Is it my imagination?
Is it you, I can’t get off my mind?
Is it you, you, you?

22.07.2012

Venice – Desperado

Sinds ik begin jaren 70 inde ban raakte van de muziek van James Taylor, ben ik een groot liefhebber geworden van Westcoast muziek. Als Songcatcher ging ik op zoek naar meer van dat moois en werd daarbij geholpen doordat er vaak dezelfde studiomuzikanten meededen op de albums van de Westcoast artiesten. Als ik die namen tegenkwam, dan wist ik gelijk dat het goed zat, en zo heb ik steeds weer nieuwe zangers, zangeressen en bands ontdekt.

Westcoast muziek ontstond zo rond 1965 aan de westkust van de VS in het gebied rond Los Angeles. Veel artiesten trokken daar naar toe vanwege het mooie weer en de relaxte sfeer, maar vooral vanwege de fantastische studiomuzikanten die er aanwezig waren om hen te begeleiden en voor de vele gelijkgestemde collega’s om samen groepen te vormen en nummers te schrijven of in elkaars band of op elkaars albums mee te spelen. Folk artiesten werden ineens singer-songwriters en de muziek mocht weer mooi klinken en meerstemmig zijn. Muzikaal gezien komen in de Westcoast muziek de folk en countryrock samen met de meerstemmige zang van de sunshinepop. Het is gemoedelijke en vaak optimistische muziek, goed in het gehoor liggend, waarbij de nadruk ligt op de melodie, harmonieën en arrangementen.

Typisch Westcoast zijn bands als The Beach Boys, Bread, Buffalo Springfield, The Byrds, Crosby Stills & Nash, Eagles, The Flying Burrito Brothers, Little Feat, Loggins & Messina, The Mamas & Papas, Poco en Seals & Crofts. Singer-songwriters als Jackson Browne, Dan Fogelberg, Carole King, Joni Mitchell, Bonnie Raitt en James Taylor. En niet te vergeten Linda Ronstadt, die nummers van allerlei songwriters voor het voetlicht bracht. De bloeiperiode van de Westcoast muziek was van 1965 tot 1976, daarna werd het wat vlakker, gladder en minder succesvol. (*1) Maar nog steeds interessant, zoals je in mijn volgende artikel zult lezen en horen.

Een groep die de traditie van de vroege Westcoast muziek voortzet is Venice, volgens David Crosby de beste vocale groep in de VS. Hun naam verwijst naar de wijk aan de strandkant van Los Angeles, waar hun grootouders vanaf 1917 kwamen te wonen. Het is een familieband met twee koppels broers (Kipp & Pat en Michael & Mark Lennon) die neven van elkaar zijn. Hun vaders zongen in een swinggroep in de jaren 40 & 50, terwijl de vier oudere zussen van Kipp en Pat in de jaren 50 tot 70 bekend waren als The Lennon Sisters. Venice bestaat al sinds 1977 en is, vreemd genoeg, het populairst in Nederland.

Het lied dat ik van Venice heb uitgekozen is één van de hoogtepunten van de Westcoast muziek, Desperado van de Eagles geschreven door Don Henley en Glenn Frey in 1973. De opname is ongetwijfeld gemaakt tijdens één van hun succesvolle Nederlandse concerten. Ik ben daar zelf een paar keer bij geweest, en dat was elke keer weer feest. Dus ben je in de gelegenheid ga dan vooral een keer luisteren naar authentieke Westcoast muziek door artiesten die genieten van optreden en meestal pas na ruim 2 uur en een aantal covers van hun voorgangers je vol energie naar huis doen gaan.

NOTEN
* 1 Leo Blokhuis heeft een prachtige selectie gemaakt van nummers uit de beginperiode van de Westcoast muziek, The Sound Of The Westcoast, 1965-1979. Met een boekje en 4 cd’s met totaal 90 nummers van bekende en minder bekende singer-songwriters en bands.

Desperado
Desperado, why don’t you come to your senses?
You’ve been out ridin’ fences for so long now.
Oh, you’re a hard one.
I know that you got your reasons.
These things that are pleasin’ you,
can hurt you somehow.

Don’t you draw the queen of diamonds boy,
she’ll beat you if she’s able.
You know the queen of hearts
is always your best bet.

Now it seems to me, some fine things,
have been laid upon your table.
But you only want the ones that you can’t get.

Desperado, oh you ain’t gettin’ no younger.
Your pain and your hunger, they’re drivin’ you home.
And freedom, oh freedom well, that’s just people talkin’.
Your prison is walking through this world all alone.

Don’t your feet get cold in the wintertime?
The sky won’t snow and the sun won’t shine.
It’s hard to tell the night time from the day.
You’re losin’ all your highs and lows,
ain’t it funny how the feeling goes away?

Desperado, why don’t you come to your senses?
Come down from your fences, and open the gate.
It may be rainin’, but there’s a rainbow above you.
You better let somebody love you.
Let somebody love you. Before it’s too late.