24.02.2013

Frank Sinatra – Moonlight in Vermont

Muziek is essentieel in mijn leven. Aanwezig in tijden van voorspoed, vriendschap en liefde, en een grote steun en toeverlaat in barre tijden. Ik herken me dan ook goed in de volgende uitspraak van Frank Sinatra:

“What I’m trying to say is that when you’re sad, there’s a song that does your crying for you and when the tension of daily life kind of ties knots in your spirit why, a song can be a tranquilizer, your quiet pill. Yes sir, bless the musician because without him a great darkness would come over the land. Our emotions would fold their tents and silently steal away.”

Frank Sinatra (1915-1998) is voor mij één van de muzikale grootheden wiens muziek volkomen tijdloos is en die mijn hele leven al meegaat. Naast hem zijn dat verder The Beatles, Burt Bacharach, Ella Fitzgerald, James Taylor en Herman van Veen. Ik hoorde Sinatra van jongs af aan zingen en hij werd op den duur een soort oude bekende die regelmatig op bezoek kwam. Uiteindelijk werd zijn album In The Wee Small Hours uit 1955 mijn favoriet, onder meer door de arrangementen en het orkest van Nelson Riddle. Wat me zo aanspreekt in zijn manier van zingen is de ontspanning, waardoor het zo simpel klinkt, terwijl het tegelijkertijd zo weergaloos knap is wat hij doet, vooral door zijn perfecte timing en tekstbehandeling.

Het lied dat ik van Sinatra heb uitgekozen is Moonlight in Vermont, dat in 1944 werd geschreven door John Blackburn (tekst) en Karl Suessdorf (muziek). Zeer ongebruikelijk en zeker voor songs uit die tijd is dat de tekst niet rijmt en bovendien niet over personen gaat maar vooral over de natuur. Elk vers is een haiku op zich, met een eerste en laatste regel van vijf lettergrepen en daartussen een regel met zeven lettergrepen. Overigens klopt de tekst niet, want in werkelijkheid zijn er maar weinig “sycamore trees” (platanen) en “meadowlarks” (gele zangvogel) in Vermont. De tekstschrijver kwam uit Ohio vandaar dat hij zich daar niet bewust van was. Deze opname van Sinatra en het orkest van Nelson Riddle is van 1966.

Moonlight in Vermont
Pennies in a stream.
Falling leaves, a sycamore.
Moonlight in Vermont.

Icy finger-waves.
Snow trails down a mountainside.
Snowlight inVermont.

Telegraph cables, they sing down the highway,
and travel each bend in the road.
People who meet in this romantic setting,
are so hypnotized by the lovely…

Evening summer breeze.
The warbling of a meadowlark.
Moonlight in Vermont.

Telegraph cables, how they sing down the highway,
as they travel each bend in the road
And people who meet in this romantic setting,
are so hypnotized by the lovely…

Evening summer breeze.
The sweet warbling of a meadowlark.
Moonlight in Vermont.

One Response to “Frank Sinatra – Moonlight in Vermont”

  1. Coen schreef:

    Eén van zijn mooiste en ook one of my alltime favorites.

Reageer