Archive for the ‘Uncategorized’ Category


24.06.2012

Julia Fordham – Swept

Er zijn van die zangeressen waar je een beetje verliefd op wordt. Ik had dat eind jaren 80 met Julia Fordham. Haar platen heb ik grijs gedraaid, zo geraakt was ik door haar breekbare stem, emotionele teksten en mooie koppie. Ik zag haar in die tijd in een klein zaaltje ergens in Amsterdam en was helemaal verloren door dat kleine opdondertje en haar prachtige stem met dat grote bereik (van lage alt naar hoge sopraan).

Ben jij ook wel eens een beetje verliefd geweest op een zangeres of een zanger?

Het nummer dat ik van Julia Fordham heb uitgekozen staat op haar album Swept uit 1991. Ze wordt hier begeleid door Spencer Cousins op piano.

Swept
I’ve said things I shouldn’t have said.
I might break your heart and my promises.
Swept up in the moment of it all.

I keep meaning to hold something back.
People always say to do that.
It isn’t in my nature in fact at all.

I swear I never was so cynical.
It must have crept up on me.
Miracle of miracles, that I won’t always be.

You’ve said things you shouldn’t have said.
You might break my heart and your promises.
Swept up in the moment of it all.

I swear I never was so cynical.
It must have crept up on me.
Miracle of miracles, that I won’t always be.

We’ve said things that we might regret.
We might break our word and slowly forget.
How sweet it felt when we were swept up in it all.

Swept, when we were swept,
when we were swept up in it all.

10.06.2012

Bruce Hornsby – End Of The Innocence

Het lijkt me heerlijk als je zo’n goede muzikant bent, dat iedereen graag met je samen wil spelen. Zo iemand is de pianist en zanger Bruce Hornsby. Hij speelde met Eric Clapton, Phil Collins, Crosby, Stills & Nash, Bob Dylan, The Grateful Dead, Don Henley (Eagles), Elton John, Chaka Kahn, Stevie Nicks (Fleetwood Mac), Bonnie Raitt, Robbie Robertson, Sting en Roger Waters (Pink Floyd). Maar net zo makkelijk ook jazz met Ornette Coleman, Charlie Haden, Branford Marsalis, Pat Metheny en Wayne Shorter en bluegrass met Bela Fleck, The Nitty Gritty Dirt Band en Ricky Skaggs.

In 1999 had hij een serie optredens samen met Jackson Browne, Shawn Colvin, David Lindley (steel guitar) & Bonnie Raitt, en om dat onder de aandacht te brengen traden ze op in de tv-show van Jay Leno. Het lied End Of The Innocence werd in 1989 een hit voor Glenn Frey van de Eagles, die zelf de tekst had geschreven bij de muziek van Hornsby.

End Of The Innocence
Remember when the days were long,
and rolled beneath the deep blue sky.
Didn’t have a care in the world,
with mother and daddy standing by.
“Happily ever after” fails,
and we’ve been poisoned by these fairy tales.
The lawyers dwell on small details,
since daddy had to fly.

Oh, and I know a place where we can go,
still untouched by man.
We’ll sit and watch the clouds roll by,
and the tall grass waves in the wind

You can lay your head back on the ground,
and let your hair fall all around me.
Offer up your best defence.
Oh this is the end.
Oh this is the end of the innocence.

Oh beautiful for spacious skies.
Now those skies are threatening.
They’re beating ploughshares into swords,
for this tired old man that we elected king.
Armchair warriors often fail,
and we’ve been poisoned by these fairy tales.
The lawyers dwell on small details,
since daddy had to lie.

But I know a place where we can go,
and wash away this sin.
We’ll sit and watch the clouds roll by,
and the tall grass waves in the wind

Oh you can lay your head back on the ground,
and let your hair fall all around me.
Offer up your best defence.
But this is the end.
Oh this is the end of the innocence.

Who knows how long this will last,
now we’ve come so far so fast.
But somewhere back there in the dust,
that same small town in each of us.
I need to remember this,
so baby give me just one kiss.
Come and take a long last look,
before we say goodbye

You can lay your head back on the ground,
and let your hair fall all around me.
Offer up your best defence.
Oh this is the end.
Oh this is the end of the innocence.

27.05.2012

Gerard van Maasakkers – D’n boom

Gerard van Maasakkers trad eerst in de voetsporen van zijn vader die hovenier was. Dus ging hij via de Middelbare Tuinbouwschool en de Hogere Opleiding voor Tuin en Landschapsarchitectuur naar de Hogere Bosbouw en Cultuur-technische School. Maar de muziek won het uiteindelijk toch.

Van Maasakkers was jarenlang alleen wereldberoemd in Brabant, totdat in 2003 zijn album Vol dagen uitkwam en heel Nederland ineens interesse toonde. Ik genoot van nummers als De lucht zit nog vol dagen, Mee en dan en Liedje van altijd en wilde hem zien optreden in zijn eigen Brabantse land. Zo zag ik hem in Zundert en dat was een heel bijzondere ervaring, omdat iedereen in het Brabants meezong en alles verstond wat hij zei en zong. In 2008 zag ik hem met Jeroen Zijlstra en Lydia van Dam in de prachtige muziektheatervoorstelling Troost. Dit jaar won hij, zeer verdiend, de Annie M.G. Schmidtprijs (voor het beste theaterlied) voor Zomaar onverwacht.

Begeleid door het Magogo Kamerorkest, zingt één van mijn favoriete Nederlandse zangers over zijn vader, de hovenier.

D’n boom
Ik heb m’n pyama an,
maar ik hoef nog nie naar bed.
Onze vader zit te werken
hee de radio zachtjes aangezet.
“Mag ik komen kijken, papa?
Kijken wa ge doet?”
Hij zee, “Jongen,
kom maar hier op mijne knie.
Kom ‘s kijken wa da’k zie.”

Hier komt ‘t water
en daor ‘nen boom.
Hier komt ‘nen trap,
vur ‘t uitzicht naor later.
Hier komt de schaduw,
en daor ’t licht.
En later wordt di’ hier
een prachtig gezicht.

Op de taofel ligt ’n tekening.
Hij zee “Di ’s ‘ene plattegrond.
Di ’s een huis, en vurde mensen
die daor wonen,
kijk ik wa-t-er rond om hene kumt.”
“Papa, kumt er ook ‘ne lindenboom,
net zoals bij ons?”
Hij zee, “Jongen, vur da huis
d’r kumt ‘ne lindenboom,
ik zet ‘m zelf in de grond.”

Hier komt ‘t water
en daor dien boom.
Hier komt ‘nen trap,
vur ‘t uitzicht naor later.
Hier komt de schaduw,
en daor ’t licht.
En later wordt di’ hier
een prachtig gezicht.

Onze vader is Onzen Lieven Heer
op de vierkante meter.
Maar van onkruid en luizen en zo meer,
moes onze vader niks weten.

Onze vader is doodgegaan,
op ‘ene mooie lentedag.
Onze Lieven Heer ha ‘nen tuinman nodig,
logisch da’t-ie aan onze vader dacht.
Maar hier stao die groten boom,
die hij nog hee geplant.
Die groeit tot aan d’n hemel
en die wortelt in ’t zand.

Hier is ‘t water
en daor dien boom.
Hier is den trap,
naar ‘t uitzicht van later.
Hier is de schaduw,
en daor ’t licht.
En dit blijft altijd
een prachtig gezicht.

13.05.2012

The Hi-Lo’s – Black Is The Colour

Echt goeie muziek is tijdloos.   Zo vond ik laatst deze prachtige a capella versie van Black Is The Colour (Of My True Love’s Hair) door de vocale groep The Hi-Lo’s. Zij waren de meest innovatieve en invloedrijke vocale groep van de jaren 50, die traditionele pop vermengden met jazz arrangementen en daardoor grote invloed hadden op de rock & roll generatie die na hen kwam.

De naam van de groep duidt op hun grote vocale bereik, maar ook op het lengteverschil tussen de zangers Gene Puerling (bas/bariton en arrangeur), Don Shelton (tenor/bariton), Bob Morse (tenor/bariton) en Clark Burroughs (tenor en solist). De fantastische stem van Burroughs en de arrangementen van Puerling hebben grote invloed gehad op Brian Wilson van The Beach Boys, op The Mamas & the Papas en op puur vocale groepen als Manhattan Transfer en Take Six. Maar ook veel jazz artiesten waren fan, net als Frank Sinatra.

Black Is The Colour is een traditioneel volkslied dat ondermeer werd gecovered door Joan Baez, Luka Bloom, Judy Collins, The Corrs, Cara Dillon, Pete Seeger, Nina Simone en Paul Weller. De versie die je hier ziet komt uit een tv-show van Julie London van eind jaren 50, begin jaren 60.

De intensiteit waarmee hier wordt gezongen over de geliefde die verloren dreigt te gaan is fenomenaal. Laat je verrassen!

Black Is The Colour
Black is the colour of my true love’s hair.
Her lips are something rosy fair.
The loveliest face and the daisiest hands.
I love the ground whereon she stands.

I love my love and well she knows.
I love the ground whereon she goes.
If she concurs no more I’ll see.
My life will quickly leave me.

I’ll go down the troublesome,
to mourn, to weep.
But satisfied I ne’re can sleep.
I’ll write her a note, in a few little lines.
I’ll suffer death ten thousand times.

Black, black, black is the colour.
Black is the colour of my true love’s hair.
Her lips are something rosy fair.
The loveliest face and the daisiest hands.
I love the ground whereon she stands.
Black, black.
Black is the colour of her hair.

29.04.2012

Amos Lee – Jesus

Als een zeer geliefde vriendin plotsklaps een zware ziekte krijgt, dan komt het geloof ineens in beeld, ook bij mij. Er worden kaarsjes gebrand, er wordt gebeden en gezongen. Wonderlijk is dat. Blijkbaar bieden rituelen steun en houvast en geven ze hoop die nodig is om heelhuids door zo’n vreselijke periode van strijd en overleving te komen. Alle beetjes helpen, dus zing met me mee.

Amos Lee zingt zijn lied in de Transatlantic Sessions van 2011 met onder andere Sarah Jarosz (banjo), Jerry Douglas (slide gitaar), Aly Bain (viool), Declan O’Rourke (gitaar) en Sam Bush (gitaar).

Dit is alweer het 50e artikel van de Songcatcher en het is deze keer opgedragen aan Juliet.

Jesus
Oh Jesus can you help me now.
Oh Jesus can you help me now.
Oh Jesus can you help me now.
No, I never felt so alone.

I remember when I was wild and free.
Oh, so wild and free.
Oh, so wild and free,
but my heart was a skipping stone.

But now the world has jaded me.
Oh corrupted and defeated me.
You know I never thought you hated me,
but I’ve never felt so alone.

Oh, Jesus will you help me now.
Oh, Jesus will you help me now.
Oh Jesus will you help me now.
No, I never felt so alone.
So alone.