Posts Tagged ‘Nederlandstalig’


04.06.2017

Theo Nijland – Laat maar

Eén van de allermooiste Nederlandstalige liederen die ik ken is Laat maar van Theo Nijland, met een prachtige tekst, melodie en sfeer die perfect bij elkaar passen. Het lied komt van zijn album Jij uit 2001, waar nog meer schitterende nummers op staan, zoals De pijn is weg en Wassenaar. Als je van Nederlandstalig houdt, dan zou ik daar zeker een keer naar gaan luisteren.

Deze uitvoering komt uit een optreden van de Bende van Vier, een groep die bestond uit Jeroen van Merwijk, Theo Nijland, Maarten van Roozendaal (1962-2013) en Kees Torn. Alle vier winnaars van de Annie MG Schmidt-prijs voor het beste theaterlied. Het doel van het gezamenlijke optreden was het promoten van het betere Nederlandstalige lied, dat niet of nauwelijks op tv wordt uitgezonden in tegenstelling tot voorstellingen van cabaretiers waarbij de tekst en de grappen centraal staan. Het bleef bij een eenmalig optreden in de Kleine Komedie in 2008, die uitgezonden werd door de VARA en nog steeds te koop is op dvd.

Laat maar
Ik ging naar je toe met lood in mijn schoenen,
ging ik naar je toe en ik keek je aan.
Ik wilde het zeggen, ik moest ‘t je zeggen,
maar toen ben ik opeens weer naar huis teruggegaan.
Omdat ik had nagedacht, en mijn verstand zei, dat ik
wie weet misschien wel voor schut zou hebben gestaan.
Want stel dat ik wel van jou hou, maar jij niet van mij.
Laat maar, laat maar, laat maar.

Ik ging naar je terug met knikkende knieën,
ging ik naar je terug, ik heb ’t gedaan.
Maar wat ik je moest zeggen, zei ik maar zo’n beetje,
het was eigenlijk amper te verstaan.
Omdat ik had nagedacht, en mijn verstand zei,
dat ik de tijd er eerst maar es overheen moest laten gaan.
Zoals golven over het zand, zoals een nachtvorst over het land.
Laat maar, laat maar, laat maar.

Maar toen opeens waren de rapen gaar.
Ik moest naar je terug en toen stond ik daar,
met chardonnay en zalmtartaar, want ja ik dacht
dan maak ik het eerst een beetje gezellig!
En je keek me aan en je gaf me je hand,
en die hand die zette m’n hele lichaam in brand.
“Weet je, ik moet je wat zeggen”, zei ik maar zo’n beetje.
Wat jij toen al niet meer verstond, want jij riep,
dat jij meer van me hield dan de vrouw
van de sultan van Bagdad van de sultan van Bagdad.
En je kuste me vol op mijn mond en de wereld werd plat.

Ik ga naar je toe met lood in mijn schoenen,
ga ik naar je toe, dan is ‘t maar gedaan.
Ik ga het je zeggen, ik ga het je zeggen,
of zal ik maar weer naar huis …
Want stel dat ik wel van jou hou, maar jij niet van mij.
Laat maar, laat maar, laat maar.

12.02.2017

Bart van der Weide – Ik hou van mij

Een klassieker uit het Nederlands lied is Ik hou van mij van de Haagse singer/songwriter Harrie Jekkers, dat komt van zijn album Mijn ikken uit 1997. Hier wordt het lied prachtig gezongen door Bart van der Weide, de zanger van de groep Raccoon.

Ik hou van mij
Ik hou van mij, hoor je nooit zingen.
Ik hou van mij, wordt nooit gezegd.
Maar ik hou van mij, ga ik toch zingen.
Ik hou van mij, heel erg veel en ik meen het echt.

Ik hou van mij, want ik ben te vertrouwen.
Ik hou van mij, van mij kan ik op aan.
Ik hou van mij, op mij kan ik tenminste bouwen.
Ik hou van mij en ik laat mij nooit meer gaan.

Ik blijf bij mij, en niet voor heel even.
Ik blijf bij mij, voor eeuwig en altijd.
Ben zelfs bereid mijn leven voor mezelf te geven.
Blijf bij mij, totdat de dood mij scheidt.

Ik hou van jou betekent meestal,
schat hier heb je mijn probleem los maar op.
Ik leef in een hel en ik verwacht van jou de hemel.
Geef jij de hel weg, dank je wel zeg, rot lekker op.

Want houden van een ander, heb jij alleen maar nodig.
Omdat je niet genoeg kan houden van jezelf.
Hou van jou joh, maak die ander overbodig.
Want ware liefde, geloof me, begint áltijd bij jezelf.

Ik hou van jou is niet de sleutel tot die ander.
maar het is ik hou van mij, al klinkt het bot en slecht.
Wie van zichzelf houdt, ja die geeft pas echt iets kostbaars,
als ie ik hou van jou tegen die ander zegt.

24.04.2016

Anneke van Giersbergen – Het Dorp

anneke_van_giersbergen_by_medeamelanaVorige week deed ik een mooie muzikale vondst. Ik ontdekte een zeer bijzondere uitvoering van Het dorp van Wim Sonneveld (1917-1974) door zangeres Anneke v an Giersbergen. Van Giersbergen was van 1994 tot 2007 lead-zangeres van de Nederlandse metalband The Gathering. Daarna ging ze haar eigen weg in allerlei muzikale projecten. Op dit moment speelt ze samen met de IJslandse folkband Aristidir en zingt ze zeer gevarieerd repertoire.

anneke & aristidirAnneke van Giersbergen heeft een dijk van een stem, maar houdt het in deze cover heel klein. Het is even wennen dat ze Nederlands zingt met een duidelijk Brabants accent, maar na een tijdje wordt deze uitvoering steeds mooier wat mij betreft.

Het lied Het dorp werd in 1965 geschreven door Friso Wiegersma (1925-2006), de geliefde van Sonneveld, op muziek van La montagne van Jean Ferrat uit 1964.

wim sonneveldHet dorp
Thuis heb ik nog een ansichtkaart,
daarop een kerk een kar met paard,
een slagerij J. van der Ven.
Een kroeg, een juffrouw op de fiets,
het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,
maar het is waar ik geboren ben.

Dit dorp, ik weet nog hoe het was,
de boerenkind’ren in de klas,.
een kar die ratelt op de keien.
Het raadhuis met een pomp ervoor,
een zandweg tussen koren door,
het vee, de boerderijen.

friso wiegersma & wim sonneveldEn langs het tuinpad van mijn vader,
zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter,
dan dat ‘t nooit voorbij zou gaan.

Wat leefden ze eenvoudig toen,
in simp’le huizen tussen groen,
met boerenbloemen en een heg.
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd,
het dorp is gemoderniseerd,
nu zijn ze op de goede weg.

Want zie, hoe rijk het leven is,
ze zien de televisiequiz,
en wonen in betonnen dozen.
Met flink veel glas, dan kun je zien,
hoe of het bankstel staat bij Mien,
en d’r dressoir met plastic rozen.

Langs het tuinpad van mijn vader,
zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter,
dan dat ‘t nooit voorbij zou gaan.

De dorpsjeugd klit wat bij elkaar,
in minirok en beatle-haar,
en joelt wat mee met beat-muziek.
Ik weet het is hun goeie recht,
de nieuwe tijd, net wat u zegt,
maar het maakt me wat melancholiek.

Ik heb hun vaders nog gekend,
ze kochten zoethout voor een cent,
ik zag hun moeders touwtjespringen.
Dat dorp van toen, het is voorbij,
dit is al wat er bleef voor mij,
een ansicht en herinneringen.

Toen ik langs het tuinpad van m’n vader,
de hoge bomen nog zag staan.
Ik was een kind, hoe kon ik weten,
dat dat voorgoed voorbij zou gaan.

22.11.2015

Jenny Arean – Of ‘t nou helpt of niet

jenny 64 jaarIn 1968 zag ik mijn eerste musical in de Utrechtse Schouwburg. Anatevka was het met Lex Goudsmit (1913-1999) en Enny Mols-de Leeuwe (1898-1982) in de hoofdrollen. Het was een bewerking van Fiddler On The Roof (1964) met muziek van de Amerikaanse componist Jerry Bock (1928-2010) en tekst van de Amerikaanse tekstschrijver Sheldon Harnick. Er zaten onvergetelijke liedjes in, zoals Als ik toch eens rijk was en Hou je van me. Als jochie van twaalf vond ik het buitengewoon indrukwekkend. En ik werd verliefd op Jenny Arean die een bijzondere bijrol speelde, als Hodol de tweede dochter van Tevje.

anatevka 1968Onlangs kwam ze weer bij me in beeld, dankzij een tip van Jacques Klöters van het radioprogramma de Sandwich. Hij raadde me aan om eens te luisteren naar het nummer Of ‘t nou helpt of niet van Jenny Arean en het septet Tango Dorado. Het lied werd in 1992 geschreven door de Franse singer/songwriter Julien Clerc samen met tekstschrijver Etienne Roda-Gil (1941-2004) en kreeg als titel Utile. De vertaling uit 1999 is van Ivo de Wijs. Het werd geïnspireerd door een toneeltekst van de Duitse schrijver Bertolt Brecht (1898-1956) waarin een vrouw die leeft onder het juk van de nazi’s alsmaar te horen krijgt “Dat helpt toch niet”!” en die uiteindelijk heel hard terugschreeuwt “Doe dan iets dat wel helpt!” In deze heftige tijden van aanslagen en de vele vluchtelingen die naar hier komen op zoek naar veiligheid, willen we allemaal wel iets doen dat helpt. Muzikanten maken muziek en zangers die zingen om ons wakker te maken, ons een hart onder de riem te steken en ons te raken. Als je doet wat binnen je eigen kwaliteiten en mogelijkheden ligt dan draag je iets zinnigs bij.

Of ’t nou helpt of niet
De wereld is nog net zo’n zwijnenstal als toen.
En toch hou ik die drang om er iets aan te doen.
Ik zou zo graag iets doen, aan honger en verdriet.
Ik doe wat ik kan, of het nou helpt of niet.

Het streven naar geluk, naar zon in het verschiet.
Ik doe wat ik kan, ik stop het in een lied.
‘t Is geen gebalde vuist, het is geen dynamiet.
Ik doe wat ik kan, iets anders kan ik niet.

Wat woorden op muziek, wat woorden zonder meer.
‘t Is door de jaren heen mijn enige verweer.
Ik ben geen lieve heer, ik ben geen hoge piet.
Ik doe wat ik kan, ik zing gewoon mijn lied.

Het is niet veel maar toch, geloof het maar van mij.
Zo dikwijls brengt een lied de hemel dichterbij.
Het maakt van de woestijn een lommerrijk gebied.
Ik doe wat ik kan, of het nou helpt of niet.

De nacht is lang en zwart, het regent dat het giet.
Ik doe wat ik kan, ook als geen mens het ziet.
Het is niet modieus, het is niet hypocriet.
Ik doe wat ik kan, ik zing gewoon een lied.

Ik zou zo graag iets doen aan honger en verdriet.

27.09.2015

Ruben Hein – Zeg me dat het niet zo is

ruben heinEen Nederlandstalige klassieker is Zeg me dat het niet zo is van Frank Boeijen. Het komt van zijn album Een zomer aan het eind van de twintigste eeuw uit 1989, zijn laatste met de Frank Boeijen groep. In die tijd had hij een relatie met de Engelse presentatrice, actrice en zangeres Amanda Reddington met wie hij van 1990 tot 1994 getrouwd was. Toen haar moeder ongeneeslijk ziek werd schreef hij dit nummer voor haar. Eerst in het Engels en later vertaalde hij in het Nederlands. Het nummer wordt vaak gecovered omdat het zo ontroerend is en prachtig om te zingen. Hier zie en hoor je Frank Boeijen zelf die het zong in 2013.

frank boeijenIk vond onlangs een prachtige uitvoering door jazz-zanger Ruben Hein. In 2013 & 2014 zong hij covers in het tv-programma Linda’s Zomerweek van presentatrice Linda de Mol. Covers van de favoriete nummers van de gasten van het programma en daar zitten pareltjes tussen, zoals deze. Je ziet de Volendamse zanger Jan Smit in beeld omdat Zeg me dat het niet zo is zijn favoriete lied is. Maar helaas is die live-versie van YouTube verdwenen, dus moet je het doen met deze plaatversie van het album Dressed Up uit 2014.

Zeg me dat het niet zo is.
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet zo is
Zeg me dat het niet waar is

Ga je mee vanavond
naar ons lievelingsrestaurant.
Een tafel voor twee,
ik heb gebeld ze weten ervan.
En we drinken
totdat de zon opkomt.
En we vergeten de oneerlijkheid
van het lot.

Zeg me dat het niet zo is.
Zeg me dat het niet zo is.
Zeg me dat het niet waar is.
Zeg me dat het niet zo is.
Zeg me dat het niet zo is.
Zeg me dat het niet waar is.

Kom we gaan, trek je jas aan
anders wordt het te laat.
Kom eens hier, ik hou je vast
en ik laat je nooit meer gaan.
En ik vertel je een grap
die je laat huilen van de lach.
En we vergeten al de blikken
van de mensen in de stad.

We doen net alsof het niet zo is.
Alsof het niet zo is.
Alsof het niet waar is.
We doen net alsof ze gewoon verder leeft.
Alsof ze gewoon verder leeft.
Zelfs als het niet waar is.